Szwedzkie Muzeum Historii Naturalnej

Narodowe Muzeum Historii Naturalnej Obraz w Infobox. Ogólne informacje
Rodzaj Muzeum historii naturalnej, muzeum narodowe ( d ) , kompleks budynków ( en ) , szwedzka organizacja rządowa ( d )
Otwarcie 1916
Odwiedzający rocznie 330 211 (2009)
Stronie internetowej www.nrm.se
Kolekcje
Kolekcje Historia naturalna
Budynek
Architekt Axel Anderberg ( w )
Ochrona Pomnik historyczny Szwecji ( d ) (1935)
Lokalizacja
Kraj  Szwecja
Gmina Sztokholm
Adres Frescativägen 40, Sztokholm
Informacje kontaktowe 59 ° 22 ′ 08 ″ N, 18 ° 03 ′ 13 ″ E
Lokalizacja na mapie Sztokholmu
zobacz na mapie Sztokholmu Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Szwecji
zobacz na mapie Szwecji Czerwony pog.svg

Swedish Museum of Natural History ( szwedzki  : Naturhistoriska riksmuseet ) z siedzibą w Sztokholmie , został założony w 1819 roku przez Królewska Szwedzka Akademia Nauk i otrzymuje zbiorów zgromadzonych przez Akademię od jego powstania w 1739 roku . Po raz pierwszy zostały one otwarte dla publiczności w 1786 roku . Muzeum zostało oddzielone od Akademii w 1965 roku .

Jednym z pierwszych kuratorów Akademii w kolekcjach był Anders Sparrman (1748-1820), uczeń Carl von Linne (1707-1778) i brała udział w rejsach kapitana Jamesa Cooka (1728-1779). Inną ważną marką w historii tych zbiorów jest zoolog, paleontolog i archeolog Sven Nilsson (1787-1883): w czasie jego kadencji jako kurator od 1828 do 1831 roku , a przed jego wyjazdem jako profesor na Uniwersytecie w Lund , ten porządkuje zbiory zoologiczne, aż następnie gromadzone bez zamówienia. Szacuje się, że zbiory obejmują dziewięć milionów okazów botanicznych, zoologicznych i paleontologicznych.

Obecne budynki, położone w Frascati , na północ od Sztokholmu ( dzielnica z Östermalm ), to ze względu na architekta Axel Anderberg (1860-1937) i została zakończona w 1916 roku . W pobliżu powstał później główny kampus Uniwersytetu Sztokholmskiego .

Zakład Entomologii

Te zbiory najstarszy datowany na początku XVIII XX  wieku ze zbiorów pionierskich Carl Alexander Clerck (ok. 1710/65), Charles De Geer (1720/78) i Carl Linnaeus (1707-1778). Najważniejszym wkładem jest zapis w 1819 r. 8600 gatunków Gustava von Paykulla (1757-1826). Szacuje się , że obecnie zbiory owadów , pajęczaków i myriapods zawierają 2,5 miliona okazów.

Bibliografia

  1. "  Besökutveckling och för Tillgänglighet museer 2009  " w Kulturrådet (dostęp: 5 grudnia 2010 )

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny