M-100 (rakieta brzmiąca)

M-100
Schemat rakiety sondującej M-100B.
Schemat rakiety sondującej M-100B.
Ogólne dane
Ojczyźnie związek Radziecki
Pierwszy lot 1957
Ostatni lot 1993
Status wycofany ze służby
Uruchamia (niepowodzenia) 6640
Długość 8,34 m²
Średnica 0,25 m²
Masa całkowita 475 kg
Rakieta kierowana Nie
Ergol paliwo stałe
Numer piętra 2
Uruchom witrynę (y) Kasputin Jar, Khejsa, Molodezhnaya, Thumba, Koroni, Kerguelen
Przedstawienia
Masa ładunku 15 kg
Maksymalna wysokość 30 do 100 km
Misje
meteorologiczne, jonosferyczne

M-100 to radzieckie meteorologiczne dwustopniowa rakieta sondażowa .

W latach 1957-1990 zbudowano ponad 6640 takich rakiet, co czyni go najczęściej używanym modelem rakiet sondujących wszech czasów. Pokładowe przyrządy pomiarowe na ogół przesyłały dane naukowe na ziemię drogą radiową podczas zniżania spadochronu. Kalibracje krzyżowe z zachodnimi homologicznymi rakietami sondażowymi pozwoliły na włączenie pomiarów do globalnych baz danych. Produkcja została wstrzymana w 1990 roku po rozpadzie Związku Radzieckiego .

Start i lot

M-100 jest dwu- etap niekierowanych paliwo stałe rakiety z aerodynamicznych stabilizatorów w dwóch etapach. Start odbywa się na prawie pionowej ścieżce ze spiralnie prowadzonej wyrzutni, powodując obrót rakiety wokół własnej osi podłużnej. Obrót eliminuje wpływ asymetrii ciągu silnika i aerodynamiki korpusu rakiety na tor lotu.

Oddzielenie stopni odbywa się „na gorąco” po zapaleniu proszku drugiego stopnia. Główna część oddzielona jest na wysokości 65-70 km. Jednocześnie otwiera się spadochron, co stabilizuje lot w górnym odcinku toru swobodnego spadania, a w gęstych warstwach atmosfery (poniżej 60 km) gwałtownie spowalnia prędkość opadania zmuszając rakietę do dryfowania zgodnie z siła i kierunek wiatru. Podczas schodzenia sprzęt głowicy komunikuje drogą radiową pomiary temperatury, ciśnienia i gęstości.

Uruchom witryny

Rakiety sondażowe M-100 zostały wystrzelone nie tylko z terenów byłego Związku Radzieckiego . Wody miały miejsce również z kilku innych krajów, a także na morzu na wyposażonych statkach. Główne miejsca startów lądowych: Kapustin Jar ( obwód Astrachań , Rosja), Kheysa  (w) ( Heiss Island , Ziemia Franciszka Józefa , Rosja) Molodyozhnaya  (w) (Antarktyka), Thumba Equatorial Rocket Launching Station  (en) ( Thiruvananthapuram , Kerala , Indie ), Koroni (Grecja) i Port-aux-Français ( Wyspy Kerguelena , Francja). Na morzu kampanie ogniowe odbywały się na Pacyfiku, Oceanie Indyjskim i Atlantyckim od drugiej połowy lat 60. ze statków hydrometeorologicznych: Ju. M. Shokalsky , AI Wojekow i Akademik Szirszow . Odpalenie kampanii na Oceanie Indyjskim w latach 1966-1968 umożliwiło wyjaśnienie wiedzy o górnych warstwach atmosfery w celu powrotu załogowego lotu księżycowego do Kazachstanu.

Bibliografia

Powiązane artykuły