Jądro

W biologii komórki The jąderko jest największym podprzedział z jądra z eukariotycznych komórek . Ta szczególna przestrzeń jądra nie jest ograniczona błoną i dlatego nigdy nie jest uważana za organellę . Liczba jąderek może się zmieniać podczas cyklu komórkowego (zwykle tylko 1 w fazie G0).

Jąderko składa się z białek , DNA i RNA i tworzy się wokół określonych regionów chromosomowych zwanych NOR (Nucleolar Organizing Regions lub Région Organisatrice du Nucléole po francusku)

Jest to w szczególności miejsce w przypadku gdy transkrypcja z rybosomalnego RNA (rRNA 5,8 S , 18S i 28S), podstawa dojrzewanie tych rybosomalnego RNA z prekursorów i pierwsza część zestawu z dwóch podjednostek rybosomów ze związku niektóre białka rybosomalne . Koniec składania rybosomów występuje w cytoplazmie na mRNA po eksporcie prerybosomów przez pory jądrowe .

Fabuła

Jąderko zostało zidentyfikowane za pomocą mikroskopii w jasnym polu w latach 30. XIX w. Niewiele było wiadomo na temat funkcji jąderka do 1964 r. dzięki badaniu jąderek Johna Gurdona i Donalda Browna u żaby afrykańskiej Xenopus laevis, które wywołało rosnące zainteresowanie funkcją i badaniem szczegółowa struktura jąderka. Odkryli, że 25% jaj żab nie miało jąderka i że takie jaja nie były zdolne do życia. Połowa jaj miała jedno jąderko, a 25% miało dwa. Doszli do wniosku, że jąderko pełni funkcję niezbędną do życia. W 1966 roku Max L. Birnstiel i jego koledzy wykazali poprzez eksperymenty z hybrydyzacją kwasów nukleinowych, że DNA obecne w jąderku koduje rybosomalny RNA .

Więcej szczegółów na stronie: https://perso.uclouvain.be/alain.amar-costesec/chapitre-3/

Obserwacja jąderka

Najczęściej jest bazofilowy, a więc widoczny pod mikroskopem optycznym za pomocą podstawowych barwników (Pironina w kolorze czerwonym i Giemsa blue ), jednak to mikroskopia elektronowa naprawdę umożliwiła obserwację jej składników.

W mikroskopii elektronowej zauważamy jąderko w jądrze dzięki jego dużej gęstości elektronowej (tworzy ciemną plamę w jądrze). Wynika to z obecności licznych RNA oraz z faktu, że jąderko związane jest z heterochromatyną (mocno skondensowane DNA). Zawiera różne jednostki transkrypcyjne dla transkrybowanych rybosomalnych RNA (w sumie około 200 w ludzkim genomie). Tuż po mitozie obserwuje się od 4 do 7 jąderek , które następnie łączą się ze sobą, zazwyczaj w postaci 2 jąderek na początku fazy G1 i 1 jąderka na końcu fazy G1 i przez całą fazę G0.

Biolog Oscar Miller jako pierwszy wyizolował jąderko z jądra kilku komórek przez odwirowanie, a następnie rozpakował zawarte w nim gęste włókniste składniki. Obserwując je pod transmisyjnym mikroskopem elektronowym , udało nam się odkryć struktury, które Miller poetycko nazwał „choinkami” ze względu na ich kształt. „Pnia” tych drzew to cząsteczka DNA (co można wykazać testem DNazy ), „gałęzie” to rRNA, „kulki” to różne białka, a ziarna łączące gałęzie z pniem to polimerazy RNA .

W jądrze jądro jest tym większe, że biosynteza rybosomów jest ważna w komórce, która je zawiera.

Rola w syntezie rybosomów

Aby szczegółowo zrozumieć syntezę rybosomów, zobacz ten link: https://www.medecinesciences.org/en/articles/medsci/full_html/2015/07/medsci2015316-7p622/medsci2015316-7p622.html

Tworzenie się rybosomów w jąderku zachodzi w kilku etapach, które zachodzą w obszarach włóknistych i ziarnistych.

Jąderko ewoluuje podczas cyklu komórkowego. Rzeczywiście podczas mitozy jąderko znika.

Ponadto, jąderko stanowi środek syntezy rybosomów , które są podstawowymi elementami do syntezy z białek , jego aktywność, a więc jego wielkość zmienia się w zależności od nasilenia syntezy białka w komórce.

Kompozycja

Biochemiczne składniki jąderka to:

Uwagi i referencje

  1. D. Hernandez-Verdun i E. Louvet, „Jąderko: struktura, funkcje i choroby towarzyszące”, Med. Nauka. , lot. 20, s.  37-44 , 2004. PMID 14770362
  2. (w) Thoru Pederson , „  Jądro  ” , Cold Spring Harbor Perspectives in Biology” , tom.  3 n o  3,1 st marca 2011, a000638 ( ISSN  1943-0264 , PMID  21106648 , DOI  10.1101/cshperspect.a000638 , przeczytane online , dostęp 8 listopada 2017 r. )
  3. Thoru Pederson , „  Jądro  ” Perspektywy biologii zimnej wiosny , tom.  3 n o  3,marzec 2011( ISSN  1943-0264 , PMID  21106648 , PMCID  PMC3039934 , DOI  10.1101/cshperspect.a000638 , przeczytane online , dostęp 8 listopada 2017 r. )
  4. Donald D. Brown i JB Gurdon , „  BRAK SYNTEZY RYBOSOMALNEGO RNA W MUTANTIE ANUCLEOLATE XENOPUS LAEVIS  ”, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America , tom.  51, n o  1,Styczeń 1964, s.  139-146 ( ISSN  0027-8424 , PMID  14106673 , czytać online , dostępne 8 listopada 2017 )
  5. L. Birnstiel , H. Wallace , JL Sirlin i Mr. Fischberg , „  Lokalizacja rybosomalnych suplementów DNA w obszarze organizatora jąderka Xenopus laevis  ” , Monografia Narodowego Instytutu Raka , tom.  23,grudzień 1966, s.  431-447 ( ISSN  0083-1921 , PMID  5963987 , odczyt online , dostęp 8 listopada 2017 r. )
  6. H. Wallace i ML Birnstiel , „  Cistrony rybosomalne i organizator jąderkowy  ”, Biochimica et Biophysica Acta (BBA) – Kwasy nukleinowe i synteza białek , tom.  114 n O  221 lutego 1966, s.  296-310 ( DOI  10.1016 / 0005-2787 (66) 90311-X , czytanie online , dostęp 8 listopada 2017 )
  7. Oscar Miller i B. Beatty, „Wizualizacja genów jąderkowych”, Science, tom. 194, s.  955-957 , 1969.
  8. Steven McKnight, „Oscar Miller (1925–2012) Retrospektywa”, Science, tom. 335, 1457, 2012

Zobacz również

Powiązane artykuły