Misja Wsparcia Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Rwandy

MINUAR
UN	Rwanda
Pomnik ku czci belgijskich żołnierzy ONZ, którzy zginęli podczas konfliktu
Lokalizacja	Kigali
Znane postacie	Roméo Dallaire (dowódca)

Misja Wsparcia ONZ dla Rwandy ( UNAMIR ) było zadanie z ONZ w Rwandzie stworzonyPaździernik 1993 i rozpuścił się w Marzec 1996. Było to w fazie operacyjnej na początku ludobójstwa Tutsi w Ruandzie .

Od sierpnia 1992 do12 lipca 1993różni bohaterowie Rwandy wzięli udział, za namową społeczności międzynarodowej, w negocjacjach pokojowych. Kulminacją tych dyskusji były „  porozumienia z Aruszy  ”. Aby wesprzeć realizację tych porozumień, ONZ postanowiło w rezolucji 872 do5 października 1993, aby wysłać misję pokojową, zgodnie z rozdziałem VI Karty Narodów Zjednoczonych: „Z zadowoleniem przyjmując podpisanie Porozumienia Pokojowego z Aruszy (łącznie z Protokołami) w dniu 4 sierpnia 1993 r. i wzywając strony do dalszego pełnego jego przestrzegania [... .] Decyduje o utworzeniu operacji pokojowej pod nazwą Misja Wsparcia Narodów Zjednoczonych dla Ruandy (UNAMIR) na okres sześciu miesięcy ” .

Kanadyjski generał Roméo Dallaire został mianowany dowódcą tej misji, składającej się z około 2300 ludzi, głównie z Bangladeszu, Belgów i Ghańczyków. Generał Dallaire pozostał symboliczną postacią dzięki swojemu osobistemu zaangażowaniu w tragedię w Rwandzie. Misja ta charakteryzowała się niepowodzeniem w zapobieganiu ludobójstwu, nawet jeśli udało jej się ochronić od 30 do 40 000 Tutsi. Analiza tego niepowodzenia wskazuje na brak spójności Rady Bezpieczeństwa ONZ w jej dążeniu do przeznaczenia realnych środków na tę misję.

Dwudziestu siedmiu członków UNAMIR, żołnierzy lub lokalnych agentów cywilnych, zginęło podczas ich misji.

Historyczny

Przed rozpoczęciem ludobójstwa

• Plik 5 października 1993, utworzenie UNAMIR rezolucją 872. Utworzenie to miało miejsce w czasie, gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych była już bardzo zaangażowana w Somalii oraz Bośni i Hercegowinie i gdzie przeżywała kryzys finansowy. Kryzys ten będzie miał trwały wpływ na zasoby przyznane UNAMIR na realizację jego misji. W ten sposób, zaproponowana przez dowódcę UNAMIR, liczebność 5500 ludzi zostaje zredukowana do 2500. Celem UNAMIR jest nadzór nad porozumieniem o zawieszeniu broni, udział w rozminowywaniu, kontrola repatriacji uchodźców i demobilizacja sił zbrojnych.
• Plik 18 listopada 1993w pobliżu Ruhengeri zginęło około dwudziestu osób . RPF jest oskarżona, ale UNAMIR podejrzewa prowokację ze strony ekstremistów bliskich władzy. Nie będzie jednak mógł ustalić z całą pewnością sprawców przestępstwa.
• Plik 23 listopada 1993Generał Dallaire przesyła raport w celu upoważnienia UNAMIR do interwencji, w tym siłowej, w odpowiedzi na zbrodnie przeciwko ludzkości i inne naruszenia. Nigdy nie otrzymał formalnej odpowiedzi zatwierdzającej tę propozycję.
• Plik 28 grudnia 1993UNAMIR gwarantuje bezpieczeństwo przybycia i rozmieszczenia batalionu RPF w Kigali , przewidziane w Porozumieniach z Arusha .
• Początek Styczeń 1994UNAMIR próbuje dwukrotnie zorganizować intronizację rządu przejściowego z szerokimi podstawami, aby zgromadzić przedstawicieli stron uznających porozumienia z Aruszy, ale nie mogło to przebiegać normalnie ze względu na spór między różnymi zaangażowanymi stronami i groźby pod adresem przedstawicieli umiarkowanych partii.
• Plik 11 stycznia 1994Generał Dallaire wysyła zaszyfrowany kod do generała Barila, doradcy wojskowego Sekretarza Generalnego ONZ, dotyczący informatora, instruktora wysokiego szczebla milicji Interahamwe . Według tego informatora opracowano strategię prowokacji mającą na celu zamordowanie posłów opozycji oraz belgijskich niebieskich hełmów. Ponadto sporządzono listy Tutsi, być może w celu ich eksterminacji. Wreszcie, wkrótce miała nastąpić dystrybucja stu karabinów szturmowych ukrytych w magazynach broni. Nie wykluczając możliwości pułapki, Dallaire prosi o instrukcje dotyczące zabezpieczenia informatora i interwencji w składach broni. Jednak działanie to jest uważane przez Departament Operacji Pokojowych ONZ (DPKO) za wykraczające poza mandat UNAMIR i bardzo ryzykowne ze względu na swoje konsekwencje. Booh-Booh, przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ w Rwandzie, i Dallaire są zatem poinstruowani, aby pilnie poprosić o audiencję u prezydenta Habyarimany, aby mógł on podjąć działania przeciwko działaniom zagrażającym porozumieniom z Aruszy. Zaprzeczył jakiemukolwiek udziałowi jego partii, MRND , w tych działaniach i nie podjął żadnych widocznych działań. Według raportu niezależnej komisji ds. Działań ONZ podczas ludobójstwa, telegram Dallaire został rzeczywiście przekazany przez Barila funkcjonariuszom DPKO, ale nie dotarł do Sekretarza Generalnego ani członków Rady Bezpieczeństwa. Rada została poinformowana. Również według tego raportu niezrozumiałe jest, że nie wzięto pod uwagę żadnego innego środka niż wywiad z Prezydentem Habyarimaną. Ta poważna dysfunkcja w przepływie informacji w ONZ i procesie decyzyjnym była szczególnie szkodliwa.
• W ciągu miesiąca Styczeń 1994UNAMIR zaobserwował wzrost liczby sporadycznych demonstracji małych grup uzbrojonych w maczety, atakujących izolowanych Tutsi lub osoby podejrzewane o sprzyjanie RPF. Nie będąc upoważnionym do interwencji, UNAMIR wywiera presję na rząd Rwandy, aby zadbał o utrzymanie porządku w rwandyjskiej żandarmerii. Pod koniec stycznia rezydencja Booh-booh znalazła się pod ostrzałem. UNAMIR przechwytuje ładunek broni, który dotarł na pokład DC8 w Kigali.
• W lutym i Marzec 1994sytuacja się pogarsza, nasila się liczba ataków granatami i zabójstw. Do UNAMIR dociera wiele informacji dotyczących składów broni lub sporządzania list osób przeznaczonych do uboju, a ta ostatnia ponawia wniosek o zezwolenie na przejęcie broni. Po raz kolejny DPKO odmówiła jej, ponieważ UNAMIR mógł jedynie pomóc rządowi lub RPF, które zażądałyby od niej przejęcia broni, ale nie mógł przeprowadzić takiej akcji z własnej inicjatywy. Wniosek o przedłużenie mandatu składa UNAMIR, wniosek został poparty dnia14 lutegoprzez Belgię, ale nie jest przyjmowany przez inne zainteresowane kraje. Plik21 marcana krótko przed nową próbą powołania rządu przejściowego prezydent Habyarimana zaproponował włączenie do tego procesu CDR , ekstremistycznej partii anty-Tutsi, która do tego czasu odmawiała jakiegokolwiek porozumienia z RPF. Propozycja ta jest postrzegana pozytywnie przez kilka służb dyplomatycznych, ale RPF postrzega ją jako prowokację i opóźniający manewr. W obliczu impasu politycznego, pogarszających się warunków bezpieczeństwa i sytuacji humanitarnej w Ruandzie Sekretarz Generalny ONZ proponuje30 marcaprzedłużenie mandatu UNAMIR. W swojej rezolucji 909 z dnia5 kwietnia 1994, mandat UNAMIR jest jednogłośnie przedłużany przez Radę Bezpieczeństwa do 29 lipca 1994jednak z groźbą wycofania się z UNAMIR w ciągu sześciu tygodni, jeśli nie poczyniono postępów politycznych lub instytucjonalnych.
• Plik 1 st kwiecień 1994UNAMIR po raz pierwszy przeprowadza operację z rwandyjską żandarmerią, aby przejąć skład broni, ale okazuje się, że jest on pusty. Po dalszym pogorszeniu się sytuacji bezpieczeństwa kilka umiarkowanych rwandyjskich osobistości, którym grozi śmierć, znajduje się pod ochroną UNAMIR.

Podczas ludobójstwa

• Wieczór 6 kwietnia 1994, prezydencki samolot zostaje zestrzelony , przygotowując się do lądowania w Kigali. Straż prezydencka zabroniła UNAMIR zabezpieczenia miejsca wypadku poprzez zatrzymanie i rozbrojenie patrolu UNAMIR, który tam był. Swobodne poruszanie się UNAMIR uniemożliwiają również blokady drogowe budowane w nocy. UNAMIR otrzymuje od DPKO w Nowym Jorku rozkaz używania broni wyłącznie w samoobronie. Podczas spotkania z pułkownikiem Bagosorą , najwyższym rwandyjskim urzędnikiem wojskowym obecnym w Kigali, dowódca UNAMIR, generał Dallaire, a następnie Booh-Booh, przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ w Rwandzie, poinformował, że sprawowanie władzy polega na z premier Agathe Uwilingiyimana , ale Bagosora jest stanowczo przeciwny. Do UNAMIR docierają informacje, według których elementy straży prezydenckiej, sił zbrojnych, żandarmerii czy milicji Interahamwe włóczą się po mieście z listami. Osobowości są rozstrzeliwane w swoich domach. Woła o pomoc, ale UNAMIR nie ma środków, aby odpowiedzieć na wszystkie te wezwania. Rano straż prezydencka dokonuje zamachu na premiera, który przygotowywał się do wezwania do uspokojenia w radiu. Dziesięciu belgijskich żołnierzy sił pokojowych, którzy zapewnili mu ochronę, zostaje rozbrojonych i zamordowanych później rano. UNAMIR udaje się chronić Faustina Twagiramungu , przyszłego premiera wyznaczonego na mocy porozumień z Aruszy.
• W dniach następujących po 7 kwietnia 1994tysiące Rwandyjczyków szuka schronienia w różnych kantonach UNAMIR. Jest przytłoczony i nie ma środków, aby zapewnić im jedzenie i wodę. Plik11 kwietnia 1994na rozkaz belgijskiego Sztabu Generalnego belgijscy żołnierze UNAMIR stacjonujący w Oficjalnej Szkole Technicznej Don Bosco (ETO) wycofali się, aby udać się na lotnisko i wzmocnić lotnisko, skutecznie pozostawiając 2000 Rwandyjczyków, którzy schronili się w ETO na pastwę losu. Natychmiast zostają zmasakrowani. Wśród ofiar jest Boniface Ngulinzira, były minister spraw zagranicznych, który brał udział w negocjacjach porozumień z Aruszy w latach 1992–1993. Warunki, w jakich belgijskie siły UNAMIR ewakuowały ETO, zostały uznane za „haniebne” w raporcie niezależnej komisji w sprawie działania ONZ podczas ludobójstwa. UNAMIR jest proszony o współpracę z Francuzami i Belgami, którzy rozpoczęli operacje ewakuacji swoich obywateli, ale jest wezwany do nieuczestniczenia w żadnej walce, z wyjątkiem przypadków samoobrony.
• Plik 14 kwietnia, Belgia ogłasza zamiar wycofania belgijskiego kontyngentu z UNAMIR. Następnie DPKO przeanalizowała kilka opcji: albo zatrzymanie 2000 żołnierzy UNAMIR przez trzy tygodnie na mocy porozumień z Aruszy, a następnie wycofanie się, jeśli nie zostanie podjęta decyzja o zawieszeniu broni, albo natychmiastowe wycofanie się z 200-osobowego oddziału, którego rolą będzie rząd tymczasowy i RPF. Brak możliwości zawieszenia broni wzmacnia drugą opcję. Propozycja przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa, Nowozelandczyka Colina Keatinga, dotycząca popieranej przez ONZ akcji, polegającej na zwiększeniu siły UNAMIR i rewizji jej mandatu, nie zostaje zachowana.
• Plik 21 kwietnia 1994rezolucja ONZ 912 redukuje personel UNAMIR do 270 osób, to znaczy 10% tego, co było w terenie i 5% tego, co pierwotnie planowano: „upoważnia do tego personel wskazany dla misji w paragrafach 15–18 sprawozdania Sekretarza Generalnego z dnia 20 kwietnia 1994 r . ” .

• Z 24 kwietniaUNAMIR zaczyna używać kwalifikatora ludobójstwa w komunikacji z kwaterą główną ONZ.
• Plik 26 kwietnia12 000 osób, uchodźców na stadionie Amohoro lub w hotelu Meridian pod ochroną UNAMIR, zostało ewakuowanych przez RPF w bezpieczne miejsce.
• Plik 17 maja 1994Rezolucja 918 nakłada embargo na broń, przedłuża mandat misji i zwiększa siłę UNAMIR do 5500, ale osiągnięcie tej siły zajęło kilka miesięcy. Rwanda, która zasiada w Radzie Bezpieczeństwa, głosuje przeciwko embargo na broń.
• Plik 21 maja 1994Żołnierze FAR, niektórzy w towarzystwie rodzin, tj. Około 800 osób, schronili się w UNAMIR na lotnisku w Kigali, podczas gdy RPF zdobywała popularność. UNAMIR zapewnia ich ochronę przez kilka tygodni, aż może zostać powierzona Międzynarodowemu Czerwonemu Krzyżowi .
• Koniec maja i początek Czerwiec 1994UNAMIR zdołał wynegocjować rozejm między RPF a FAR, aby umożliwić przeniesienie uchodźców w kilku miejscach objętych ochroną UNAMIR, zgodnie z ich pragnieniem, albo za liniami RPF, albo za liniami FAR. Wielu uchodźców woli pozostać tam, gdzie są. Setki tysięcy Hutu uciekają na zachód kraju w obawie przed represjami ze strony RPF, która zyskuje na popularności.
• Plik 8 czerwca 1994Decyzję o „UNAMIR II” podjęto w rezolucji 925. Jego mandat został rozszerzony, aby lepiej chronić uchodźców. Ale pod koniec lipca siły UNAMIR wciąż wynosiły tylko 500 osób zamiast planowanych 5000, a niewiele państw członkowskich ONZ było gotowych wysłać tam wojsko.
• Plik 22 czerwca 1994, Francja interweniuje w Ruandzie w ramach Operacji Turkus , upoważnionej rezolucją 929. Interweniując zgodnie z Rozdziałem VII Organizacji Narodów Zjednoczonych ( Akcja w przypadku zagrożenia pokoju, naruszenia pokoju i agresji ), ma mandat możliwość działania siłą, mandatu, którego zawsze odmawiano UNAMIR, która interweniowała na mocy rozdziału VI. Strefy interwencyjne Francji w południowo-zachodniej Rwandzie są negocjowane z RPF. UNAMIR musi zapewnić poszanowanie wzajemnych zobowiązań, tworząc w ten sposób bezprecedensową sytuację, w której siły ONZ z rozdziału VI działają jako pośrednik między innymi siłami ONZ na mocy rozdziału VII a stroną wojującą.
• W następstwie jednostronnego zawieszenia broni RPF i objęcia urzędu przez nowy rząd, rząd 19 lipca 1994rolą UNAMIR jest zagwarantowanie stabilności i bezpieczeństwa w północno-zachodnich i południowo-zachodnich regionach Rwandy oraz ustabilizowanie i kontrolowanie sytuacji we wszystkich regionach Rwandy w celu promowania powrotu przesiedlonej ludności. Zapewnia bezpieczeństwo i wsparcie dla operacji humanitarnych w Ruandzie.
• Plik 15 sierpnia 1994Generała Dallaire, wyczerpanego fizycznie i psychicznie, zostaje zastąpiony przez generała Guya Tousignanta na czele UNAMIR.

Po ludobójstwie

• Plik 30 listopada 1994, UNAMIR zostaje przedłużony do 9 czerwca 1995 rezolucją 965.
• Plik 9 czerwca 1995Rezolucja 997 oznacza decyzję „o przedłużeniu mandatu UNAMIR do 8 grudnia 1995 r. i zezwalającej na redukcję personelu” .
• Plik 8 grudnia 1995 rezolucja 1028 przedłuża mandat UNAMIR do 12 grudnia 1995.
• Plik 12 grudnia 1995w rezolucji 1029 postanawia po raz ostatni przedłużyć mandat UNAMIR do 8 marca 1996 r .

Przegląd działań UNAMIR

Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku wskazuje, że UNAMIR cierpiał z powodu braku środków i zaangażowania ze strony członków ONZ. Jego liczba była zbyt mała, a wyposażenie zniszczone. Jej rozmieszczenie trwało zbyt długo i brakowało jej instrukcji niezbędnych do odgrywania dynamicznej roli. Powierzone mu mandaty były źle dopasowane do sytuacji. Część jego żołnierzy była słabo wyszkolona. W pierwszych dniach ludobójstwa misja cierpiała na brak przywództwa politycznego, zdolności wojskowych oraz brak koordynacji i dyscypliny. Pomimo początkowej obecności 2500 mężczyzn UNAMIR został praktycznie sparaliżowany w obliczu sytuacji, która była poza nią. Raport podkreśla jednak, że członkowie UNAMIR wykazali się aktami odwagi, czasami z narażeniem życia, i uratowali dziesiątki cywilów, przywódców politycznych i urzędników ONZ. Raport szczególnie gratuluje generałowi Dallaire, a także kontyngentom ghańskim i tunezyjskim, którzy pozostawali w Rwandzie przez cały okres ludobójstwa.

Uwagi i odniesienia

1. Rozdział VI Karty Narodów Zjednoczonych
2. Rozdzielczość 872
3. UNHCR, FIDH, Żaden świadek nie musi przeżyć, ludobójstwo w Rwandzie , Karthala (1999), str. 32
4. Strona internetowa ONZ poświęcona UNAMIR, faktom i liczbom
5. Romeo Dallaire, Uścisk dłoni z diabłem , Libre Expression (2003), str.115
6. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku, s. 7-8
7. Romeo Dallaire , Shake Hands with the Devil , Libre Expression (2003), rozdz.6
8. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku, str.9
9. Roméo Dallaire, I podania ręki Devil , Libre wyrażenie (2003), rozdz. 7
10. Podobna operacja przeprowadzona w Somalii spowodowała śmierć kilkudziesięciu żołnierzy sił pokojowych
11. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku, str. 10-12
12. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku, strony 35-36
13. Romeo Dallaire, Uścisk dłoni z diabłem , Libre Expression (2003), rozdz.7
14. 21 lutego 1994 r. Pan Félicien Gatabazi, minister robót publicznych i sekretarz generalny PSD , pochodzący z Butare , został zamordowany. Następnego dnia Martin Buchnyana, prezes CDR , ruchu odrzucającego porozumienia z Aruszy i podejrzewanego o bycie przyczyną śmierci Gatabaziego, został zlinczowany przez zwolenników PSD w Butare. W ciągu następnych dwóch dni zginęło około trzydziestu osób.
15. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku, s.14
16. Rozdzielczość 909
17. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku, strony 13-16
18. Romeo Dallaire, Uścisk dłoni z diabłem , Libre Expression (2003), s.280
19. Romeo Dallaire , Shake Hands with the Devil , Libre Expression (2003), rozdz.10
20. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ, s. 16 i następne
21. Raport belgijskiego Senatu, Dramat ETO (Oficjalna Szkoła Techniczna Salezjanów Ojców Księdza Bosko)
22. Romeo Dallaire, Uścisk dłoni z diabłem , Libre Expression (2003), strony 370-371
23. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ, s. 20
24. La Libre Belgique , pozew przeciwko Belgii, 09.09.2010
25. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ, s. 49
26. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ, s. 21
27. Romeo Dallaire, Uścisk dłoni z diabłem , Libre Expression (2003), strony 375-384.
28. Rezolucja 912
29. Raport Sekretarza Generalnego z dnia 20 kwietnia 1994 r
30. Roméo Dallaire, ja uścisnęli sobie ręce z diabłem , Libre Expression (2003), p.421
31. Rezolucja 918
32. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ, s. 26
33. Romeo Dallaire, Uścisnąłem dłoń diabłu , Libre Expression, (2003), str.482
34. Romeo Dallaire, Uścisnąłem dłoń diabłu , Libre Expression, (2003), str.499, str.512
35. Rezolucja 925
36. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ, s. 27
37. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa 929
38. Roméo Dallaire, Uścisk dłoni z diabłem , Libre Expression (2003), s. 540: „Oprócz wszystkich zadań, które już spadały na niego, nasza mała siła miała wykonywać przewidziane dla niego zadania związane z utrzymaniem pokoju w rozdziale VI Organizacji Narodów Zjednoczonych, między siłami działającymi na mocy rozdziału VII a zwycięzcami wojny domowej. "
39. Romeo Dallaire, Uścisnąłem dłonie z diabłem , Libre Expression (2003), strony 614-622
40. Rezolucja 965
41. Rezolucja 997
42. Rezolucja 1028
43. Rezolucja 1029
44. Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku, str. 32

Linki wewnętrzne

• Lista operacji pokojowych
• Mbaye Diagne
• MONUOR
• UNREO

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa ONZ poświęcona UNAMIR
• Raport niezależnej komisji śledczej w sprawie działań ONZ podczas ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku (15 grudnia 1999)