Meadowcroft | |||
Widok z Meadowcroft Rock Shelter | |||
Lokalizacja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Stany Zjednoczone | ||
stan | Pensylwania | ||
Hrabstwo | Waszyngton | ||
Ochrona | Wymienione w NRHP (1978) National Historic Landmark (2005) |
||
Informacje kontaktowe | 40 ° 17 ′ 11 ″ północ, 80 ° 29 ′ 30 ″ zachód | ||
Geolokalizacja na mapie: Pensylwania
| |||
Stanowisko Meadowcroft w południowo - zachodniej Pensylwanii jest jednym z najczęściej publikowanych stanowisk archeologicznych w Ameryce Północnej .
Miejsce to zostało odkryte w latach 1973-1978 przez zespół z Uniwersytetu w Pittsburghu , kierowany przez archeologa Jamesa Adovasio. Pierwsze datowanie radiowęglowe 14 wskazywało, że schron skalny mógł być zamieszkany między 16 000 a 19 000 lat temu.
Uważa się, że miejsce Meadowcroft posiada rekord najdłuższej okupacji ludności w obu Amerykach. Wiele warstw zawodów (nie mniej niż jedenaście warstw ) zawierało ponad 2000 odłamków i kamiennych narzędzi (wśród artefaktów, rozwidlonych , noży, ostrzy pocisków, a także małych ostrzy pryzmatycznych), 150 ognisk i milion kości zwierzęcych. Szczątki jelenia, pocięte i spalone, datowane są na 17 000 lat i są to najstarsze znalezione kości.
Zespół archeologiczny Adovasio dzieli te różne warstwy na trzy podjednostki. Najwyższy podpoziom datuje się od około 8 000 do 11 000 lat temu. Od środkowego poziomu oddzielona jest warstwą skały, która była dachem i ścianami schronu. Ta środkowa warstwa nagromadziła się między 11 000 a 13 000 lat temu. Wreszcie najniższy podpoziom zawiera daty radiowęglowe 14 z 20 000 lat. Ten poziom wskazuje nam na obecność pierwszych ludzi w tym sektorze.
Zobacz także: Teorie pierwszego osadnictwa w Ameryce