Rynek Talensac
| Rynek Talensac | ||||
 Rynek Talensac widziany od strony rue Jeanne-d'Arc | ||||
| Sytuacja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Informacje kontaktowe | 47 ° 13 ′ 16 ″ północ, 1 ° 33 ′ 29 ″ zachód | |||
| Kraj | Francja | |||
| Miasto | Nantes | |||
| Dzielnica | Hauts-Pavés - Saint-Félix | |||
| Miejsce publiczne | Sala zadaszona | |||
| Morfologia | ||||
| Formularz | prostokątny | |||
| Historia | ||||
| kreacja | 8 stycznia 1937 | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Hali targowej z Talensac jest jednym z niewielu , których rynki w Nantes , położonych w Hauts-toruje - dzielnicy Saint-Félix . Ze swoimi 150 handlowcami jest prawdopodobnie najbardziej znanym i najczęściej uczęszczanym rynkiem w Nantes.
Lokalizacja
Znajduje się w odległości niespełna 100 metrów od rue Paul Bellamy , rynek jest w centrum przestrzeni publicznej ograniczonym rue Talensac do północy, Jeanne-d'Arc na wschodzie, Basse-Porte na południu i Bel -Air do Zachód.
Historia
Stare rzeźnie
Na rynku stoi w miejscu dawnej rzeźni miejskiej otwarto w 1829 roku na miejscu w trzymającym gospodarstwie objęta przez miasta na początku XIX th wieku .
Te publiczne rzeźnie, do których wejście znajdowało się przy rue Talensac, zostały zainaugurowane w dniu 15 października 1829. Składały się z dwóch budynków zbudowanych wokół kwadratu obsadzonego kasztanowcami , z centralnym półkolistym gankiem zwieńczonym trójkątnym naczółkiem tufowym, flankowanym dolnymi prostopadłymi skrzydłami zwieńczonymi dwuspadowymi dachami z łupkami. Całość była otoczona wysokimi bramami, które pośpiesznie zamykaliśmy ponownie, aby zwierzęta nie próbowały uciec. Po drugiej stronie ulicy był targ rzeźniczy.
Od 1880 r. „Centralna rada ds. Higieny i higieny publicznej Loire-Inférieure” (CCHPS) powołała komisję do zbadania „przeniesienia rzeźni w Nantes”. 16-stronicowy raport, który został przesłany w 1882 roku i wydrukowany w 1899 roku, orzekał o zamknięciu Talensac głównie ze względu na niehigieniczne warunki sąsiedztwa (zabudowania wokół rzeźni po jej otwarciu) oraz zanieczyszczenie Erdre - obecnie zajętej przez torze. z 50 zakładników . W raporcie zarzuca się również zły stan budynków i brak miejsca dla 151 pracujących tam rzeźników. Dokument zaleca przeniesienie go na teren o powierzchni 60 000 m 2 (150 x 400 m), czyli 4 razy większy niż obiekt Talensac.
W 1910 r. , Ze względu na kwestie higieny i urbanistyki, gmina zdecydowała się przenieść „La zabijanie na bydło”, jak nazywali to wówczas mieszkańcy Nantes, na Île Beaulieu (we wschodniej części obecnego Ile de Nantes ). i powierzył projekt architektowi z Lyonu Tony'emu Garnierowi , ale były wykonawca zakwestionował wybór wybranego miejsca i zaproponował nową lokalizację, wciąż na Ile Beaulieu, ale dalej na zachód między napojami Toussaint i Récollets. Projekt został jednak zawieszony po wybuchu I wojny światowej .
Dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym kwestia przeniesienia rzeźni wróciła do porządku dziennego w ramach reorganizacji rynków w Nantes: rynek rue de Feltre i plac Saint-Similien zostały przeniesione na niezadowolenie użytkowników i handlowców.
Zdecydowaliśmy się na budowę nowych rzeźni międzygminnych na 2,6 hektarowym terenie w gminie Rezé , u zbiegu rzek Loary i Sèvre Nantaise , na niskich łąkach „Tête-des-Mottes”, po stronie północnej od Place ogólnego Sarrail . Plany zostały sporządzone w 1923 r., A decyzję o przeniesieniu podjęto w 1929 r. Miejsce to, następnie przyłączone do miasta Nantes, będzie działało do 1975 r., Po czym zostanie przeniesione kilometr dalej, na starym bagnie. Du Seil , nadal znajdujący się w Rezé (ten ostatni sprzęt działał do 1989 roku).
Projektowanie i budowa rynku
Następuje przeniesienie działalności rzeźni Talensac do nowej siedziby 16 października 1933.
