Nolo contendere to termin prawniczy pochodzący z łaciny i oznaczający „nie chcę się kwestionować”. Procedura ta jest również nazywana apelem „bez konkursu”.
W procesach karnych oraz w niektórych jurysdykcjach prawa zwyczajowego jest to zarzut, w ramach którego pozwany ani nie przyznaje się, ani nie kwestionuje oskarżenia, stanowiąc alternatywę dla przyznania się do winy lub niewinności.
Nieskwestionowany środek zaradczy, chociaż z technicznego punktu widzenia nie oznacza przyznania się do winy, ma taki sam natychmiastowy skutek jak przyznanie się do winy i często jest oferowany w ramach negocjacji między prokuratorem a obrońcą, w tym czasem sędzią, w celu zmniejszenia wagi sprawy. opłaty.
W wielu krajach środek nolo contendere nie jest prawem i nakłada się na niego różne ograniczenia. W Stanach Zjednoczonych prawo stanowe określa, czy iw jakich okolicznościach pozwany nie może wnosić sprzeciwu. Jednak kilka innych krajów z prawem zwyczajowym zakazuje tego wprost.
W Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Australii zarzut nolo contendere przez oskarżonego w procesie karnym jest niedozwolony. Oskarżony musi przyznać się do winy lub niewinności. W przypadku gdy pozwany odmówi napisania zarzutu, sąd odnotuje brak winy.
Jednym z najbardziej znanych twierdzeń Nolo Contendere w historii Stanów Zjednoczonych był wiceprezydent Spiro T. Agnew , który został oskarżony o przestępstwa korupcyjne popełnione, gdy był gubernatorem Maryland, a następnie wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych. Zgodnie z umową z prokuratorem federalnym stanu Maryland, S. Agnew wystąpił do sądu w stanie Maryland o nolo contendere w zamian za rezygnację z funkcji wiceprezesa.
Zarzut nolo contendere ma te same natychmiastowe skutki, jak do winy, ale może mieć różne skutki lub śladowe konsekwencje w przyszłych działaniach. Na przykład wyrok skazujący wynikający z zarzutu nolo wiąże się z takimi samymi karami (grzywny, konfiskaty), jak w przypadku przyznania się do winy, ale można go uznać za okoliczność obciążającą w przyszłym procesie karnym. Jednak w przeciwieństwie do zarzutu winy, pozwany w ramach zarzutu nolo contendere nie może być zobowiązany do przyznania się do faktów. Zwykle oznacza to, że wyrok skazujący wydany na podstawie zarzutu nolo contendere nie może zostać wykorzystany do ustalenia umyślnego naruszenia prawa lub zamiaru popełnienia przestępstwa, ani nawet tego, czy czyny zostały popełnione, czy nie, w kolejnym procesie cywilnym. faktów jako oskarżenie karne.
W niektórych jurysdykcjach, takich jak stan Teksas , prawo do odwołania się od wyników negocjacji podjętych po wniesieniu skargi przez nolo contendere jest poważnie ograniczone. W Teksasie oskarżeni, którzy wnieśli zarzut nolo contendere, mogą odwołać się od wyroku sądu tylko wtedy, gdy odwołanie jest oparte na propozycjach napisanych przed orzeczeniem sądu.