W psychoanalizie neutralność oznacza cechę bycia analityka w leczeniu , charakterystyczną dla jego oderwanej obecności (Indifferenz) oraz jego sposobu interwencji lub interpretacji . Historycznie odnosi się do postawy neutralności (Neutralität), powściągliwości przyjętej przez Freuda, kiedy decyduje się uwolnić technikę psychoanalityczną od sugestii właściwej hipnozie .
Freud w trakcie leczenia histerycznych pacjentów odkrywa granice charakterystycznej techniki hipnozy, sugestii, z jednej strony wynikającej z losowej sugestii pacjentów, az drugiej strony z rozwoju jej konceptualizacji. sytuacja analityczna w odniesieniu do histerii. Wraz z konfiguracją techniki leczenia typu „ per via di levare ” wokół asocjacji idei, technika sugestii „ per via di porre ” została porzucona i odtąd była postrzegana jako naruszenie prawa. zasady analizy: „Jesteśmy gotowi żądać, aby lekarz rozpoznał i opanował w sobie przeciwprzeniesienie. „ W tekście rada dla lekarzy Freud określa: ” Najbardziej niebezpieczne skłonności afektywnych, tego, który zagraża analityk najbardziej, jest duma terapeutyczny, który skłania go do podjęcia [...] coś, co może przekonać innych. ” .
Freud w „Obserwacjach miłości przeniesieniowej ” podkreśla klimat „abstynencji”, w którym miało odbywać się leczenie : „Leczenie należy praktykować w abstynencji” . Wprowadzenie słowa neutralność przypisuje się Jamesowi Stracheyowi, który użył go w 1924 r. Do przetłumaczenia słowa Freuda Indifferenz . Strachey opiera się na dwóch metaforach używanych przez Freuda do opisania postawy analityka w odpowiedzi na przeniesienie analityka, lustra i chirurga. Według Akhtara ta neutralność była uważana za niemożliwą, a nawet niepożądaną przez kilku analityków, takich jak Edward Glover , Ralph Greenson , Ernst Kris , Berta Bornstein , ponieważ postawa analityka wolna od krytyki i osądu zawsze wiązała się ze szczerym i żywym zainteresowaniem pacjenta i intensywną wrażliwość na ruchy emocjonalne pacjenta.
Edmund Bergler (w) w 1937 roku opisuje życzliwą neutralność psychoanalityka wobec swojego pacjenta.