Luis de Milán
Luis de Milán
Podstawowe prace
|
El Maestro ( d )
|
Luis de Milán (przed 1500 - po 1561 ), znany również jako Luys de Milán , Lluís del Milà , Lluís Milà , Luys Milán lub Luis Milán , jest kompozytorem renesansu i walenckim vihuelistą ( Korona Aragonii ) . Jest znany jako pierwszy kompozytor, który opublikował muzykę dla vihueli i jeden z pierwszych, który udzielił instrukcji dotyczących ustalania tempa w muzyce.
Prawdopodobnie urodził się, przeżył większość swojego życia i zmarł w Królestwie Walencji , chociaż nie mamy na to konkretnych źródeł.
Biografia
Jego rodzina była arystokratycznego pochodzenia. Jej rodzicami byli Luys de Milán i Violante Eixarch.
Wyjechał do Portugalii , gdzie przebywał na dworze Jana III , któremu zadedykował książkę El Maestro . Wiele wskazuje na to, że podróżował także do Włoch . Jednak centrum jego muzycznej działalności była Walencja, głównie na dworze wicekróla Ferdynanda II Aragonii i Germaine de Foix , gdzie mieszkał do 1538 roku .
Milán wydał trzy książki za swojego życia, wszystkie w Walencji. Spośród nich tylko druga zawiera muzykę:
-
Libro de Motes de damas y cavalleros, zatytułowany El juego de mandar , w 1535 roku .
-
Libro de música de vihuela de mano zatytułowany El Maestro , w 1536 roku , znany po prostu jako El Maestro . To jest książka zawierająca prace dla vihuela. Muzyka przedstawiona jest w stopniach złożoności od prostych do trudnych, co pozwala sądzić, że ta książka była przeznaczona dla uczniów vihueli. Zawiera 40 fantazji , 6 pavanes , 12 villancicos (6 po hiszpańsku i 6 po portugalsku ), a także sonety (z włoskiego sonetto) i inne utwory. Niektóre z nich są przeznaczone wyłącznie dla vihueli, inne dla głosu, którym towarzyszy vihuela. Niektóre wymagają wielkiej wirtuozerii, chociaż ornamenty na ogół nie są dopracowane. Styl kompozycji waha się od prostej homofonii po polifonię . Występuje tam niezwykła chromatyka, jakiej nie spotyka się wówczas w muzyce innych krajów europejskich. Wydaje się, że książka ta została przygotowana z wielką starannością: trudnym fragmentom towarzyszą ustępy zastępcze, proponowane wykonawcom, chcącym uniknąć cech wirtuozowskich. Podano wskazówki dotyczące tempa; na przykład: ani muy apriessa, ani muy a espacio sino con un compás bien mierzone („ani za szybko, ani za wolno, ale z dobrze określonym tempem”).
-
El Cortesano w 1561 roku . Zainspirowany dziełem Baldassare Castiglione pod tym samym tytułem . Przynosi cenne szczegóły dotyczące codziennego życia na dworze w Walencji i własnej muzycznej działalności Mediolanu.
Muzyka Luisa de Milána jest doceniana przez gitarzystów naszych czasów, ponieważ można ją bardzo łatwo dostosować do ich instrumentu.
Bibliografia
- Historia de la música española. Vol 2. Desde el Ars Nova hasta 1600. Samuel Rubio. Alianza Editorial. Madryt. 1983.
- Muzyka w renesansie. Gustave Reese. New York, WW Norton & Co., 1954. ( ISBN 0-393-09530-4 )
Załączniki
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne