Mouloud Feraoun

Mouloud Feraoun , urodzony dnia8 marca 1913w Tizi Hibel w Upper Kabylie ( Algieria ) i zamordowany przez OAS w Algierze dnia15 marca 1962, jest algierskim pisarzem francuskojęzycznym .

Jego najsłynniejsze dzieła to trylogia Le Fils du Pauvre (1950), La Terre et le sang (1953) i Les Chemins qui montent (1957).

Biografia

Oficjalnie urodzony dnia 8 marca 1913we wsi Tizi Hibel należy do klanu ( takheroubt ) Aït-Chabane, a nazwa Feraoun została narzucona przez oficerów do spraw rdzennych odpowiedzialnych za ustanowienie stanu cywilnego ludności Kabyle po powstaniu 1871. Rodzice Feraouna to para biednych chłopów, którzy mieli ośmioro dzieci, z których tylko pięcioro przeżyło. Mouloud jest trzecim z nich i pierwszym synem. Od 1910 roku ojciec ma zwyczaj okresowej emigracji do Francji kontynentalnej, aby zaspokoić potrzeby swojej rodziny. W 1928 r. Uległ wypadkowi i zaczął żyć z renty inwalidzkiej. Te rodzinne, społeczne i kulturowe korzenie są dominujące dla Moulouda Feraouna, który zatytułował swoją pierwszą autobiograficzną powieść Syn ubogich i czyni kulturę kabylską głównym składnikiem swojej tożsamości.

Do szkoły Tizi Hibel uczęszczał od siódmego roku życia. W 1928 r. Otrzymał stypendium w liceum w Tizi Ouzou , następnie w 1932 r. Został przyjęty do egzaminu wstępnego do normalnej szkoły Bouzaréah (obecna École normale supérieure w dziedzinie literatury i nauk humanistycznych) niedaleko Algieru . Tam poznał Emmanuela Roblèsa . Ukończył Normal School, karierę rozpoczął jako nauczyciel w Taourirt Aden, małej wiosce w Kabylii. W 1935 roku został mianowany nauczycielem w Tizi Hibel, gdzie poślubił Dehbię, z którą miał siedmioro dzieci.

Mouloud Feraoun zaczął pisać swoją pierwszą powieść w 1939 roku, Syn ubogich . Praca, okrzyknięta przez krytyków, zdobyła Grand Prix miasta Algier.

W 1946 roku został przeniesiony do Taourirt Moussa Ouamar w gminie Aït Mahmoud . W 1952 roku został dyrektorem kursu uzupełniającego w Fort-National . W 1957 roku, awansowany na dyrektora szkoły Nador w Clos-Salembier , wyjechał z Kabylii do Algieru .

W 1951 roku korespondował z Albertem Camusem . Plik15 lipcaukończył La Terre et le Sang , dzieło nagrodzone w 1953 roku nagrodą za powieść populistyczną . Powieść opowiada historię wioski Kabyle, która ma mroczny widok na powrót jednego z jej dzieci, które wyjechało do pracy w kopalniach północnej Francji .

W 1957 r. Les Éditions du Seuil opublikowało powieść Les Chemins qui montent . Jego przekład wierszy Si Mohand Ou Mhand ( Les Poèmes de Si Mohand ) został opublikowany przez Minuit w 1960 roku.

W 1960 roku Mouloud Feraoun był inspektorem ośrodków socjalnych (utworzonych z inicjatywy Germaine Tillion ) w Château-Royal koło Ben Aknoun . Z pięcioma kolegami, w tym inspektora akademii Max Marchand, został zamordowany na15 marca 1962, cztery dni przed zawieszeniem broni, przez OAS , który postrzega go jako miejsce niepodległości.

Jego dziennik , pisany od 1955 do 1962 roku, został przesłany do Seuil wLuty 1962i zostanie opublikowany pośmiertnie, podobnie jak dwie ostatnie powieści, Urodziny, niedokończone i Miasto róż , ukończone, ale przez długi czas niepublikowane.

Pracuje

• Syn ubogich, nauczyciel Menrad Kabyle , wyd. Cahiers du nouvelle humanisme, Le Puy, 1950, s. 206.
• La Terre et le Sang , Éditions du Seuil, Paryż, 1953, 256 s.
• Days of Kabylia , Algiers, Baconnier, 1954, str. 141.
• Les Chemins qui montent , Éditions du Seuil, Paryż, 1957, 222 s.
• Les Poèmes de Si Mohand , Les Éditions de Minuit, Paryż, 1960, 111 s.
• Journal 1955-1962 , Éditions du Seuil, Paryż, 1962, 349 s.
• Listy do przyjaciół , Éditions du Seuil, Paryż, 1969, 205 s.
• The Birthday , Éditions du Seuil, Paryż 1972, 143 s.
• Miasto róż , wyd. Yamcom, Algiers, 2007, 172 s.

