Monique Annaud-Baltzer
Monique Annaud
| Narodziny |
19 lutego 1945 Neuilly-sur-Seine |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Producent filmowy |
Monique Annaud-Baltzer, urodzona jako Monique Rossignol, the19 lutego 1945w Neuilly-sur-Seine jest francuskim producentem audiowizualnym.
Kariera
Monique Annaud spędziła dzieciństwo w Afryce , Senegalu, a następnie w Kamerunie .
Dziennikarstwo
W latach 1964–1967 była bibliotekarką w służbie kulturalnej ambasady francuskiej w Yaoundé . Wróciła do Francji w 1968 roku i pracowała jako stylistka, a następnie niezależna dziennikarka (Show Business, Les Informations, Stratégie). W 1975 roku Gérard Lebovici zaproponował jej zatrudnienie na stanowisku redaktora naczelnego profesjonalnego czasopisma Le Film français, którym kierowała do 1979 roku.
Produkcja
Następnie porzuciła dziennikarstwo na rzecz produkcji audiowizualnej. Podczas gdy japoński film animowany w sensacyjny sposób wkroczył na rynek audiowizualny z Goldorakiem , zdecydowała się na adaptację Les Malheurs de Sophie w beletrystyce dla telewizji . Wydany z okazji obchodów końca lat 80. serial odniósł sukces, zanim został ponownie złożony dla kina i stał się przedmiotem wieloletniej eksploatacji teatralnej i kasetowej .
W 1981 roku dołączyła Hexatel, francuską spółkę zależną Beta Films , gdzie promowane katalogu zabaw ( Pszczółka , Le Merveilleux Voyage Nils Holgersson przez Szwecji , etc.), która później zdobyła pracę. Przez Hachette grupy do stwórz pierwszy kanał kablowy z motywem młodzieżowym.
W Październik 1985, w napiętym kontekście (początki polityki Charlesa Pasquy i karty wstydu), przy wsparciu Christiana Fechnera , wyprodukował Black Mic Mac . Film jest sukcesem i ukazuje reżysera ( Thomas Gilou ) i aktora ( Isaac de Bankolé, który otrzymuje Cezara za najlepszą męską nadzieję).
W latach 1985-1989 Monique Annaud wyreżyserowała Canal J, gdzie narzuciła obecność „dziecięcych prezenterów”, co zrezygnowała z serialu Canaille Plus , telewizyjnego programu informacyjnego kierowanego przez dzieci, nadawanego przez Canal +, a następnie podaj swoje imię w pudełku młodzieżowym łańcucha.
Od 1989 roku Monique Annaud poświęciła się swojej firmie produkcyjnej Chrysalide Films, w której Canal + objął finansowy pakiet udziałów. Dla telewizji produkuje wysokobudżetowe seriale, w których uczestniczą aktorzy filmowi ( Emmanuelle Béart , Richard Bohringer , Stéphane Freiss , Jackie Bisset, Rob Lowe , Martin Sheen ). W kinie rozwinęła politykę międzynarodowej koprodukcji, zwłaszcza z Włochami , Hiszpanią , Brazylią i innymi krajami, jednocześnie produkując bardziej osobiste filmy, takie jak Le Ballon d'Or, który łączy jej dwa ulubione tematy: dzieciństwo i Afrykę. W 1994 roku sprzedała swoją firmę Canal + i zaprzestała działalności audiowizualnej.
Filmografia
Kino / Producent
- 1981 : Les Malheurs de Sophie autorstwa Jean-Claude Brialy
- 1986: Black Mic Mac autorstwa Thomasa Gilou
- 1987: Rio Ozone autorstwa Carlosa Dieguesa (oficjalna selekcja festiwalu filmowego w Cannes)
- 1988: Black Mic Mac 2 autorstwa Marco Pauly'ego
- 1988: Mignon pozostawiony przez Francescę Archibugi (nagroda dla najlepszego filmu młodzieżowego w San Sebastien, 5 David Donatello we Włoszech)
- 1988: El Dorado przez Carlos Saura (Official Selection Cannes Film Festival)
- 1989: Mona et moi autorstwa Patricka Grandperreta (Perspectives French Cinema Cannes 89, Grand Prix of the Belfort Festival)
- 1989: Christian by Gabriel Axel (wybór festiwalu w Wenecji)
- 1990: Plein fer przez Josée Dayan (Perspektywy francuskiego kina Cannes 90, Georges Brassens Prix Festival de Sete)
- 1991: Macao, pogarda i pasja od Luis Filipe Rocha
- 1992: François Truffaut, skradzione portrety z Serge Toubiana i Michel Pascal .
- 1993 : Le Ballon d'Or przez Cheik Doukouré (dziecięca Nagroda Jury Berlin Festival 94 nagroda za najlepszy scenariusz dla młodzieży)
- 1993: Il grande cocomero autorstwa Francesca Archibugi (oficjalna selekcja Festiwalu Filmowego w Cannes. Nagroda Ekumeniczna)
- 1993: The Robbers przez Jean-Paul Salomé
- 1993: Friends of Elaine Proctor (oficjalna selekcja w Cannes 93, specjalne wyróżnienie jury Camera d'Or)
Telewizja / Producent
1989: Halki rewolucji- Marie Antoinette autorstwa Caroline Huppert z Emmanuelle Béart
- Talleyrand autorstwa Vincenta de Brus z Stéphane Freiss
- Madame Tallien autorstwa Didier Grousset z Catherine Wilkening
- Marat de Maroun Bagdadi z Richardem Bohringerem
- Théroigne de Méricourt autorstwa Miguela Courtois z Olivią Brunaux
- Mirabeau autorstwa Claude Faraldo z Bernardem-Pierrem Donadieu
- Idealna kobieta Charlotte Brandstrom z Rosanna Arquette
- Ambasada Baz Taylora Madness z sędzią Reinholdem
- Amerykańskie piękno Carol Wiseman z Joanną Cassidy
- Mężowie ripoux Carol Wiseman z Patsy Kensit i Stéphane Freiss
- Miłość bankiera Tima Pragera z Martinem Sheenem i Jackiem Bissetem
- Magiczny but Toma Clegga z Robem Lowe i Jennifer Grey
- Blue Java , Black Market , Liberty Station autorstwa François Rossiniego
- Saint-Germain , Ostatnia runda , Człowiek z psami autorstwa Josée Dayan
- Zabawna mieszanka Baz Taylora z Ally Sheedy
- Paszport ruin Charlotte Brandstrom z Peterem Wellerem
- RSVP Tony'ego Gilroya z Patrickiem Dempseyem
- Mój Boże, zabiliśmy żonę Baza Taylora z Jeffem Goldblumem i Mimi Rogers
- Niewłaściwa notatka na ślub Carol Wiseman z Molly Ringwald
- Amour et chocolat autorstwa Josée Dayan z Bo Derekiem