Noël Lefebvre-Duruflé

Noël Lefebvre-Duruflé fot.Ch. Reutlinger (Gallica.bnf) Funkcje

Zastępca
Senator
Minister

Biografia

Narodziny	19 lutego 1792 Pont-Audemer
Śmierć	3 listopada 1877(at 85) Pont-Authou
Narodowość	Francuski
Czynność	Polityk

Noël Jacques Lefebvre-Duruflé to francuski fabrykant, pisarz i polityk, urodzony w Rouen (parafia Notre-Dame de la Ronde) 1 dnia19 lutego 1792i zmarł w Pont-Authou (Eure) dnia3 listopada 1877.

Biografia

Podczas studiów prawniczych w Paryżu Noël Lefebvre opublikował w 1811 r. List Nicolasa Boileau do M. Étienne . Charles-Guillaume Étienne (autor Deux gendres , komedii w 5 aktach i wierszach, wystawionej w Théâtre-Français w 1810 r.) Właśnie wszedł do Académie française. Ale był też generalnym cenzorem policji i gazet. Zaszczycony, skierował go do administracji Ministerstwa Stanu, a następnie w 1814 r. Do Rady Stanu. Ale upadek Imperium i Przywrócenie Burbonów doprowadziły do ​​dymisji młodego Lefebvre'a.

Odtąd znalazł się w obozie opozycji wobec monarchii i pisał do kilku liberalnych gazet, takich jak Yellow Dwarf (antyirojalistyczna gazeta satyryczna, w powstaniu której brał udział), La Minerve czy Mercure de France .

Plik 28 października 1817(powiedział wtedy, że „  żyje z dochodów  ”), poślubił Julie Adélaïde Duruflé (1798–1872) w Elbeuf, córkę bogatego producenta tekstyliów Elbeuvien, François Constant Duruflé 2 , którego został wspólnikiem. Z tego związku urodzi się dziewięcioro dzieci. Teraz dołącza imię swojej żony i teścia do swojego, niewątpliwie po to, aby odróżnić się od wszystkich innych Lefebvre.

Porzucił paryskie życie i rozpoczął pracę w przemyśle tekstylnym w Elbeuf . Aktywnie uczestniczy w towarzyskości pracodawcy w swoim przybranym mieście. Słyszany podczas ministerialnego śledztwa w sprawie taryf celnych, okazał się w szczególności zdecydowanym zwolennikiem utrzymania „zakazów” ( Zapytanie dotyczące różnych zakazów ustalonych przy wwozie produktów zagranicznych , Paryż, Imprimerie Royale, 1835, t. III)

Plik 16 lutego 1843wygłasza konferencję „przemysłowo-handlową”, na zakończenie której przewiduje się utworzenie firmy eksportowej. Projektem zainteresowani są główni producenci miasta, tacy jak Victor Grandin , Charles Flavigny , Théodore Chennevière . Podczas wizyty w Elbeuf we wrześniu tego samego roku Laurenta Cunin-Gridaine'a , ministra rolnictwa i handlu, który zajmował się kwestiami związanymi z otwarciem rynku chińskiego, interweniował przy różnych okazjach. Założył przędzalnię w Pont-Authou (Eure) i wprowadził tam nowe procesy z Anglii czy Ameryki.

W tym samym czasie, podczas monarchii lipcowej, przy różnych okazjach próbował dostać się do Eure, ale bez powodzenia. Ponownie przegrał wybory do Konstytuanty w 1848 roku, ale ostatecznie został wybrany w następnym roku.

2 Geneanet, siedziba Michela Roueta.

Zastępca

Zastępca 13 maja 1849 w 2 grudnia 1851.

Noël Lefebvre-Duruflé został wybrany w 1849 roku do Zgromadzenia Ustawodawczego jako przedstawiciel Eure , jego departamentu rezydencji. Wyróżniał się w szczególności, proponując poprawkę, która pozwoliła Louis-Napoléonowi Bonaparte uzyskać Zgromadzenie w rCzerwiec 1850, dodatek w wysokości 2,2 miliona franków oprócz listy cywilnej. Bonapartysta, w każdych okolicznościach wspiera politykę księcia-prezydenta.

