Termin choroba Rogera jest często używany do określenia niewielkiej komunikacji międzykomorowej bez konsekwencji i umożliwiającej normalne życie. To odnosi się do Henri-Louis Roger ( 1809 - 1891 ), francuski kardiologa i pediatry , który był do opisania tego typu VIC w pierwszym 1879 r .
Zwykle komunikacją międzykomorową typu „choroba Rogera”:
W przypadku choroby Rogera jedynym środkiem ostrożności, jaki należy podjąć, jest zapobieganie infekcyjnemu zapaleniu wsierdzia , które jest rzadkim, ale poważnym powikłaniem. Obejmuje to leczenie antybiotykami każdej infekcji związanej z bakteriami i eliminację wszelkich przewlekłych infekcji, zwłaszcza zębów. W związku z tym zwykle mówi się, że pacjent z chorobą Rogera musi częściej (co 6 miesięcy) konsultować się z dentystą niż kardiologiem, ostrzegając go o swojej chorobie, aby opieka stomatologiczna była prowadzona w ramach profilaktycznej antybiotykoterapii . Jednak nadal zaleca się regularne monitorowanie kardiologiczne ze względu na możliwość wystąpienia w trakcie kursu niedomykalności aorty („zespół Pezziego-Laubry'ego”). To rzadkie powikłanie jest jedyną okolicznością, która może uzasadniać chirurgiczne zamknięcie takich VIC (bardziej w celu uniknięcia zaostrzenia tego przecieku aorty niż w nadziei, że zniknie).