| Narodziny |
8 lutego 1950 Bazylea |
|---|---|
| Śmierć |
26 kwietnia 2020 r(w wieku 70 lat) Wollerau |
| Narodowość | szwajcarski |
| Czynność | Biznesowy człowiek |
| Partia polityczna | Demokratyczna Unia Centrum |
|---|
Marcel Louis Ospel , urodzony dnia8 lutego 1950w Bazylei i zmarł dnia26 kwietnia 2020 rw Wollerau , jest szwajcarskim biznesmenem, który był przewodniczącym Rady Dyrektorów (przewodniczącym) UBS AG od kwietnia 2001 r. do23 kwietnia 2008.
Jego przywództwo na czele banku cechuje wyścig wielkości, którego skutki ujawnią się w czasie kryzysu subprime . Jego następcą jest Peter Kurer .
W 1977 roku Marcel Ospel ukończył Basel School of Business and Economics (HWV). W tym samym roku dołączył do Swiss Bank Corporation w centralnym dziale planowania i marketingu. Na początku lat 80. pracował w Londynie i Nowym Jorku w dziale rynków kapitałowych. Tymczasowo opuścił SBS w 1984, aby prowadzić Merrill Lynch Capital Markets do 1987 . W SBS był odpowiedzialny za handel i sprzedaż papierów wartościowych. Rok 1990 to początek jego wspinaczki w wyższych sferach banku jako członka zarządu. W 1995 roku został prezesem SBS Warburg. W następnym roku został przewodniczącym Rady Dyrektorów SBS. W 1998 roku SBS połączył się ze Związkiem Banków Szwajcarskich i Ospel dołączył do nowego podmiotu jako CEO. W 2001 roku został wybrany Przewodniczącym Rady Dyrektorów UBS. On otrzymuje ze skutkiem natychmiastowym przez Peter Kurer na23 kwietnia 2008.
Objęcie przez niego funkcji Przewodniczącego Rady Dyrektorów UBS zostało naznaczone zaangażowaniem UBS w upadłość Swissair jesienią 2001 r. UBS odmówił udzielenia dodatkowej pożyczki Swissair, Marcelowi Ospelowi podziękowano za aktywny wkład w uziemienie floty Swissair. Podczas gdy film Grounding pokazuje lidera UBS z negatywnej perspektywy, „proces Swissair” z 2007 roku położył kres tym oskarżeniom, ponieważ UBS nie został uznany winnym bankructwa linii lotniczej.
Marcel Ospel był często obiektem krytyki ze względu na jego zbyt wysokie wynagrodzenie, co czyniło go jednym z najlepiej opłacanych menedżerów w Szwajcarii (18 mln franków szwajcarskich w 2004 r., 21 mln w 2005 r.). Jego przeprowadzka ze względów fiskalnych do kantonu Schwyz pomogła wzmocnić ten wizerunek w opinii publicznej. W 2006 roku jego roczne wynagrodzenie wzrosło do 24 milionów franków szwajcarskich, czyli 300-krotności pensji podstawowego pracownika UBS . Jest drugim najlepiej opłacanym szefem w Szwajcarii , po Danielu Vaselli , szefie firmy Novartis , który w 2006 roku zanotował 30-milionową pensję.
W 2007 roku UBS wpadł w zamieszanie amerykańskiego „subprime” . UBS zapowiada drobne utrudnienia pod koniec lata 2007 r. Objawienia następują po sobie iw przeddzień Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia im.Luty 2008wysokość strat to ponad 20 miliardów franków szwajcarskich. Marcel Ospel jest ostro krytykowany przez akcjonariuszy. Bank jest zmuszony do nowego podwyższenia kapitału o 9,53 mld euro. Ostatecznie bank skorzystał z pomocy Konfederacji Szwajcarskiej i przelał 39,1 miliarda franków szwajcarskich toksycznych aktywów do Szwajcarskiego Banku Narodowego .
Po odmowie specjalnej komisji kontrolnej, która byłaby pierwszą w historii UBS, Walne Zgromadzenie akceptuje fakt, że suwerenny fundusz GIC Singapuru obejmuje niecałe 10% udziałów w kapitale UBS. Stan Singapur, konkurujące ze Szwajcarią centrum finansowe, staje się w ten sposób największym udziałowcem UBS.
Plik 23 kwietnia 2008, Marcel Ospel odchodzi z zarządu UBS. Zastąpił go ze skutkiem natychmiastowym Peter Kurer . Plik14 kwietnia 2010, Walne Zgromadzenie odmawia udzielenia Radzie Dyrektorów absolutorium.