W kodzie liniowym NRZ , dla braku powrotu do zera w języku angielskim, bit 1 jest reprezentowany przez znaczący stan (na przykład wyraźnie dodatnie napięcie), a bit 0 przez inny znaczący stan (na przykład wyraźnie ujemne napięcie ). Nie ma stanu pośredniego.
Kodowanie jest w dwóch stanach: sygnał jest w jednym stanie (na przykład w stanie wysokim), gdy przesyłane są wartości logiczne 1, oraz w drugim stanie (w przykładzie w stanie niskim), gdy przesyłana jest logika zerowa. Te dwa stany odpowiadają dwóm poziomom napięć symetrycznym względem 0. Przykład użyty obok nie jest ogólną zasadą: stan wysoki nie zawsze odpowiada logice 1. Zwłaszcza w przypadku szeregowego RS-232 , przycisk 0 są kodowane 12 V a 1 jest kodowany -12 V .
Kodowanie NRZ jest często używane między komputerem a jego urządzeniami peryferyjnymi, na przykład przez V.24 lub przez łącze szeregowe RS-232 .
Łatwy do zrozumienia. To kodowanie jest bardzo łatwe do wdrożenia.
Odwrócenie przewodów na połączeniu spowodowałoby błąd w interpretacji (odwrócenie stanu). Z tego powodu preferowane mogą być kody różnicowe ( NRZM lub NRZI ).
Nie ma przejścia generowanego podczas długiej sekwencji jedynek lub zer, co utrudnia lub uniemożliwia synchronizację. W poniższym przykładzie, ile zer powinno zostać przesłanych? Z tego powodu kodowanie Manchester jest preferowane w przypadkach, gdy strumień do zakodowania może zawierać długie ciągłe sekwencje 0 lub 1, na przykład w sieci Ethernet . Na magistrali CAN stosowana jest metoda „bit stuffing” (stan zmienia się po 5 kolejnych identycznych bitach).
Schemat oka sygnału w formacie Non Return to Zero