• „Nauczyciel krwi w Algierii”, Examens et Concours , Paryż, majCzerwiec 1951.
• "Le désaccord" Soleil , Alger, N O  6,Czerwiec 1951.
• „W” Szkole Północnej afrykańskiej listów „”, Afryce , AEA (Stowarzyszenie Pisarzy algierskich), Algier, n o  241, lipiec-Wrzesień 1951.
• „Les potines”, Foyers Ruraux , Paryż, N O  8, 1951.
• „Kabyle Customs”, La Vie au soleil , Paryż, wrzesień-Październik 1951.
• "Sny Irmy Smina" Les Cahiers du Sud , wybrzeży, Marseille, N O  316, 2 p  pół 1952.
• "My matki" Simoun , N O  8,Maj 1953, Oran.
• „Les Beaux jours”, Terrasses (Jean Sénac), Algier,Czerwiec 1953.
• „Odpowiedź na ankietę”, Les Nouvelles Littéraires , Larousse, Paryż,22 października 1953.
• »Algerian images of Emmanuel Roblès«, Simoun (J.-M. Guirao), Oran, n o  30,Grudzień 1953.
• „Autor i jego postacie”, Biuletyn Stowarzyszenia byłych uczniów normalnej szkoły w Bouzaréa ,Luty 1954.
• Nienawiść „nad”, simoun (J.-M. Guirao) n O  31,Lipiec 1954,.
• "Le Départ" L'działania , Parti Socialiste destourien, Tunis, N O  9,20 czerwca 1955.
• „Podróż do Grecji i Sardynii”, Journal of nauczycieli Afryce Północnej , n o  1,29 września 1956
• "Przygody Ami Mechivchi", Journal of nauczycieli Afryce Północnej , n O  1,29 września 1956.
• "Przygody Ami Mechivchi" (kontynuacja), Journal of nauczycieli Afryce Północnej , n °  2,13 października 1956.
• "Souvenir d'une rentrée" n o  2, Dz nauczycieli Afryki Północnej ,15 października 1956.
• "Nauczyciel Bled w Algierii", Journal of nauczycieli Afryce Północnej , n ö  3,25 października 1956 .
• "Piękny z Tizi", Journal of nauczycieli Afryce Północnej , n o  4,10 listopada 1956.
• "Pasterze", Journal of nauczycieli Afryce Północnej , n ö  5,24 listopada 1956.
• "Hołd do szkoły francuskiej", Journal of nauczycieli Afryce Północnej , n o  6,6 grudnia 1956.
• „Panie Maschino, jest pan bękartem”, Democracy (Charkaoui), Casablanca,1 st kwiecień 1957.
• „Legenda Si Mohand” Konfrontacji , Paryżu, n o  5 ( „sztuki, kultury i ludzi w Afryce Północnej”),grudzień 1957.
• „Muzułmańscy pisarze”, francuski przeglądu europejskiej elity , Paryżu, n o  91, 1957.
• „Literatura algierska”, Revue française , Paryż, 1957.
• „The trip to Greece”, Revue française , Paryż, 1957.
• „Legenda Si Mohanda”, Algieria , OFALAC,Wrzesień 1958.
• „Hołd do szkoły francuskiej”, Algieria , OFALAC, n o  22, maj-Czerwiec 1959.
• „Źródłem naszych wspólnych nieszczęść” (list do Camusa) Dowody , Paryżu, Kongresu Wolności Kultury, n o  91,Wrzesień 1958.
• „Ostatni komunikat,” Dowód , Paryż, Kongres Wolności Kultury, n o  110,Kwiecień 1959.
• "Odejście od ojca", Algieria , OFALAC, n o  22, maj-Czerwiec 1959.
• "Journal of algierskim", Dowody , Paryżu, Kongresu Wolności Kultury, n o  139,Wrzesień 1959.
• "La vache des Orphelins", Algieria , OFALAC, n O  30 styczeń-Luty 1960.
• "Si Mohand lub Mehand" Nowy krytyczne , PCF, N O  112,styczeń 1960.
• „Przeznaczenie kobiet”, Algieria , OFALAC. n o  44,Grudzień 1960.
• "Wzajemne pomoc kabyle społeczeństwie" Revue des centra Sociales , Algieria, n O  16, 1961.
• „Mekidèche et l'ogresse”, Algieria , OFALAC, nr 60, jesień 1961 r.
• „Mekidèche et l'ogresse” (kontynuacja), Algieria , OFALAC, nr 61, Boże Narodzenie 1961 r.
• „Oświadczenie telefoniczne po śmierci Alberta Camusa”, Oran Républicain , Oran,6 stycznia, 1962.
• „Listy z Kabylii wysłane do Emmanuela Roblèsa”, Esprit , nr 12,Grudzień 1962.
• „Algerisches Tagebuch” Dokumente Zeitschrift fur übernationale Zusammenarbeit , Bonn, n O  18, 1962.
• „Przemówienie podczas ceremonii wręczenia nagród Miasta Algier”, im 5 kwietnia 1952, Oeuvre et krytyki , Paryż, JM Place, n o  4, zima 1979.
• „The Killers”, CELFAN Review , Filadelfia, Temple University, Eric Sellin, redaktor, 1982.

