Mano (ludzie)
Mano (w Liberii ) lub Manon (w Gwinei ) to ludność Afryki Zachodniej mieszka głównie w Liberii , a także w Gwinei w regionie naturalnym lesie Gwinei .
Etnonimia
W zależności od źródeł i kontekstu istnieje kilka wariantów: Maa, Mah, Mamia, Mano, Manon, Manos, Ma.
Według językoznawcy Gwinei Soh Pletah Bonimy, termin „Manon” pochodzi z deformacji dokonanej przez portugalskich odkrywców z XVI -tego wieku. Podczas rozpadu imperium Sosso pod koniec XIII -go wieku, tych, które są uważane za przodków Manon podróżujących pod przewodnictwem niejakiego Mana. W XIV -tego wieku Mana i jego brat Dan odpowiednio założył miast Man i Danané w obecnym terytorium Wybrzeża Kości Słoniowej . Stamtąd część z nich przeniosła się do obecnej Liberii, gdzie spotkał się z XVI th wiecznych portugalskich odkrywców. Przedstawiliby się im w ten sposób: „ Mananon lε ko ka ”, co oznacza: „jesteśmy dziećmi Many”. W ten sposób Manon byłby kurczeniem się Mananon . Babcia to najpopularniejsze nazwisko wśród mężczyzn.
Język
Ich językiem jest Mano , którego liczbę użytkowników szacuje się na około 259 000, głównie między Liberią (188 000 w 2006 r.) A Gwineą (71 000 w 1997 r.). Język Maawe należy do rodziny języków Mande , a wśród nich do grupy południowo-wschodniej.
Społeczeństwo
Wśród Manonów rodziny są patrylokalne i zorganizowane w patrylinearne klany. Klan oznacza wszystkich potomków mitycznego przodka związanego z jednym lub kilkoma gatunkami, zwierzęciem lub rośliną, których nie wolno jeść ani zabijać. Manonowie określają te zakazy terminem „totem” w języku francuskim i terminem tiin in maawe .
Kultura
-
Maska na twarz
-
Maska Tankagle
-
Miniaturowa maska
-
Pojemnik z terakoty
Osobowości Manon
Uwagi i odniesienia
-
Źródło BnF [1]
-
Vincent Verroust, Człowiek i biosfera w rezerwacie Mont Nimba - rozprawa z DEA EMTS , Paryż, Narodowe Muzeum Historii Naturalnej,2003
-
(en) Plik językowy[mev] w lingwistycznej bazie danych Ethnologue .
-
Suzanne Platiel, języki Mande. W: Barreteau D., (red.), Inwentarz studiów lingwistycznych nad francuskojęzycznymi czarnymi krajami afrykańskimi i na Madagaskarze , Paryż, CILF,1978, str. 41-62.
-
Muzeum Sztuki w Cleveland
-
Brooklyn Museum
Zobacz też
Bibliografia
- Soh Pletah Bonimy and Gen Yamakoshi , Maawe (Manon) Learning Dictionary - French: words , dialues and common expressions, African Study Monographs, Supplementary Issue 44: 1-59, Kyoto, 2012
- Solange Chaffard-Sylla, Łowcy na skraju obszaru chronionego: rezerwat biosfery Konons, Manons i Monts Nimba (Republika Gwinei) , Narodowe Muzeum Historii Naturalnej, Paryż, 2002, 329 s. (teza etnobiologiczna)
- Duffner (kapitan), "Wierzenia i zwyczaje religijne wśród Guerzés i Manons of French Guinea", w Biuletynie Komitetu Badań Historycznych i Naukowych Francuskiej Afryki Zachodniej (Paryż), 17 (4) października-Grudzień 1934, s. 525-563
-
(en) George W. Harley, rodzima medycyna afrykańska; ze szczególnym odniesieniem do jego praktyki w Mano Tribe of Liberia , F. Cass, Londyn, 1970 (przedruk z 1941), 294 s.
- Thanos Mengrelis "Festiwal końcu wycięcie w Mano kraju (francuski Gwinea)", w Uwagi afrykańskich (Dakar), n o 49,Styczeń 1951, s. 11-13
-
(en) Pearl Eileene Primus, Antropologiczne badanie masek jako pomocy dydaktycznej w inkulturacji dzieci Mano , New York University, 1978, str. 190. (Praca dyplomowa)
- Vincent Verroust, Człowiek i biosfera w rezerwacie gór Nimba - lokalna wiedza przyrodnicza i zarządzanie środowiskiem , praca dyplomowa DEA, 2003, Narodowe Muzeum Historii Naturalnej, Paryż, 150 s.
-
(en) Kjell Zetterström, The Yamein Mano of north Liberia , Institutionen för allmän och jämförande etnografi vid Uppsala Universitet, Uppsala, 1976, 143 str. (Praca dyplomowa)
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne