Dom Saksonii

Rodziny lub dynastie, które kontrolowały całość lub część terytorium Saksonii, nazywane są Maison de Saxe . Możemy policzyć sześć:

pierwszy dom z Saksonii , który jest filią Ottonians . Nazywa się go również domem cesarskim, ponieważ dostarcza do Niemiec kilku cesarzy. Rozpoczyna się po traktacie w Verdun (843) przez Ludolfa, księcia Saksonii , uważanego za siostrzeńca Widukinda Saksonii . Został powierzony Księstwu Saksonii przez Ludwika Niemca . Po nim przyszli: Brunon (850), jego syn, który zbudował Brunszwik i nadał mu jego imię (861), Othon l'Illustre (880), brat Brunona, który odmówił korony Niemiec po śmierci Louisa l 'Child (911) i mianowany elektem Konradem Frankonii , Henri l'Oiseleur , synem Othona, wybranym królem Germanii w 919 i głową cesarskiego domu Saksonii, który dał pięciu cesarzy Niemcom (919-1024), Othon le Grand (936), syn Henri l'Oiseleur: ten książę po dotarciu do imperium zrzekł się posiadania Saksonii i scedował ją na Hermanna Billunga , swojego krewnego.

Dom Billung . Hermann Billung, rodzic Othona I er , był pierwszym księciem Otto dokonującym inwestycji w księstwie w 962 r. Jego rodzina wymarła w 1106 r. Majątek przeszedł następnie do Lothair of Supplinburg .

Dom Supplinburg . Lothaire z Supplinburga, mąż Richenzy , spadkobiercy hrabiów Nordheim i Brunszwiku , został księciem Saksonii w ll06, a cesarzem został w 1125 roku. Nie mając syna, oddał swoją córkę Gertrudę (1127) i Saksonię (1128) Książę Bawarii, Henryk Wspaniały .

D'Este ( gwelfowie ). Henryk Wspaniały (1128-1139) i Henryk Lew (1139-1180), już książęta Bawarii , faktycznie posiadali, ale nie bez sporów i bez przerwy, Księstwo Saksonii. Od 1180 do 1235 roku, trzej bracia Henry Długie , Otto Brunswick (który był cesarz) i William Heath i Otto Dzieciątko , Synu ostatni twierdził, księstwo, który był rozdrobniony przez Fryderyka I st Barbarossa , iw dużej mierze rozdać książęta rodu Ascania.

Dynastia askańska . Od 1137 roku Niedźwiedź Albert rozczłonkował Saksonię (Marsz Brandenburgii ). W 1180 roku jego młodszy wnuk Bernard uzyskał księstwo saksońskie , ale znacznie mniej. W 1212 r. Ta rodzina została podzielona na dwie gałęzie, Anhalt i Saxe, a ta ostatnia w 1260 r. Została podzielona na Saxe-Lauenbourg i Saxe-Wittemberg : ten ostatni poddział, który nosił tylko tytuł elektora, wymarł. W 1421 r. , w osobie Alberta III

Dom Wettin . Po wygaśnięciu gałęzi Saksonii-Wittembergii inwestytura elektoratu Saksonii została przekazana w 1422 roku przez cesarza Zygmunta (z wyłączeniem linii Saksonii-Lauenburga, która pozostała) margrabiemu Misnia. , Landgrabowi Turyngii , Frédéricowi. le Belliqueux , który zgromadził margrabiata i elektorat, a także Cobourg , dziedzictwo swojej matki.

Zobacz też

Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang (reż.), „Maison de Saxe” w Universal Dictionary of History and Geography ,1878( czytaj na Wikiźródłach )