| Produkcja | William Castle |
|---|---|
| Scenariusz | Ray Russell (en) |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne | William Castle |
| Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
| Uprzejmy | Horror |
| Trwanie | 89 minut |
| Wyjście | 1961 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Pan sardonicus to amerykański horror filmowy, wyreżyserował i wyprodukował przezWilliam Castlei wydany w1961 roku.
W 1880 roku w fikcyjnym środkowoeuropejskim kraju Gorslava wybitny londyński lekarz Sir Robert Cargrave odwiedził tajemniczego barona Sardonicusa na pilną prośbę byłej ukochanej Cargrave'a, Maude, obecnie żony barona. Sir Robert martwi się, gdy jego pytania dotyczące Sardonicusa są witane ze strachem. Kiedy Sir Robert przybywa do zamku Sardonicus, jego obawy szybko się uzasadniają, widzi sługę Sardonicusa, Krulla, torturującego innego sługę barona pijawkami.
Maude boi się, co może się stać, jeśli Sir Robert odrzuci prośby Sardonicusa. Nawet Krull nie jest odporny na okrucieństwo barona, jako dowód jego brakującego oka, utraconego z powodu gniewu Sardonicusa. Ten ostatni opowiada swoją historię Sir Robertowi. Urodził się jako Marek Tolesławski, rolnik jak jego ojciec. Marek i jego żona Elenka prowadzili skromne życie z ojcem, ale Elenka i Henryk chcieli więcej. Henryk kupił los na loterię ogólnopolską, ale zmarł przed losowaniem. Po jego pogrzebie Marek i Elenka odkryli, że bilet był zwycięzcą, ale został pochowany wraz ze zmarłym. Następnie Elenka nalegała, aby Marek odzyskał bilet, zbezczeszcząc grób, aby udowodnić mu swoją miłość. Po otwarciu grobu Marek doznał szoku na widok uśmiechniętej czaszki ojca, która zastygła w przerażającym uśmiechu. Od tego dnia jego własna twarz była zniekształcona, przez co nie mógł mówić inteligentnie. Elenka, przerażona swoją przerażającą przemianą, popełniła samobójstwo, a nagroda loterii pozwoliła Markowi kupić sobie tytuł i zamek, nie mając nikogo, z kim mógłby się nim podzielić. Później przemianował się na Sardonicus i zatrudnił ekspertów od mowy, aby nauczyli go prawidłowego mówienia. Przez lata przeprowadzał eksperymenty na młodych kobietach, aby znaleźć lekarstwo na jego stan, ale bezskutecznie. Następnie dowiedział się od swojej nowej żony Maude, że sir Robert był wielkim lekarzem specjalizującym się w paraliżu i miał nadzieję, że sir Robert zdoła przywrócić mu twarz.
Sir Robert zgadza się spróbować, ale nie udaje mu się to. Sardonicus prosi, aby spróbował bardziej eksperymentalnych metod leczenia, takich jak botoks. Kiedy Sir Robert odmawia, Sardonicus grozi, że okaleczy twarz Maude, aby pasowała do jego. Sir Robert sprowadza śmiercionośną roślinę z Ameryki Południowej i używa jej do eksperymentów na psach. Sardonicus, aby przestraszyć Sir Roberta, wystawia mu otwartą trumnę Henryka. Lekarz wstrzyknie później Sardonicus ekstrakt roślinny, a następnie odtworzy uraz, który spowodował chorobę Sardonicus. Operacja zakończyła się sukcesem i przywrócono jej twarz. Sir Robert radzi jej, aby nie mówiła, dopóki jej mięśnie twarzy nie zdążą się przystosować. Baron pisze list do Maude, aby zwolnić ją z małżeństwa, a drugi do sir Roberta, aby poprosił ją o uiszczenie opłat. Sir Robert odmawia przyjęcia podatku, a Sardonicus ich puszcza.
Gdy przygotowują się do wyjazdu pociągiem, Krull błaga ich, aby wrócili. Sardonicus ponownie stracił zdolność mówienia i nie może otworzyć szczęki ani ust. Sir Robert powiedział Krullowi, że zastrzyk to tylko woda, a ekstrakt roślinny byłby śmiertelny nawet w małych dawkach. To było placebo i wyjawia jej, że dolegliwość Sardonicusa była tylko psychosomatyczna. Gdy Sardonicus zda sobie z tego sprawę, zostanie całkowicie odnowiony.
Krull następnie wraca do zamku i mówi baronowi, że właśnie spóźnił się na pociąg Sir Roberta. Następnie Krull siada przy stole, aby zjeść wystawną kolację przed baronem Sardonicusem, który jest skazany na śmierć z głodu.