Jest sprawozdawcą projektu ustawy o stowarzyszeniach pracowników i członkiem komisji organizującej główne badania rolnicze, handlowe i przemysłowe. Głosował za ustawą Falloux-Parieu o edukacji i za wyprawą do Rzymu w 1849 roku.

W Zgromadzeniu interweniuje również bezpośrednio na rzecz tekstyliów Elbeuvian. Tak więc, kiedy poseł Elbeuvien Paul Sevaistre informuje lokalną izbę handlową, że rząd przygotowuje projekt ustawy o wynagrodzeniach tkaczy przez producentów, przesyłany jest do niego raport oraz poprawka przez Mathieu Bourdon (wybranego z Sekwany) i Lefebvre-Duruflé (wybrany przedstawiciel Eure) ponownie wprowadził do prawa możliwość dalszego postępowania „zgodnie z obowiązującą praktyką” przez elbeuwskich szefów ( Journal d'Elbeuf ,3 lutego 1850). Doskonały przykład lobbingu pracodawcy ...

Minister

• Minister Rolnictwa i Handlu im 23 listopada 1851 w 25 stycznia 1852
• Minister Robót Publicznych w 25 stycznia 1852 w 28 lipca 1852

Mianowany ministrem rolnictwa i handlu w dniu 23 listopada 1851na kilka dni przed zamachem stanu Ludwika Napoleona Bonaparte, w którym nie brał udziału, pozostał na swoim stanowisku do 25 stycznia 1852 iw tym dniu wymienia swoje portfolio na prace publiczne, które przechowuje do 28 lipca 1852.

W tym okresie prosperity udzielił wielu koncesji na linie kolejowe (łącznie 2000 km) oraz zezwolił na kilka połączeń spółek. Zgodził się na utworzenie linii telegraficznej między Turynem a Francją oraz na otwarcie nowych linii liniowych na Morzu Śródziemnym.

Senator

Senator 28 lipca 1852 w 1 st styczeń 1870.

Już w dniu odejścia z ministerstwa Louis-Napoléon podpisał dekret zezwalający Noëlowi Lefebvre-Duruflé na wstęp do Senatu. Brał czynny udział w pracach tego zgromadzenia w całym Imperium, a nawet chwalił zasługi stenografii.

W okresie Drugiego Cesarstwa stał się uznanym wybitnym oficerem Legii Honorowej od czasów 5 stycznia 1852, wielki oficer od tego czasu 14 sierpnia 1862, członek Rady Generalnej Eure i burmistrz Pont-Authou (od 1833 do 1870). W 1855 r. Został również wybrany prezesem Free Society of Agriculture, Sciences, Arts and Letters of Eure (na rok) i brał udział w działalności Towarzystwa Geograficznego (1855-1856).

Ale po 1870 r. I proklamowaniu III RP porzucił życie polityczne.

Niepowodzenia związane z końcem życia

Wracając do świata biznesu (w latach 1862-1864 brał już udział w postępowaniu jako przedstawiciel Towarzystwa Obywatelskiego Kredytodawców na Square d'Orléans ), Lefebvre-Duruflé został mianowany w 1872 roku prezesem zarządu Société Industrielle , bank kredytów i emisji z siedzibą w Paryżu. Miał wtedy 81 lat i oczywiście chcieliśmy wykorzystać jego depozyt jako były minister. Ale w rzeczywistości firma ta doświadczyła poważnych trudności finansowych w następnym roku i wraz z siedmioma innymi oskarżonymi został oskarżony o współudział w defraudacji. Aresztowany wLuty 1873, a następnie zwolniony za kaucją, został postawiony przed sądem 2 grudnia 1873. Sąd ukarał go grzywną w wysokości 10 000 franków za naruszenie prawa o spółkach komandytowych, a Sąd Handlowy w Paryżu nakazał mu również wypłacić syndykowi masy upadłości (wraz ze współoskarżonymi) kwotę 250 000 franków (bardzo ważne w tamtym czasie, roczne wynagrodzenie). robotnika w wysokości około 1000 franków).

Wyłączony jest również z zarządzenia Legii Honorowej dekretem Prezydenta Republiki z dn 10 października 1874.

Zmarł w Pont-Authou, gdzie był właścicielem majątku im 3 listopada 1877w wieku 85 lat.

Pracuje

Autor licznych raportów, przemówień drukowanych, przemówień do wyborców, Noël Lefebvre-Duruflé opublikował także kilka opracowań historycznych lub relacji z podróży, a także tłumaczenia powieści angielskich. W szczególności, aby dać mały przegląd tej bardzo eklektycznej produkcji, możemy przytoczyć następujące tytuły:

• List Nicolasa Boileau do M. Étienne, autora „Deux gendres” (…) , Paryż, Lenormant, 1812, 47 s. (FRBNF30772684).

( https://books.google.fr/books?id=wTZWAAAAYAAJ )

• Historyczny obraz Rosji , 1812.
• L'Almanach des modes , 3 vols., 1814-1816 (FRBNF30772689).
• Colon Van Diemen Charles Rowcroft (tłumaczenie), Paryż, J. Renouard, 3 tomy., 1818 i 1847 do 5 th Edition (FRBNF31263465).
• Malownicze rejsy po portach i wybrzeżach Francji , Paryża, Impr. J. Didot Aîné, 1823.
• Wycieczki po wybrzeżach i portach Normandii , Paryża, JF Ostervald, sd [1823-1825] ozdobione 40 widokami wybrzeży Normandii z wygrawerowanym akwatintą według Bonington, Lutringshausen, Ronmy itd., Z wyjaśnieniem Lefebvre -Duruflé ( FRBNF36279618).
• L'Hermite en Normandie, Paryż, Didot, 1824–1827.
• Porty i wybrzeża Francji od Dunkierki do Le Havre [Boulogne], Paryż, JF Ostervald, 1832. Bardzo rzadkie prace publikowane w dostawach, według BNF: „24 karty tekstu i 24 tablice. To wszystko, co się pojawiło ”, książka nigdy nie została ukończona. Zawiera 9 litografii wg Nasha, Mozina i Gassies.
• Rozważania nad koniecznością nadania Francji nowego impetu w handlu zagranicznym , 1843.
• Wody i rzeki oraz żegluga Sekwany , raport dla Rady Generalnej Eure, Évreux, Canu, 1849.
• The London Stock Exchange, kroniki i portrety Johna Francisa (przekład), Paryż, J. Renouard, 1854, XXIV-372 s. (FRBNF30458389).

Pozostawił też libretto operowo-komiksowe:

• Zuphile et fleur de myrthe , opéra-comique w dwóch aktach, 1817.
• Une nuit de Gustave Wasa czyli szwedzki wioślarz , opéra-comique w dwóch aktach, 1827.

Bibliografia

• Francis Concato, Pierre Largesse, Elements for a History of the Consultative Chamber of Arts and Manufacturing of Elbeuf, 1801-1861 , Elbeuf, CCI, 1992.

• Henri Saint-Denis, Historia Elbeuf , t. X, Elbeuf, 1903, s.  270-271 i t. XI, 1904, s. 412.
• Adolphe Robert i Gaston Cougny , Słownik francuskich parlamentarzystów , Edgar Bourloton , 1889-1891. Ale notatka dotycząca N. Lefbvre-Duruflé jest pełna błędów.
• Francis Choisel, „Noël Lefebvre-Duruflé”, Słownik drugiego cesarstwa , reż. J. Tulard, Paryż, Fayard, 1995, 1370 s.
• Amédée Boudin, Panteon Legii Honorowej. Zawiadomienie o M. Lefebvre-Duruflé, senatorze, wielkim oficerze Legii Honorowej , Paryż, biura, rue Rodier, 6, 1868, 4 s. (FRBNF30139246)

Linki zewnętrzne

• Towarzystwo Historyczne Elbeuf: shelbeuf.wordpress.com

Bibliografia

1. „  Society of the History of Elbeuf  ” , on Society of the History of Elbeuf (przegląd: 21 grudnia 2017 )