Nabot ( hebr . נבות ) jest Izraelitą, którego historia jest opisana w Biblii , w Pierwszej Księdze Królów . Jest ofiarą i symbolem podwójnej niesprawiedliwości.
Nabot ma winnicę w Jezraelu, która dotyka pałacu Achaba , króla Izraela. Władca proponuje, że go od niego kupi, ale Nabot odmawia, ponieważ jest to dziedzictwo jego ojców, a prawo zabrania wszelkiej alienacji dóbr majątkowych.
Achab rezygnuje z tego pomysłu, ale Jezebel , żona Achaba, przekonana o prerogatywach królów, nie ustępuje. Prosi dwóch wspólników, aby obrazili Nabota, a następnie oświadczyli, że bluźnił przeciwko Bogu. Podstęp działa i udaje jej się skazać Nabota na śmierć przez ukamienowanie.
Kiedy Achab przejmuje winnicę, prorok Eliasz przepowiada dwóm małżonkom, że zapłacą za swój błąd życiem i zgubą ich dynastii. Achab wyraża szczerą skruchę. Bóg go wtedy oszczędza i ogłasza, że za życia swego syna sprowadzi na jego dom nieszczęście. Biblia pokazuje spełnienie się tego proroctwa przez Jehu .
Słowa Boga skierowane do Eliasza dotyczące Achaba: „Powiesz mu: Tak mówi Pan: Czy nie jesteś zabójcą i złodziejem? »(הֲרָצַחְתָּ וְגַם יָרָשְׁתָּ) tłumaczy podwójną zbrodnię popełnioną na Nabocie.
Rolę Nabota odgrywają: