W lusterka Fresnela są interferometryczny urządzenie z dwóch zwierciadeł nieco pochyłe względem siebie. Wynalezione przez Augustina Fresnela urządzenie ma podkreślać falisty charakter światła. Narodził się w tym samym czasie co eksperyment z dziurą Younga , ale zwierciadła Fresnela pokazują tylko zjawisko interferencji, podczas gdy otwory Younga pozwalają na uwydatnienie dyfrakcji i interferencji.
Urządzenie składa się z dwóch płaskich zwierciadeł tworzących dwuścienny. Oznaczymy przez α kąt między dwoma lusterkami.
Rozważamy źródło punktowe w S. S 1 i S 2 są odpowiednio symetryczne względem S względem zwierciadeł M 1 i M 2 .
S 1 i S 2 są zatem pozornymi źródłami wtórnymi. Przez d oznaczamy odległość między S 1 i S 2 i mamy:
z
Wiązka pochodząca ze źródła S odbija się w tym samym czasie na M 1 i M 2 . Lustra nachylone względem siebie tworzą dwie wiązki przez podział czoła fali, zdając się pochodzić ze źródeł wtórnych S 1 i S 2 .
Dwie fale odbite, które wydają się pochodzić z S 1 i S 2, są w rzeczywistości emitowane przez to samo źródło (S), są zatem spójne (mają tę samą częstotliwość) i synchroniczne (przesunięcie fazowe między tymi dwiema falami jest niezależne od czasu ): interferencję można zaobserwować w obszarze nakładania się wiązek. Jest to zatem interferometr z podziałem czoła fali.