Marie-Elisabeth z Austrii

Marie-Élisabeth z Austrii na portrecie Jeana van Orleya . Biografia

Narodziny	13 grudnia 1680 lub 23 grudnia 1680 Linz
Śmierć	26 sierpnia 1741 Domaine de Mariemont
Pogrzeb	Krypta Kapucynów w Brukseli
Imię w języku ojczystym	Maria Elisabeth von Österreich
Rodzina	Habsburga
Tata	Leopold I Świętego Cesarstwa
Matka	Éléonore de Neubourg
Rodzeństwo	Marii Magdaleny Austrii Karol VI Świętego Cesarstwa Józef I Marie-Thérèse Austrii Marie-Anne Austrii Marie-Antoinette Austrii Leopolda Józefa Austrii

Inne informacje

Religia	katolicyzm
Różnica	Order Gwiaździstego Krzyża

herb

Marie-Élisabeth Austrii ( Linz ,13 grudnia 1680- Mariemont ,26 sierpnia 1741) Jest członkiem Izby Habsburg , córki Leopolda I st Austrii, cesarza Rzymian , a jego trzecia żona Eleonora Neuburg . Ona jest siostrą cesarza Józefa I st i Karol VI Habsburg i królowej Marie-Anne de Portugal .

Biografia

Urodzona w 1680 roku arcyksiężna miała 3 lata podczas oblężenia Wiednia przez armię turecką, 8 lat, gdy wybuchła wojna Ligi Augsburga i 17 lat, gdy traktat ryswicki obniżył władzę Francji. Cztery lata później wybuchła wojna o sukcesję hiszpańską . Ten niespokojny okres częściowo wyjaśnia, dlaczego arcyksiężna i jej siostry nie mogły znaleźć męża. Był czas, kiedy Filip V z Hiszpanii , wnuk króla Francji Ludwika XIV i następca rodu Habsburgów na tronie Hiszpanii, poślubił jedną z arcyksiężnych. Obawiając się, że przyszła królowa, sprzyjająca jej domowi pochodzenia, uzyska pewien wpływ na swojego męża, król Francji odrzucił propozycję, argumentując dyplomatycznie, ale z pewną lubieżnością, że żadna z arcyksiężnych nie miała szczęścia zadowolić wnuka .

Wojna o sukcesję hiszpańską , która nastąpiła i trwała 13 lat, nie pozwalają House of Habsburg zachować Hiszpanię i jej kolonie ale dał jej posiadłości we Włoszech, a także hiszpańskich Niderlandów , która stała się Holandia Austrian . Chcąc przyłączyć nowych poddanych, cesarz mianował gubernatorów nie urzędników ani żołnierzy, ale członków swojej rodziny.

Następca popularnego elektora Maksymiliana II Emmanuela Bawarii , arcyksiężna została mianowana namiestnikiem austriackiej Holandii przez swojego brata cesarza Karola VI Świętego Cesarstwa w 1725 roku .

Hrabia Wirich de Daun działał jako rząd tymczasowy w tej prowincji z dala od Wiednia i przeżywał traumę dyktatury markiza de Prié . Wymieniając członka swojej rodziny, cesarz potwierdził zamiar zbliżenia się do dawnego ludu hiszpańskiego, za który był odpowiedzialny dopiero od czasu traktatu w Rastadt, który zakończył w 1714 r . Wojnę o sukcesję hiszpańską .

Dobrze poinformowana melomanka, pobożna, ale autorytarna i dumna ze swojej krwi, przywłaszczyła sobie wiele uprawnień i kilkakrotnie decydowała o sprawach, w których powinna była odnieść się do Wiednia.

Jako pobożna gospodyni regularnie uczestniczyła w mszach świętych odprawianych w katedrze Sainte-Gudule i wykonywała pobożne dzieła w Théâtre de la Monnaie .

Zajmowała i powiększała Château de Mariemont i bezradnie była świadkiem pożaru Pałacu Książęcego w Brukseli, który został zniszczony przez płomienie w 1731 roku .

Czasami pozostawała w głębokim sporze z pełnomocnymi ministrami wysłanymi przez rząd Wiednia, zwłaszcza gdy hrabia Harrach zniósł uciążliwe obowiązki 15 wyższych urzędników.

Za jego namiestnika pełnomocnych ministrów odpowiedzialnych za prowadzenie polityki wiedeńskiej nazywano Wielkim Mistrzem. To jest :

1725-1725: hrabia Wirich de Daun
1726-1732: hrabia Giulio de Visconti
1732-1743: hrabia Friedrich August de Harrach-Rohrau

Jej brat, cesarz, zmarł w 1740 r. Wkrótce po przegranej wojnie z Turkami, pozostawiając tron swojej 23-letniej najstarszej córce Marie-Thérèse bez prawdziwego przeszkolenia politycznego iz pustymi skarbcami. Zostając królową Węgier i Czech, arcyksiężna, będąc kobietą, nie mogła zostać wybrana na cesarza i chciała, aby wybrano jej męża François-Etienne de Lorraine . Została skonfrontowana z konkurencją wyborcy Karola-Alberta z Bawarii, ale także z cynicznym szantażem jej najbliższego sojusznika, króla pruskiego Fryderyka II, który stał się zaciekłym wrogiem. Tych książąt wspierała Francja. Rozpoczęła się austriacka wojna o sukcesję . W marcu 1741 roku królowa Węgier i Czech urodziła pierwszego syna. To było zwycięstwo dyplomatyczne. Arcyksiężna Marie-Elisabeth zmarła w sierpniu tego roku 1741. Jej następcą został książę Karol Aleksandre z Lotaryngii , szwagier jej siostrzenicy, który był najpopularniejszym gubernatorem.