Nimeño II
Nimeño II.jpg)
Rzeźba przedstawiająca Nimeño II, w pobliżu aren Nîmes .
| Narodziny |
10 marca 1954 Speyer ( Niemcy Zachodnie ) |
|---|---|
| Śmierć |
25 listopada 1991(w wieku 37 lat) Caveirac |
| Pseudonim | Nimeño II |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Matador |
| Różnica | Złoty płaszcz (1976) |
|---|
Christian Montcouquiol znany jako „Nimeño II” to francuski matador , urodzony w Spirze ( Niemcy ) dnia10 marca 1954i zmarł w Caveirac ( Francja , departament Gard ) dnia25 listopada 1991. „Nimeño II” do dziś pozostaje jedną z głównych „figur” francuskich walk byków.
Biografia
Christian Montcouquiol pochodzi z Owernii, a nawet z Ambertoise poprzez swoją matkę, rodzinę przemysłowców zajmujących się różańcem i artykułami religijnymi oraz papiernikami. Jest bratem Alaina Montcouquiol, „ Nimeño I ”.
Po swojej pierwszej novilladzie w Nîmes the 17 maja 1975, korzysta z pomocy Manolo Chopera, jednego z najważniejszych hiszpańskich organizatorów walk byków. To otwiera drzwi do wielu hiszpańskich aren. Do 1982 brał udział w wielu walkach byków w Hiszpanii, Francji i Ameryce Łacińskiej.
W 1982 roku oddzielił się od Manolo Chopera i kontynuował pod przewodnictwem swojego brata. Plik14 maja 1989w Nîmes bierze udział w mano a mano z Portugalczykiem Victorem Mendesem na oczach byków Guardioli. Mendes, kontuzjowany przez swojego pierwszego byka, „Nimeño” musi sam stawić czoła sześciu bykom: tego dnia wygrywa pamiętny triumf po antologicznej walce byków.
Plik 10 września 1989w Arles musi stawić czoła bykom Miury . Jego drugi byk, „Pañolero”, popycha go gwałtownie i wyrzuca w powietrze. „Nimeño” upadł najpierw głową, ciężko raniąc szyję: operujący go chirurdzy z Marsylii uznali, że nigdy nie mieli do czynienia z kimś z tak poważnym urazem szyi; we wszystkich znanych im przypadkach poszkodowany zmarł w ciągu kilku minut od wypadku. Przez kilka dni pozostaje między życiem a śmiercią. Po wyjściu z niebezpieczeństwa pozostaje quadriplegic i przez długi czas walczy o odzyskanie sprawności kończyn. Przez długie miesiące francuski afición śledzi, prawie dzień po dniu, jego ewolucję. Ponad rok po wypadku w końcu odzyskał sprawność obu nóg i prawej ręki; z drugiej strony lewa ręka pozostaje sparaliżowana i wszystko wskazuje na to, że na pewno tak będzie.
Plik 25 listopada 1991popełnia samobójstwo, wieszając się w garażu swojego domu. Został pochowany na cmentarzu Saint-Baudile w Nîmes.
Kariera
- Debiut publiczny w dniu 30 marca 1967w Tarascon (Francja, departament Bouches-du-Rhône ).
- Pierwsza novillada bez pikadorów19 lipca 1969w Saint-Gilles (Francja, departament Gard); novillos autorstwa André Pourquier.
- Pierwsza novillada z pikadorami28 maja 1972w Lunel (Francja, departament Hérault); i pierwszy wielki sukces, który zapoczątkował jego karierę i od którego nie praktykowałby już novilladas bez pikadora, tzw17 maja 1975w Nîmes (Francja, departament Gard): novillos de Matías Bernardos.
- Prezentacja w Hiszpanii na 17 sierpnia 1975w Santiestéban del Puerto ( Hiszpania , prowincja Jaén ); novillos użytkownika Germán Gervás.
- Alternatywa dla Nîmes on 28 maja 1977 ; ojciec chrzestny Ángel Teruel , świadek „ Manzanares ”; Byki Torrestrella.
- Prezentacja jako matador w Hiszpanii w dniu 30 maja 1977w Barcelonie ; byki Matíasa Bernardosa.
- Potwierdzenie alternatywy w Meksyku w dniu28 stycznia 1979 ; ojciec chrzestny Manolo Martínez , świadek Dámaso González ; byki Tequisquiapan.
- Potwierdzenie alternatywy w Madrycie w dniu21 maja 1979 ; ojciec chrzestny Rafael De Paula , świadek Angel Teruel; Byki Luis Algarra.
Daniny
- „Nimeño II” ma swój pomnik w pobliżu aren w Nîmes.
- W 2000 roku areny Caveirac, wioski niedaleko Nîmes, w której mieszkał, otrzymały nazwę „Arènes Nimeño II”; arena walki byków w wiosce Caissargues jest również nazywana „Arena Nimeño II”, podobnie jak arena Eauze ( Gers ).
- W szczególności na arenach Arles (Francja, departament Bouches-du-Rhône ), Plumaçon de Mont-de-Marsan (Francja, departament Landes ), Béziers (Francja, departament Hérault ), Aguascalientes ( Meksyk ), tablice pamiątkowe utrwalić jego pamięć.
- Każdego roku „Nimeño II Trophy” nagradza Novillero bez picadors triumfalnie na arenach Nimes.
- Plac przed areną Béziers został nazwany „Place Nimeño II”.
Książki
- Zakryj to światłem , wydanym przez Verdier. Jego brat Alain poświęcił mu tę książkę, w której przytacza pewne fragmenty z życia Christiana i opisuje jego poczucie bezradności w obliczu śmierci brata.
- Christian Nimeño II , tekst Françoise Martinez, 68 zdjęć Michela Pradela, Stéguerre Recherche, Paryż, 1976