Burmistrz Léopold Cassegrain organizuje15 grudnianastępnie konkurs architektoniczny mający na celu rozważenie budowy dużego centralnego krytego targu. Specyfikacje konkursu wskazują, że „największą swobodę konkurencji pozostawia się konkurentom w zakresie sposobu wykonania prac, ich formy i aranżacji. » Ta przestrzeń musi obejmować: całkowicie zamknięty rynek, zarezerwowany dla rzeźników i rzeźników wieprzowiny; zadaszony rynek dla sprzedawców masła, jaj i drobiu; targ warzywny pod gołym niebem, bibeloty - drobiazgi i drobiazgi .
Plik 23 maja 1934architekci Henri Vié (ojciec i syn) i Georges Desfontaines , współpracujący z wykonawcą robót budowlanych Jeanem Le Guillou , zostali wyznaczeni do realizacji projektu spośród dwunastu złożonych wniosków. Ma trzy koncentryczne sekcje zbudowane w „klatce schodowej” ze względu na nachylenie terenu (rynek jest rzeczywiście zbudowany na wzgórzu, którego południowe zbocze opada w kierunku Erdre). Te części to:
- zamknięty targ w centrum, na końcu od strony rue de Bel-Air wydzielona część z portiernią i usługami,
- otwarty, zadaszony rynek otaczający centralny budynek,
- rynek odkryty na obwodzie budynku.
Zadaszony rynek z parabolicznym dachem składa się z zamkniętej hali centralnej o długości 160 metrów i szerokości 16 metrów dla powierzchni 2.550 m 2 . Dostęp do niego prowadzi 10 wejść: 7 na tym samym poziomie i 3 inne po 3, 5 lub 7 schodkach.
Zadaszony, ale niezamknięty rynek, założony pod baldachimem o szerokości 9 metrów wokół obwodu nawy środkowej, otacza go z trzech stron. Zajmuje powierzchnię 2655 m 2 i jest w całości na jednym poziomie z rynkiem pod gołym niebem, który zajmuje całą pozostałą część terenu bez żadnej innej różnicy poziomów, ograniczonej przez wspomniane ulice. Jego betonowa powierzchnia otacza zadaszony rynek o szerokości ponad 5 metrów, z 2 platformami na końcach, o łącznej powierzchni 2927 m 2 .
Pod częścią od strony rue de Bel-Air zaplanowano piwnicę o powierzchni 1145 m 2 mogącą pomieścić 100 pojedynczych piwnic oraz dużą piwnicę na potrzeby Miasta. Wyposażenie wewnętrzne obejmuje 208 stanowisk. W każdym znajduje się ścianka działowa z cegły cementowanej oraz stoisko z szufladą na pieniądze i skrzynką narzędziową. Dwie długie alejki zapewniają dostęp do czterech rzędów straganów.
Za r. Zaczyna się rozbiórka rzeźni Czerwiec 1934i trwa do listopada. W ten sposób prace budowlane zostaną rozłożone na trzy lata. W ten sposób w sierpniu 1935 r. Wykonano filary nośne. W lutym 1936 r. Powstały ściany boczne: ściany z żółtej cegły na podbudowie z czerwonej cegły z Chartres (materiał używany już w liceum Gabriel-Guist'hau ) pokryte tynkiem, a pudła z pustej cegły małe. kwadraty są zakończone. Jesienią 1936 r. Teren obsadzono rzędami platanów . Budowie targowiska towarzyszyły duże roboty drogowe na ulicach Talensac i Basse-Porte: zniknęły palniki gazowe, zastąpione przez latarnie elektryczne.
Rynek, który będzie kosztował 2 700 000 franków, zostaje zainaugurowany 8 stycznia 1937następca Léopolda Cassegraina, Auguste Pageot . Idealnie położony w pobliżu trasy de Rennes (której dawny odcinek stanowi rue Paul-Bellamy), dzięki swoim rozmiarom i różnorodności produktów od razu odniesie sukces, któremu nie zaprzeczono, pozostając jednym z najbardziej popularne rynki w Nantes.
W 2003 - 2004 , praca modernizacja została przeprowadzona: podłogi, obrazy, oświetlenie i dostęp zostały odnowione, na zewnątrz architektura budynku jest zachowana.
Od wiosny 2019 roku rynek oferuje życie nocne w każdy czwartkowy wieczór między 16:00 a 20:00. Prawie połowa z 68 handlowców bierze w nim udział.
Źródła
Uwagi
- Innym zadaszonym rynkiem w Nantes jest Châtelets znajdujący się na Place Pirmil .
Bibliografia
- Targ Talensac na stronie miasta Nantes
- historii rynku Talensac
- Yves-Marie Rozé, „ Miejska rzeźnia w Nantes i stary rynek Talensac (1829–1934) ” , na archives.nantes.fr ,Maj 2015(dostęp 5 stycznia 2017 )
- Dodatek Nantes pasji - wrzesień 2007 - nr 177 - strony 26 do 28,
- Jean Le Guillou, przyszły współzałożyciel i prezes FC Nantes .
- „ Nantes: a night for the Talensac market ” , France 3 Pays de la Loire (dostęp: 16 marca 2019 )