| Mieszko de Lubusz | |
| Tytuł | |
|---|---|
| Książę lubuski | |
| 1241 - 1242 | |
| Poprzednik | Boleslas II Łysy |
| Następca | Boleslas II Łysy |
| Biografia | |
| Dynastia | Piast |
| Data urodzenia | v. 1223/1227 |
| Data śmierci | 1242 |
| Tata | Henryk II Pobożny |
| Matka | Anne of Bohemia |
| Rodzeństwo |
Bolesław II Łysy Henryk III Biały Władysław |
Mieszko de lubuskim ( Polski : Mieszko Lubuski ), z dynastii Piastów , urodził się między 1223 a 1227 , a zmarł w 1242 roku . Był księciem śląskim przebywającym w Lubusie (Lebus) od 1241 r. Do śmierci.
Mieszko jest najmłodszy syn Henryka II Pobożnego , księcia Śląskiego w Wrocławiu i jego żony Anny , córki króla Ottokara I st Czech . W 1238 roku jego ojciec został suwerennym starszym księciem ( princeps ) całego Królestwa Polskiego . Po trzech latach śmierci Henryka II w bitwie pod Legnicą Mieszko i jego bracia podzielili się między sobą swoimi śląskimi posiadłościami. Ziemię Lubuską przydzielił mu jego starszy brat Bolesław II Łysy .
Jego ziemia lubuska rozciągała się na dobrach położonych po obu brzegach Odry na dalekim północnym zachodzie średniowiecznego Księstwa Śląskiego, utworzonego podczas „rozczłonkowania terytorialnego” Polski po śmierci Bolesława III Ujście-Tułów w 1138 roku . Do roku 1172 , synowie zmarłego pierwszego śląskiego księcia, Władysława II wygnany , podzielił swoje dziedzictwo, a więc większą część północno-zachodnią, Dolny Śląsk całego pobytu we Wrocławiu , nadana najstarszy syn Bolesław I st Długiej .
Miesko późno, gdy tylko osiągnął pełnoletność w 1241 roku, zmarł w następnym roku i został pochowany w Lubusku. Nigdy się nie ożenił i nie zostawił potomków. Jego brat Bolesław II odzyskał ziemię lubuską; po kolejnym rozbiciu dolnośląskim w 1248 r. scedował je na arcybiskupów magdeburskich w celu uzyskania poparcia wobec roszczeń swego brata Henryka III Białego . Nieco później, podczas germańskiego kolonizacji , kraj Lubuski została włączona w „ Nowej Marchii ” z margrabiów Ascanian Jean I er i Othon III Brandenburgii .