May-Britt Moser
May-Britt Moser
May-Britt Moser w grudniu 2015 r.
Tematyczny
Trening |
Uniwersytet w Edynburgu i Uniwersytet w Oslo (do1995)
|
---|
Zawód |
Profesor , neurobiolog ( w ) i psycholog
|
---|
Pracodawca |
Norweski Uniwersytet Nauki i Technologii oraz Uniwersytet w Oslo
|
---|
Pracuje |
Neuronauki
|
---|
Nagrody |
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny (2014) , Nagroda im. Louisy-Gross-Horwitz (2013) , Fridtjof Nansen Award of Excellence, kategoria Matematyka i Nauki Przyrodnicze (2013) , Årets trønder ( d ) (2014) , Nagroda Körbera dla Nauki Europejskiej (2014) , Nagroda im. Karla-Spencera-Lashleya ( w ) (2014) , Nagroda Perl-UNC ( en ) (2012) , Nagroda im W. Aldena Spencera ( en ) (2005) , Eric K. Fernströms Nordiska Zrobione ( d ) (2008) oraz Nagrodę Liliane-Bettencourt w dziedzinie nauk przyrodniczych ( d ) (2006)
|
---|
Członkiem |
Norweska Akademia Nauk i Literatury , Norweska Akademia Nauk Technicznych ( en ) , Academia Europaea (od2011) , Amerykańska Akademia Nauk (od (2014) , Królewskie Norweskie Towarzystwo Literacko-Naukowe , Amerykańskie Towarzystwo Filozoficzne i Akademię Leopoldyńską
|
---|
May-Britt Moser , urodzony dnia4 stycznia 1963w Fosnavåg ( Norwegia ), jest norweskim neurobiologiem . Pracuje na Norweskim Uniwersytecie Nauki i Technologii nad neuronalnymi podstawami uprzestrzenniania i pamięci przestrzennej, bardziej ogólnie nad poznaniem.
Jest współlaureatką Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny 2014 wraz z Edvardem Moserem i Johnem O'Keefe nagrodzonymi za pracę nad komórkami siatkowymi .
Biografia
Studiuj psychologię i zachowanie
Studia May-Britt Moser rozpoczęły się w Oslo w 1982 roku. Po wahaniu między kilkoma dyscyplinami, w końcu rozwinęła pasję do psychologii . To właśnie w tym okresie, jako studentka w Oslo, spotkała znajomego z liceum, Edvarda Mosera . Ta ostatnia zostałaby jej mężem na blisko 30 lat, a także bliskim partnerem badawczym do dziś, o czym świadczą podpisy pod większością ich publikacji.
Odkryli się wtedy, prawdziwa fascynacja zachowaniem, pamięcią i ich poznawczym pochodzeniem. Równolegle ze studiami psychologicznymi rozpoczęli pracę w laboratorium Terje Sagvoldena " jedynego psychologa na uniwersytecie prowadzącego wówczas projekty badawcze również w dziedzinie neuronauki ". Zostaną tam przeszkoleni w zakresie projektowania protokołów i statystyk i przez dwa lata będą uczestniczyć w jego pracy nad zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. W tym celu zbadali zachowanie szczurów ze spontanicznym nadciśnieniem (lub szczura SHR) w porównaniu ze szczurami kontrolnymi, aby spróbować znaleźć przyczynę tej nadpobudliwości.
Trenuj w neuronauce
Pomimo ich pracy laboratoryjnej i publikacji wyników ich wczesnej pracy, tematy badawcze z Sagvoldenem opierały się głównie na badaniu zachowania. Jednak para Moser chciała pójść dalej i chciała zrozumieć podstawy fizjologiczne wyjaśniające zachowanie. W oczekiwaniu na zrobienie pracy magisterskiej na ten temat zdali sobie sprawę, że będą musieli przyjrzeć się mózgowi.
Z pracy magisterskiej postanowili spotkać się z Perem Andersenem, jednym z najbardziej uznanych ówczesnych neurofizjologów w Norwegii, który zajmował się fizjologicznymi podstawami tworzenia pamięci. Oblegali jego biuro, aby przekonać go, by zabrał ich do swojego laboratorium i ostatecznie dostali to, czego chcieli, pod warunkiem, że zbudowali labirynt wodny, aby odtworzyć publikację Richarda Morrisa .
