Klasztor Świętych Apostołów | ||
Klasztor w latach 1900. | ||
Prezentacja | ||
---|---|---|
Nazwa lokalna | (hy) Սուրբ Առաքելոց Վանք | |
Kult | Abandonment (dawniej ormiański apostolski ) | |
Rodzaj | Klasztor | |
Rozpoczęcie budowy | IV e / X e wiek | |
Dominujący styl | ormiański | |
Geografia | ||
Kraj | indyk | |
Region | Wałęsać się | |
Prowincja historyczna | Tôroubéran , Taron | |
Miasto | Wałęsać się | |
Informacje kontaktowe | 38 ° 41 ′ 45 ″ na północ, 41 ° 31 ′ 11 ″ na wschód | |
Geolokalizacja na mapie: Turcja
| ||
Świętych Apostołów Klasztor lub Sourp Arakelots Klasztor (w ormiańskiej Սուրբ Առաքելոց Վանք , Sourp Arakelots ) jest ormiański klasztor położony poza ormiańskich granic , w Turcji, w pobliżu współczesnego miasta mus . Założone według tradycji przez Grzegorza Oświeciciel w IV th wieku , ale rozwijających się, które z X TH i XI th stulecia, to ważny ośrodek religijny ormiański został mocno uszkodzony w czasie ludobójstwa Ormian i wysadzili przez władze lokalne po 1960 roku .
Ruiny Sourp Arakelots znajdują się 4 kilometry na południe od miasta Muş w Turcji , na południowo-wschodnim zboczu góry Tirnkatar, na wysokości 1750 m . Stał w historycznym ormiańskim regionie Taron , w dawnej prowincji Tôroubéran .
Popularne daty tradycja założenia klasztoru w czasie Grzegorz Oświeciciel w IV XX wieku : ta ostatnia byłaby złożone relikwie z Apostołów (stąd nazwa klasztoru) przywieziony z Rzymu . Według Zenoba de Glaga relikwiami była lewa ręka apostoła Andrzeja i ewangelisty św. Łukasza. To jednak tylko rozwija X th i XI th stulecia z przejęciem terenu przez Mamikonian i wie ostro w XII th wieku ; renowacje miały miejsce w 1125 , 1614 , 1663 i 1791 roku .
Klasztor jest jednym z głównych ormiańskich ośrodków religijnych, a jego skryptorium jest znane; W szczególności powstaje tam Homilia Moucha, największy z ormiańskich rękopisów.
Klasztor został splądrowany w 1895 roku podczas masakr Hamidian , ale funkcjonował aż do ludobójstwa Ormian . Stosunkowo dobry stan w 1960 roku , główna część klasztoru została następnie wysadzona w powietrze przez władze i obecnie jest całkowicie zrujnowana.
Główny kościół w miejscu, Surb Arakelots mógł wrócić do X XX wieku i został zbudowany z cegły i zaprawy. Był to wpisany zamknięty krzyż podzielony na podziały, uzupełniony o dwukondygnacyjne narożne kaplice z łukami i półkolistymi sklepieniami ; zwieńczony był ośmiokątnym bębnem i piramidalnym dachem. W jego ruinach wciąż możemy dostrzec pozostałości malowanych dekoracji. Drzwi wejściowe z drewna orzechowego , wykonane w 1134 r. Przez rzeźbiarzy Torosa, Grigora i Lukasa, zostały skradzione przez Niemców podczas I wojny światowej, ale odzyskane przez Rosjan podczas okupacji regionu w 1916 r . Obecnie znajduje się w Muzeum Historycznym Armenii w Erewaniu .
Od zachodu kościół flankowany był gawitem wzniesionym w 1555 r., A obecnie zniszczonym, kwadratowym na planie, z czterema filarami zwieńczonymi małą kopułą . Od zachodu flankowała go dzwonnica ( 1791 ) na trzech poziomach, z których zachował się tylko pierwszy. Przy głównym kościele zbudowano dwie kaplice: Sourp Gevork („Saint-Georges”) na północy i Sourp Stepanos („Saint-Etienne”, 1663 , mononef z absydą ) na południu.
Wreszcie, 300 m na wschód, znajduje się drugi kościół w tym miejscu, Sourp Taddeos („Saint-Thaddée”), krzyż wyryty w tufie , którego datowanie jest niepewne; jego kopuła ozdobiona stalaktytami jest wsparta na czterech łukach i zwieńczona ośmiokątnym bębnem od zewnątrz i cylindrycznym od wewnątrz.
Zespół klasztorny otoczony był murem.