Sposób kredkowy lub „ w rodzaju ołówka ” to proces trawienia do akwaforty , wywodzący się z kropki . Jej celem jest „zbliżenie się w druku do efektu ołówka ” .
Wywodzi się z niego kilka technik, takich jak grawerowanie metodą wash i sposób pasteli.
W latach 1734-1735 to Anglicy Arthur Pond i Charles Knapton (1700-1760) jako pierwsi użyli narzędzi do uzyskania „stylu ołówka” , tworząc słynną kolekcję Imitacje włoskich mistrzów (Londyn) rysunki m.in. Parmigianino i Le Guerchina ze zbiorów. To trawienie z ponownego nałożenia dwóch drewnianych płyt umożliwiających nadruki w dwóch lub nawet trzech sygnałów, naśladując grafit , pióro, i przetwarzane w praniu i czerwonego kredy . Ten proces jest bardzo kosztowny, wydawca John Boydell dość szybko z niego zrezygnował. Możliwe, że ta technika została zainspirowana techniką Jacoba Christopha Le Blon, który przebywał w Londynie ( Coloritto , 1725).
Od 1740 r. technika ta została wzbogacona we Francji dzięki Jean-Charlesowi Françoisowi , który opracował grawerowanie w stylu wash , następnie została znacznie ulepszona w 1755 r. przez Gillesa Demarteau . Przed Królewską Akademią Malarstwa i Rzeźby stwierdza w 1757 r., że znalazł „możliwy sposób na uwiecznienie rysunków dobrych mistrzów i pomnożenie przykładów najpiękniejszych sposobów rysowania” .
Gilles Demarteau stosuje tę metodę w szczególności do odtwarzania rysunków Watteau , Fragonarda i Bouchera . Aby odtworzyć rysunki trzema ołówkami , Louis-Marin Bonnet wpadł na pomysł pomnożenia płyt, co nie było nowością. Następnie udoskonalił styl ołówka, aby imitować pastel, powielając płytki dla każdego koloru, co znowu było drogie i żmudne: był to „pastel manier”, który rozwinął w 1769 roku.
Około 1760 Gainsborough i wielu angielskich artystów zainaugurowało inną technikę z użyciem miękkiego lakieru . Alexandre-Gabriel Decamps i Félicien Rops grawerowały tą metodą tabliczki. Według Béguina „styl ołówka odniósł wielki sukces w całej Europie; została następnie wyparta przez litografię, która pozbawiła go większości niepowtarzalności, pozwalając na bezpośrednią realizację na kamieniu rzeczywistego wzoru” .
Praca odbywa się na metalowej płycie, podobnie jak w innych procesach trawienia . Istnieją dwie techniki: