Narodziny |
8 stycznia 1850 r Issoudun |
---|---|
Śmierć |
29 sierpnia 1921(w wieku 71) 7. dzielnica Paryża |
Narodowość | Francuski |
Wierność | Gmina Paryż |
Zajęcia | Robotnik , komunard |
Marie Mercier, ur.8 stycznia 1850 rw Issoudun i zmarł dnia29 sierpnia 1921w Paryżu ( 7 th arrondissement ), to pracownik, który był republikański działacz podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku.
Marie Mercier urodziła się na rue Beaumont w Issoudun .
Podczas gdy wojska wersalskie przejęły kontrolę nad Paryżem, musiała uciekać przed represjami, które oznaczały Krwawy Tydzień , ostatni etap Komuny Paryskiej. W tym samym czasie został zastrzelony jego towarzysz Maurice Garreau , ślusarz i komunard z Turenii, który został dyrektorem więzienia Mazas.25 maja 1871 r.. Miał 24 lata. Wygląda na to, że ojciec Crozes przekazał Marie Mercier list pożegnalny z Garreau opublikowany wówczas przez Victora Hugo .
Victor Hugo zatrudnia Marie Mercier w Vianden, gdy ta ucieka przed represjami. Jego historie ujawniają pisarzowi konkretne okrucieństwo nadużyć wersalskich. W dniu17 czerwca 1871 r., odnotowuje to świadectwo młodej kobiety:
„Widziałem kobietę, która trzymała dziecko w ramionach, zastrzeloną na barykadzie w Faubourg Saint-Antoine. Dziecko miało sześć tygodni i zostało zastrzelone z matką. Żołnierze który zastrzelił matkę i dziecko było 114 th linia. Została zastrzelona za to, że powiedziała: „Ci zbóje z Wersalu zabili mojego męża”. Żona Eudesa, będąca w siódmym miesiącu ciąży, została zastrzelona. Miała cztero- lub pięcioletnią dziewczynkę, która zaginęła. Mówią, że ona też została postrzelona. W La petite Roquette zastrzelono i znaleziono na barykadach około dwóch tysięcy dzieci, które nie miały już ani ojca, ani matki. "
Wydaje się, że Marie Mercier pozostawała blisko Hugo aż do 1878 roku. Swoją sympatię do niej pisze w kilku linijkach swoich wierszy, zwłaszcza w L'Année terrible .
W 1872 wróciła do Francji i pracowała w paryskiej fabryce pędzli przy rue Malher . Skazana na 6 miesięcy więzienia, wyjechała na wygnanie do Londynu w połowieStyczeń 1873. Po amnestii uczestników Komuny w 1880 r. wróciła do Francji. W 1893 roku zajęła się naprawą parasoli w swoim sklepie przy rue de Crimée . Za pośrednictwem wpływowych byłych komunardów w 1905 przejęła kierownictwo kiosku z gazetami na Place Blanche .
Ona umiera 29 sierpnia 1921 w Paryżu.
Jego imię nosi plac przed domem stowarzyszenia Issoudun.