Marytė Melnikaitė | ||
![]() Marytė Melnikaitė | ||
Narodziny |
18 marca 1923 Zarasai , Litwa |
|
---|---|---|
Śmierć |
13 lipca 1943 Kaniūkai , Ignalina , Litwa |
|
Pochodzenie | litewski | |
Wierność |
![]() |
|
Konflikty | Druga wojna światowa | |
Nagrody |
![]() ![]() |
|
Marytė Melnikaitė (18 marca 1923 - 13 lipca 1943) to radziecki partyzant i jedyny litewski Bohater Związku Radzieckiego .
Marytė Malnikaitė urodziła się w Zarasai na Litwie. Jej ojcem jest Litwin i Rosjanka. Ma czworo rodzeństwa, a jej rodzice wykonują różne prace, aby utrzymać tę dużą rodzinę. Zaczęła pracować w cukierni Avanti w wieku 14 lat i studiowała szycie. W 1940 roku, po zajęciu Litwy przez Związek Radziecki , wstąpiła do Komsomołu i rozpoczęła zajęcia wieczorowe. Najwyraźniej jego ojciec nie pochwala jego działalności w Komsomole, w tym śpiewu w chórze.
Po niemieckiej inwazji na Związek Radziecki Melnikaita i inni członkowie Komsomołu zostali ewakuowani do Rosji, gdzie pracowała w fabryce obrabiarek w Tiumeniu . WLipiec 1942, wstąpiła do 16. Dywizji Piechoty (ru) armii radzieckiej i została wysłana do szkoły dywersyjnej w Bałachnie . WMaj 1943ukończyła studia i została wysłana na Białoruś, a następnie do rodzinnego miasta Zarasai, gdzie dołączyła do grona zwolenników pod przewodnictwem Ony Kuosaitė.
Jego życie partyzanckie trwa tylko dwa miesiące. WLipiec 1943, ona i inni członkowie jej grupy zostają wysłani na misję, aby zwrócić broń partyzantom działającym na Białorusi. Miejscowi zauważyli grupę w pobliżu jeziora Apvardai w dystrykcie Ignalina i wezwali litewską policję. Podczas strzelaniny ginie wielu kibiców, a Melnikaitė zostaje aresztowana. Zostaje przeniesiona do niemieckiej policji. Po pięciu dniach tortur została stracona na cmentarzu w wiosce Kaniūkai.
Jego śmierć jest wykorzystywana przez sowiecką propagandę, która wyolbrzymia jego obowiązki, osiągnięcia i okoliczności śmierci. Na przykład wMarzec 1944Antanas Sniečkus pisze w Tiesa, że strzelanina trwała cały dzień, a sama Melnikaitė zabija siedmiu policjantów, jest ciężko ranna, próbuje zabić się granatem i nawet będąc brutalnie torturowana, nie sprzedała swoich towarzyszy. Została pośmiertnie odznaczona tytułem Bohatera Związku Radzieckiego22 marca 1944.