Uwagi i odniesienia

1. „15 marca 1962, Mouloud Feraoun ...” , Liga Praw Człowieka , Tulon.
2. W pierwszym mieszanym gminy z Fort-Narodowego .
3. „  Persée  ” , na www.persee.fr (dostęp 24 sierpnia 2015 ) „ Mouloud FERAOUN. Pisarka wojny algierskiej » Sylvie THENAULT.
4. „  Mouloud Feraoun, pisarz w czasie wojny algierskiej”, autor: Sylvie (...) - Knowing the colonial history, zwalczanie rasizmu i antysemityzmu  ” , na ldh-toulon.net (konsultowano się 14 marca 2017 r. )
5.  "  Dokumenty historyczne, relacja z ataku na Zamek Królewski  "  Persée .

Załączniki

Bibliografia

• Christiane Achour, Mouloud Feraoun, głos w kontrapunkcie , Silex éditions, Paryż 1986, 104 s. ( Czytaj w Gallica )
• Mehenni Akbal, Mouloud Feraoun - Maurice Monnoyer: historia przyjaźni , wyd. El-Amel, Algiers, 2009, 95 s.
• Mehenni Akbal, Mouloud Feraoun i etyka dziennikarska (esej), z przedmową profesora Mahfouda Keddache'a i posłowiem Nassiry Belloula, Algiers, wyd. El-Amel, 2007, 131 s.
• Mehenni Akbal, Mediological ideas at Mouloud Feraoun (esej), z przedmową profesora Mahfouda Keddache'a, wyd. Dahlab-ENAG, Algiers, 2002, 202 str.
• Marie-Hélène Cheze, Mouloud Feraoun. Głos i cisza , Éditions du Seuil, Paryż, 1982, 141 s.
• Eugène Coupel, Just Assassinated or the Universe of Mouloud Feraoun , Society of Writers, Paryż, 1999.
• Robert Elbaz i Martine Mathieu-Job, Mouloud Feraoun czyli pojawienie się literatury , wyd. Karthala, Paryż, wyd. L'Harmattan, 2001, 139 str.
• Jack Gleyze, Mouloud Feraoun , L'Harmattan, Paryż, 1990, 132 s.
• Martine Mathieu-Job, „Syn biedaka”, De Mouloud Feraoun czyli fabryka klasyka , wyd. L'Harmattan, Paryż, 2007, 176 s.
• Guy Meyra, Mouloud Feraoun , wyd. FLN, Algier, 1975.
• Jean-Philippe Ould Aoudia (wstęp Germaine Tillion , przedmowa Emmanuel Roblès ), Zabójstwo Château-Royal - Algier:15 marca 1962, wyd. Tirésias-Michel Reynaud, Paryż, 1992, 197 s. ( ISBN  2908527103 i 978-2908527100 )
• José Lenzini , (przedmowa: Louis Gardel ), Mouloud Feraoun - zaangażowany pisarz , wyd. Actes Sud, Paryż 2013, 384 s. ( ISBN  978-2-330-01951-8 )

