Rodzaj | Dwór |
---|---|
Architekci | Jacques Ignace Hittorff , Alfred-Nicolas Normand |
Budowa | 1856-1860 |
Rozbiórka | 1891 |
Sponsor | Napoleon-Jérôme Bonaparte |
Adres |
avenue Montaigne Paryż Francja |
---|
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 57 ″ N, 2 ° 18 ′ 17 ″ E |
---|
Pompeian Dom , czasami określane jako Pompejusza Pałac był dwór od księcia Jérôme Napoleona w Paryżu w stylu willi Diomedes' w Pompejach . Znajdowała się przy 16-18 avenue Montaigne od 1860 do 1891 roku.
Został zbudowany w latach 1856-1860 na miejscu dawnego pawilonu Beaux-Arts na Wystawie Światowej w 1855 roku . Jako przewodniczący Wystawy Jérôme kupił ziemię na ten cel, aby zadowolić swoją kochankę, tragiczną Rachelę, budując dla niej pałac przypominający wille Pompejów. Wśród architektów byli Jacques-Ignace Hittorff , Auguste Rougévin i Alfred-Nicolas Normand . Camille-Auguste Gastine stworzyła dekoracyjne wzory w stylu pompejańskim .
Jego obrazy wewnętrzne obejmowały prace Sébastiena Cornu i Jean-Léona Gérôme . Uważany jest za dobry przykład stylu greckiego odrodzenia .
„ | … można sobie wyobrazić siebie w Pompéia, rue de Mercure czy de la Fortune, przed erupcją wulkanu; ponieważ nie jest to mniej lub bardziej eleganckie, ale rygorystyczna restytucja, w której sam Witruwiusz nie znalazłby nic do odebrania, traktat o archeologii głębokiej nauki zapisanej w kamieniu, w której można zamieszkać. | ” |
- Théophile Gautier, 1866 |
Wnętrze zasługuje na przegląd, ale trudno go nazwać przykładem starożytnej rzymskiej architektury domowej, ponieważ projekt willi znacznie różnił się od zwykłych domów mieszkalnych. | ||
Seria marmurowych popiersi Napoleona Bonaparte w różnym wieku autorstwa Eugène Guillaume z willi Pompejusza, która pojawiła się na Wystawie Światowej w 1867 roku, jest w sprzedaży ze zbiorów Old Jacob-Desmalter i Le Fuel organizowanych w 2020 roku.
Obraz z 1861 r., Reprodukowany obok, przedstawia w atrium, nad fontanną, posąg Napoleona I jako cesarza rzymskiego, którego wciąż jest kilka.
Rachel zmarła w 1858 roku i nigdy nie doczekała końca dzieła. Jérôme, żonaty w 1859 roku z Marie-Clotilde de Savoie , organizował tam antyczne przyjęcia, na których prezentowano teksty lub sztuki w wykonaniu popularnych aktorów.
Kiedy Jérôme udał się na wygnanie, sprzedał go grupie inwestorów, którzy otworzyli go dla publiczności na Wystawie Światowej w 1867 roku .
Porzucony podczas oblężenia w 1871 r., W złym stanie 1889 r., Został zburzony w 1891 r.