Manlio Cancogni

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej

Manlio Cancogni w 1965 roku. Kluczowe dane

Narodziny	16 lipca 1916 Bolonia , Włochy
Śmierć	1 st Wrzesień 2015 Pietrasanta , Włochy
Podstawowa działalność	pisarz , dziennikarz
Nagrody	Nagroda Bagutta ( 1966 ) Nagroda Strega ( 1973 ) Nagroda Viareggio ( 1985 ) Nagroda Grinzane Cavour ( 1987 )

Autor

Język pisania	Włoski
Gatunki	powieść

Podstawowe prace

La linea del Tomori
Allegri, gioventù
Quella strana felicità
Il genio e il niente

Manlio Cancogni , urodzony dnia16 lipca 1916w Bolonii i zmarł dalej1 st Wrzesień 2015w Pietrasanta , Włochy , jest włoski pisarz i dziennikarz .

Biografia

Manlio Cancogni był dziennikarzem Corriere della Sera , La Stampa , Il Popolo , L'Europeo , Botteghe Oscure i L'Espresso (jako korespondent gazety w Paryżu). W związku z tym napisał w tej ostatniej gazecie słynny artykuł potępiający korupcję z nagłówkiem w dzienniku, który pozostał w annałach włoskiej prasy „Capitale corrotta = nazione infetta”, potępiając powojenne spekulacje na rynku nieruchomości w Rzymie w ramach mandat administracji miejskiej Salvatore Rebecchini (it) .

Płodny pisarz Manlio Cancogni otrzymał w szczególności trzy ( Bagutta , Strega , Viareggio ) z czterech głównych włoskich nagród literackich - które zostały jednak zachowane w ostatecznym wyborze ostatniej, nagrody Campiello w 1971 roku - co jest szczególnie wyjątkowym faktem, jeśli nie jest. ”jest wyjątkowy.

Grafika

Delitto sullo scoglio , wyd. Lettere d'oggi, 1942.
La carriera di Pimlico , wyd. Einaudi , 1956.
L'odontotecnico , Einaudi, 1957.
Cos'è l'Amicizia , wyd. Feltrinelli , 1958.
Storia dello squadrismo , wyd. Longanesi, 1959.
Una parigina , wyd. Feltrinelli, 1960.
Parlami, dimmi qualcosa , wyd. Feltrinelli, 1962.
La linea del Tomori , wyd. Mondadori , 1965; trzcina. in Signor tenente , wyd. Elliot, 2014. ( ISBN 978-88-6192-531-1 ) - Nagroda Bagutta 1966
La camicia rossa , wyd. Vallecchi, 1967.
Lo scialle di Maria , wyd. Rizzoli , 1967.
Azorin e Mirò , wyd. Rizzoli, 1968.
Il Napoleone del Plata with Ivan Boris , wyd. Rizzoli, 1970.
Il ritorno , wyd. Rizzoli, 1971 - ostateczny wybór nagrody Campiello
Gli squadristi , wyd. Longanesi, 1972.
Allegri, gioventù , wyd. Rizzoli, 1973 - Nagroda Strega 1973
Amore Lungo , wyd. Rizzoli, 1976.
Il latte del poeta , wyd. Rizzoli, 1977.
Perfidi inganni , wyd. Rizzoli, 1978.
Adua (pod nazwiskiem Giuseppe Tugnoli) z Franca Cancogni , wyd. Rizzoli, 1978.
Al sole di setsembre (pod nazwą Giuseppe Tugnoli) wyd. Rizzoli, 1979.
Libro e moschetto. Dialogo sulla cultura italiana durante il fascismo with Giuliano Manacorda , wyd. ERI, 1979.
Nostra Signora della Speranza , wyd. Rizzoli, 1980.
La gioventù , wyd. Rizzoli, 1981.
Una bambina da Philippeville , wyd. Pananti, 1982.
Il Principle di Gadames , wyd. Mursia, 1982.
Leonesse , Editoriale nuova, 1982.
La coincidenza , Editoriale nuova, 1984.
Quella strana felicità , wyd. Rizzoli, 1985 ( ISBN 88-17-66170-8 ) - cena Viareggio 1985
Dolci Spine , wyd. Rizzoli, 1986 ( ISBN 88-17-66171-6 ) .
La ragazza del Pellegrino , wyd. Pananti, 1986.
La vita nuova , wyd. Carpena, 1986.
Il genio e il niente , wyd. Longanesi , 1987 ( ISBN 88-304-0726-7 ) ; trzcina. w Il viaggio di Guido Reni , wyd. Elliot, 2013 ( ISBN 978-88-6192-383-6 ) - Nagroda Grinzane Cavour 1987
Rimorsi , wyd. Pananti, 1988.
Mario Marcucci. Marine , wyd. Pananti, 1989.
Quei generosi errori. La Rivoluzione francese , wyd. Pananti, 1989.
Volo di notte , wyd. Pananti, 1989.
Se un gallo canta , wyd. Erba d'Arno, 1989.
L'ultimo ad andarsene , wyd. Marietti, Genewa, 1990 ( ISBN 88-211-6224-9 ) .
The avanguardia a bocca chiusa , wyd. Pananti, 1990.
La sorpresa , Librairie Scheiwiller, 1991 ( ISBN 88-7644-166-2 ) - klub PEN , cena Włochy 1990
Zdobywca. Sulle tracce di Cristoforo Colombo , wyd. Pananti, 1992.
Giuseppe Biagi , Edizioni d'arte Pegaso, 1992.
Gli angeli neri. Storia degli anarchici italiani , wyd. Ponte alle Grazie, 1994. ( ISBN 88-7928-186-0 ) .
Tobia , wyd. Pananti, 1995.
On faszyzm. Storia di un reżim, który zajmuje Włochy. Ancora oggi nie jest omawiana , wyd. Bulgarini, 1997 ( ISBN 88-234-1234-X ) .
Lettere a Manhattan , wyd. Fazi, 1997 ( ISBN 88-8112-043-7 ) .
Caro Tonino, un anno dal diluvio , wyd. Galleria Pegaso, 1997.
Matelda. Racconto di un amore , wyd. Fazi, 1998 ( ISBN 88-8112-091-7 ) .
Sonetti per la Madonna , z Ronem Banerjee , wyd. Maschietto & Musolino, 1999 ( ISBN 88-87700-11-7 ) .
Pan , wyd. Fazi, 2000 ( ISBN 88-8112-135-2 ) .
Impero degli odori , wyd. Diabasis, 2001 ( ISBN 88-8103-126-4 ) .
Gli scervellati. Druga wojna światowa nei ricordi di uno di loro , wyd. Diabasis, 2003 ( ISBN 88-8103-377-1 ) .
Sposi a Manhattan , wyd. Diabasis, 2005 ( ISBN 88-8103-408-5 ) .
Caro Tonino , wyd. Diabasis, 2006 ( ISBN 88-8103-415-8 ) .
L'ultimo viaggio di Mussolini , wyd. Le Lettere, 2008 ( ISBN 88-6087-120-4 ) .
La cugina di Londra , wyd. Elliot, 2011. ( ISBN 978-88-6192-248-8 ) .
Toro delle meraviglie , wyd. Kair, 2012 ( ISBN 978-88-6052-426-3 ) .
Tutto mi è piaciuto. Conversazione sulla libertà, la letteratura e la vita , wyd. Elliot, 2013 ( ISBN 978-88-6192-323-2 ) .
Così parlò Carpendras (zbiór artykułów 1967-1968), wyd. Elliot, 2013 ( ISBN 978-88-6192-324-9 ) .
Łączy più lungo. Storia della mia vita. Conversazioni con Giovanni Capecchi , wyd. Interlinea, 2014 ( ISBN 978-88-8212-961-3 ) .
Dov'era la verità , wyd. Elliot, 2015 ( ISBN 978-88-6192-866-4 ) .

Uwagi i odniesienia

(it) E „morto w Pietrasanta lo scrittore Manlio Cancogni w La Repubblica od 1 st września 2015 r.
(it) E 'morto Manlio Cancogni, scrittore e giornalista. Sua celebre inchiesta 'Capital corrotta, Nazione infetta' w L'Espresso od 1 st września 2015 r.
(it) Capitale corrotta = nazione infetta Manlio Cancogni w L'Espresso z 11 grudnia 1955, strona 3, pojawiło się ponownie w Internazionale z 19 grudnia 2014.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :