W Francji , akt oskarżenia (termin prawny zastępując oskarżenia od 1993 roku ) jest wyłączną kompetencją od sędziego śledczego (i sędzia dla nieletnich w niektórych przypadkach). Skierowany jest do osoby, przeciwko której istnieją poważne lub zgodne dowody wskazujące na to, że mogła ona uczestniczyć, jako autor lub współsprawca, w popełnieniu przestępstwa (art. 80-1 Kodeksu postępowania karnego ). W przeciwnym razie dana osoba może zostać objęta statusem świadka wspomaganego .
Przed wniesieniem aktu oskarżenia zainteresowany musi stawić się w obecności swojego adwokata podczas pierwszego stawiennictwa lub w charakterze świadka wspomaganego , aby został wysłuchany i mógł wypowiedzieć się na temat popełnionych wobec niego przestępstw. Rozprawa ta została ustanowiona francuską ustawą z dnia 15 czerwca 2000 r. O domniemaniu niewinności w celu uniemożliwienia zainteresowanemu uzyskania informacji o jego aktu oskarżenia w niektórych sprawach medialnych. Wezwanie do pierwszego stawiennictwa może dotrzeć do osoby listem poleconym lub za pośrednictwem funkcjonariusza policji sądowej (OPJ) (art. 116 kodeksu postępowania karnego). Czas od wezwania do stawiennictwa może wynosić tylko od dziesięciu dni do dwóch miesięcy (art. 80-2 kodeksu postępowania karnego). Ponadto pismo musi wskazywać, że akt oskarżenia może nastąpić dopiero po stawieniu się.
Pod koniec pierwszego stawiennictwa sędzia może zdecydować, czy wnieść oskarżenie, czy nie. W tym drugim przypadku może przypisać tę osobę statusowi świadka wspomaganego .
Po wydaniu aktu oskarżenia:
Sędzia może zdecydować o zastosowaniu wiążących środków przeciwko oskarżonemu, takich jak kontrola sądowa lub tymczasowe aresztowanie .
Oskarżonemu daje się pewne gwarancje:
Art. 114 § 2 kpk stanowi, że strony nie można przesłuchać bez pomocy adwokata, chyba że wyraźnie zrzeka się tego. Adwokata należy wezwać co najmniej pięć dni roboczych przed rozprawą. Jeżeli adwokat został wezwany, ale nie przyjdzie, nie kwestionujemy rozprawy. To prawo musi być prawem skutecznym. Ta skuteczność zależy od tego, że sędzia musi poinformować prawnika.
Art. 114 § 3 kpk stanowi, że o postępowaniu należy zawiadomić obrońcę. Teoretycznie prawnik powinien mieć dostęp do informacji przez cały czas trwania śledztwa, z zastrzeżeniem wymogów funkcjonowania gabinetu śledczego. Musi być informowany o wszystkich nakazach (art. 183 par. 4 kodeksu postępowania karnego).
Udział w szkoleniu można przeprowadzić na kilka sposobów:
Zapewniono również bardziej szczegółowe uprawnienia:
Czas trwania śledztwa, a tym samym aktu oskarżenia, nie może przekroczyć rozsądnego terminu; ocenia się go na podstawie wagi zarzutów i kary, jak również złożoności śledztwa. Maksymalny okres wynosi 2 lata, ale sędzia śledczy może go przedłużyć z sześciu do sześciu miesięcy w drodze postanowienia z uzasadnieniem.
Osoba oskarżona może zażądać unieważnienia wyroku w ciągu sześciu miesięcy od jej pierwszego stawiennictwa. Prawo od 5 marca 2007 roku , co daje tej osobie możliwość, pod pewnymi warunkami, zwracając się do sędziego śledczego, aby odwrócić jego decyzji i przyznania mu statusu świadka wspomaganego. Sędzia śledczy podejmuje decyzję w sprawie tego wniosku po zwróceniu się o rekwizycje do prokuratury.