Marquise to piosenka wykonywana przez Georgesa Brassensa , która pojawia się na albumie Les Trompettes de la Fame (1962). Skomponował muzykę do pierwszych trzech zwrotek „ Stances à Marquise” (1658) Pierre'a Corneille'a , do których dodał humorystyczny „upadek” Tristana Bernarda .
Marquise (słowo to nie jest tytułem szlacheckim, ale imieniem) jest aktorką z trupy Moliera , Mademoiselle Du Parc ; bardzo ładna, ma wielu wielbicieli. Wśród nich dwaj bracia dramaturgowie, Pierre i Thomas Corneille , na próżno go zabiegają i układają wiersze na jego cześć. Zmarła przedwcześnie w 1668 roku, tworząc w poprzednim roku tytułową rolę Andromachy , którą napisał specjalnie dla niej Jean Racine .
Aby narzekać na chłód Marquise, Corneille (wówczas około pięćdziesięcioletnia) wysłała jej Stanzas. Georges Brassens zachował tylko pierwsze trzy strofy wiersza, ale unika pozostałych pięciu, tych, w których Corneille chwali się innymi urokami (tych ducha) i w których mówi Marquise'owi, że za tysiąc lat „nie przejdziesz piękna - o ile to powiem ».
Brassens śpiewa zwrotki poematu Corneille'a dwa razy z rzędu, do których dodaje złośliwą i lekceważącą odpowiedź Marquise'a na Corneille'a napisaną ponad dwieście pięćdziesiąt lat później przez Tristana Bernarda, z których Brassens śpiewa tylko dwa razy ostatnie dwie linijki.
Może będę starą
Odpowiedzią Marquise, ale
mam dwadzieścia sześć lat, moja stara Corneille
I pieprzyć cię czekając
Śpiewaj Georges Brassens, a Tristan Bernard napisał:
Bez wątpienia będę stary
Powiedziała jednak markiza.
Brassens dokonał modyfikacji, aby - między innymi - wyjaśnić, że Marquise to tutaj imię, a nie tytuł .
Tytuł został wydany z szybkością 45 obrotów na minutę (na którym znalazły się również Les Funérailles d'antan , La Guerre de 14-18 i La Marguerite ) oraz na albumie Les Trompettes de la rename .