Per Andersen chciał w tym czasie kontynuować badania opracowane przez jego laboratorium po odkryciu PLT. Long Term Potentiation (PLT), odkryta w 1966 roku przez Terje Lømo, oznacza „trwałe zwiększenie wydajności transmisji synaptycznej po określonych rodzajach stymulacji”. Andersen postawił hipotezę, że fizjologia neuronów i łączących je ze sobą synaps została zmieniona przez uczenie się i chciał spróbować obserwować to zjawisko pod mikroskopem. Towarzysząc mu na tej linii badań, Edvard i May-Britt Moser następnie skonfrontowali się z neurofizjologią mózgu i jego sekcją, którą dotychczas rzadko praktykowali. Dowiedzieli się, jak powodować uszkodzenia w częściach hipokampu i starali się zaobserwować jego wpływ na naukę szczurów, które szkolili w labiryncie Morrisa, który sami zbudowali.
Pod koniec pracy magisterskiej May-Britt chciała kontynuować pracę u boku Pera Andersena. Pytania pozostały bez odpowiedzi, a zrobienie pracy magisterskiej pozwoliło mu kontynuować badanie hipokampu i jego związku z pamięcią i uczeniem się. Chciała dowiedzieć się więcej o związku między uczeniem się a powiązanymi strukturami neuronowymi.
Laboratorium badawcze w Trondheim
W okresie zakończenia pracy magisterskiej w 1996 r. Uniwersytet w Trondheim szukał wydziału neuronauki, a para Moser jest zachęcana do aplikowania. Po negocjacjach w celu uzyskania dwóch etatów zamiast jednego oraz całej listy sprzętu, ci, którzy początkowo planowali wyjechać do Stanów Zjednoczonych lub Wielkiej Brytanii w charakterze doktora habilitowanego, ostatecznie się zgodzili. Rozpoczęli w sierpniu 1996 r. początek roku szkolnego, a uniwersytet zapewnił im środki na otwarcie laboratorium w dawnym bunkrze.
Wraz z publikacją w 2002 r. „Komórek miejsc i reprezentacji miejsc utrzymywanych przez bezpośrednie obwody śródwęchowo-hipokampowe”, ich laboratorium kładzie podwaliny pod to, co pozwoli im później ujawnić obecność nowego składnika „ mapy poznawczej ” O'Keefe. i Nadela.
Wraz ze swoim zespołem badawczym w 2004 roku opracowała ideę przestrzennej reprezentacji środowiska w korze śródbłonkowej, a następnie ustaliła odkrycie komórek siatkowych w artykule opublikowanym w 2005 roku.
To za to odkrycie komórek siatkowych zdobyła Nagrodę Nobla w 2014 roku wraz z Edvardem Moserem i Johnem O'Keefe , nagradzając pracę, jaką wykonali w ciągu swojej kariery nad mapami kognitywnymi i funkcjonowaniem konika morskiego .
Nagrody i uznanie
Uwagi i referencje
-
„ May-Britt Moser – NTNU ” , na stronie www.ntnu.edu (dostęp 24 marca 2020 r. )
-
„ Nagroda Nobla w dziedzinie medycyny dla Johna O'Keefe, May-Britt i Edvarda Mosela”, Le Point.fr, 6 października 2014. Dostęp 6 października 2014.
-
(pl) „Ogłoszono Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki” , magazyn Ijsberg , 7 października 2014
-
(en-US) „ Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny 2014 ” , na NobelPrize.org (dostęp 24 marca 2020 r. )
-
(en-US) „ The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2014 ” , na NobelPrize.org (dostęp 24 marca 2020 r. )
-
„ Discovering siatki Cells - Moser Group - Instytut Systemów Kavli Neuroscience - NTNU ” , w www.ntnu.edu (dostęp 24 marca, 2020 )
-
B. Wultz , T. Sagvolden , EI Moser i MB Moser , „ Spontanicznie nadciśnieniowy szczur jako zwierzęcy model zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi: wpływ metylofenidatu na zachowanie eksploracyjne ”, Biologia behawioralna i nerwowa , tom. 53, n o 1,styczeń 1990, s. 88-102 ( ISSN 0163-1047 , PMID 2302145 , DOI 10.1016 / 0163-1047 (90) 90848-z , odczyt online , dostęp 24 marca 2020 r. )
-
(w) Boaz Wultz Terje Sagvolden Edvard I. Moser i May-Britt Moser , „ Spontanicznie nadciśnieniowy szczur jako zwierzęcy model zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi: skutkiem metylofenidatu jest zachowanie badawcze ” , Biologia behawioralna i nerwowa , ucieczka. 53, n o 1,1 st styczeń 1990, s. 88-102 ( ISSN 0163-1047 , DOI 10.1016 / 0163-1047 (90) 90848-Z , czytanie online , dostęp 24 marca 2020 )
-
R. Morris , „ Rozwój procedury labiryntu wodnego do badania uczenia przestrzennego u szczura ”, Journal of Neuroscience Methods , tom. 11, n o 1,maj 1984, s. 47-60 ( ISSN 0165-0270 , PMID 6471907 , DOI 10.1016 / 0165-0270 (84) 90007-4 , czytanie online , dostęp 24 marca 2020 )
-
TVP Bliss , GL Collingridge , RGM Morris i Terje Lømo , „ Odkrycie długoterminowego wzmocnienia ”, Transakcje filozoficzne Royal Society of London. Seria B: Nauki biologiczne , tom. 358 n O 1.43229 kwietnia 2003 r., s. 617-620 ( PMID 12740104 , PMCID PMC1693150 , DOI 10.1098/rstb.2002.1226 , czytaj online , dostęp 24 marca 2020 )
-
Bear, MF, Connors, BW & Paradiso, MA, Neurosciences: odkrywanie mózgu , Montrouge, Pradel,2016, 1017 s.
-
(w) Moser, EI i Moser M.-B., „ Uczenie przestrzenne w labiryncie wodnym Po uszkodzeniach hipokampa: skutki objętości i uszkodzenia przegrodowo-skroniowego wypożyczenia ” , Uniwersytet w Oslo (praca) , Ponadto do tego będziesz musiał wiedzieć więcej na ten temat.1990
-
(w) Brown, VH, Otnæss, MK, Molden, S., Steffenach, H.-A., Witter, MP i Moser M.-B., „ Umieszczanie komórek i rozpoznawanie miejsc utrzymywane przez bezpośrednie obwody śródwęchowo-hipokampowe ” , Nauka, 296 ,2002, s. 2243-2246
-
(w) O'Keefe, J. & Nadel, L., The Hippocampus as a Cognitive Map , Oxford University Press,1978( przeczytaj online )
-
(w) Marianne Fyhn , Sturla Molden , Menno P. Witter i Edvard I. Moser , „ Reprezentacja przestrzenna w korze śródwęchowej ” , Science , tom. 305 n O 5688,27 sierpnia 2004 r., s. 1258–1264 ( ISSN 0036-8075 i 1095-9203 , PMID 15333832 , DOI 10.1126 / science.1099901 , czytaj online , dostęp 24 marca 2020 )
-
(w) Torkel Hafting Marianne Fyhn , Sturla Molden i May-Britt Moser , „ Mikrostruktura mapy przestrzennej w korze śródwęchowej ” , „ Nature” , tom. 436 n O 7052,Sierpień 2005, s. 801-806 ( ISSN 1476-4687 , DOI 10.1038 / nature03721 , czytaj online , dostęp 24 marca 2020 )
-
(w) The Anders Jahre Senior Medical nagrody
-
(w) 13. Laureaci Nagrody Perl- UNC Neuroscience Centrum UNC Neuroscience. Dostęp 23 września 2013 r.
-
(w) Nagroda im. Louisy Gross Horwitz 2013
-
(w) Ceremonie wręczenia nagród Amphilsoc.org. Dostęp 21 marca 2014 r.
-
(i) [1]
Załączniki
Powiązany artykuł
Linki zewnętrzne