• Aït Hamou (Mokhtar), Algierska emigracja przez fikcyjne dzieła Moulouda Feraouna i Moulouda Mammeriego , DEA, Algiers, 1978, 145 s.
• Bouguerra (Ahmed), Pisanie i powieść społeczna w Mouloud Feraoun , DEA, Paris 4, Charles Bonn, 1989.
• MadaniI (Louisa), wygnanie w powieściach Mouloud Feraoun , DEA, Algiers, Mitterand, 1973, 153p.
• Mellak (Djilali), Przysłowia, powiedzenia, zdania w Mouloud Feraoun poprzez studium trzech powieści , DEA, Oran, Didier i TalahiteE, 1983, 120 s.
• Ounoughene (Zahra), Etnografia, ziemia i społeczeństwo w twórczości Moulouda Feraouna , DEA, Paryż 7, Brahimi, 1981, 235p.
• Sacriste (Emmanuel), Mouloud Feraoun, aktor, świadek i męczennik szkoły w kolonialnej Algierii , MM1, Toulouse 2, J. Cantier i G. Perville, 2007,148p.
• Sautereau (Boris), Mouloud Feraoun, reality and writing , DNR, Paryż 12, Claudon, 1998, 385p.
• Variola (Vera), Mouloud Feraoun: problem pisarza Kabyle , praca magisterska, Padwa, T. Rodinis, 1977.

• Abtroun (Samy), „Mouloud Feraoun, Simply”, L'Hebdo libéré , n o  103, 16-22 marca 1993, s.  22
• Akbal, Mehenni; Mouloud Feraoun, grób i cmentarz. El Watan , 1 st listopad 2006.
• Akbal, Mehenni; Mouloud Feraoun miał rację. La Dépêche de Kabylie , 27 listopada 2006.
• Akbal, Mehenni; Fouroulou, to ja. El Watan , 22 lutego 2007.  
• Akbal, Mehenni; Mouloud Feraoun przedstawił nową logikę pisania. La Dépêche de Kabylie , 28 czerwca 2007 (wywiad przeprowadził Aomar Mohellebi).
• Akbal, Mehenni; „Jego dzieło jest prawdziwe”. L'Ivrescq , 15 marca 2010 (wywiad przeprowadził Rachid Mokhtari), ISSN 1112-9654. Opublikowane w całości pod innym tytułem „Dałem do przeczytania niepublikowane listy z Feraoun” w dzienniku Le Matin-DZ (wersja elektroniczna) z 13 marca 2012 r.
• Akbal, Mehenni; Elementy bibliometrycznego ujęcia pism poświęconych Mouloudowi Feraounowi. L'Ivrescq , n O  39,kwiecień 2015, s.  53-58 , ISSN 1112-9654.
• Asfar (Gabriel), „Kozioł i mity ofiary w„ Biednym synu ”Feraouna i„ kozach ”Chraïbiego, Litterature of Africa and the African Continum , Waszyngton DC, Three Continents and African Literature Association, 1989.
• Beugnot (Bernard), „literackie początki Moulouda Feraouna. Od Menrad Fouroulou do „Fils du pauvre” Revue d'histoire littéraire de la France , n o  81, 1981, s.  944-952
• Chraïbi (Driss), „Le Combat de Mouloud Feraoun”, Cahiers de l'ORTF , 1967
• Ghania (B) „Hołd Mouloud Feraoun”, Alger rzeczywistości , n O  13,Styczeń 1974, s.  70-71.
• Hamouda (Ouahiba) "Mouloud Feraoun i przeznaczenie kobiet" L'Hebdo Libere , N O  156, 23-29 marca 1994, s.  14
• Le Rouzic (Maurice), „Pisma autobiograficzne w Mouloud Feraoun” w Autobiographical Literatures of the Francophonie , Paryż, L'Harmattan, 1996. Le Rouzic (Maurice),
• Monnoyer (Jean-Maurice), „Literacka obietnica Syna Ubogich”, 2013, SEMa
• Perville (Guy), „Albert Camus i Mouloud Feraoun, przyjaźń, która opiera się różnicom politycznym”, Materiały z konferencji „Pióro w ranie, pisarze-dziennikarze i wojna w Algierii” (28-29 września 2001), Pessac, University Press of Bordeaux, 2003, s.  129-135.
• Tahraoui (Tahar) "Słowa master" Liberté , N O  482,16 marca 1994, s.  24.
• Thenault (Sylvie) "Mouloud Feraoun, autor w algierskiej wojny" Vingtième końca wieku , n O  63, lipiec-Wrzesień 1999, s.  65-74.
• Titouah (Rachid) „Mouloud Feraoun: humanisty zawirowania” Actualité de emigracja , N O  19829 marca-11 kwietnia 1990, s.  48-49.

Powiązane artykuły

• Literatura algierska
• Zabójstwo Château-Royal

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Holenderska
  • Biblioteka Narodowa Izraela
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Biblioteka Narodowa Katalonii
  • Biblioteka Narodowa Szwecji
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Biblioteka Narodowa Portugalii
  • WorldCat Id
  • WorldCat