Lucien Bonnafe
Lucien Bonnafe
Lucien Bonnafé , urodzony dnia15 października 1912w Figeac i zmarł dalej16 marca 2003w La Ville-du-Bois jest francuskim psychiatrą zajmującym się desalienistą, który opracował i wdrożył politykę sektora psychiatrycznego .
Sektoralizacja opieki psychiatrycznej polega na przejęciu opieki nad pacjentem na obszarze geograficznym w pobliżu jego domu. Poprzez rozwój pozaszpitalnych struktur pośrednich zapewnia ciągłość opieki, pozwalając ludziom pozostać poza murami, stanowiąc całkowite zerwanie z azylem (uważa się, że akt urodzenia sektora psychiatrycznego jest ministerialnym okólnikiem15 marca 1960).
Przypomnijmy, że Bonnafé w 1994 roku poprzedza pracę Quelle psychiatrie pour nos temps? gdzie podejmuje się wiele prac Le Guillanta (1900-1968), znanego specjalisty i badacza psychologii pracy i psychiatrii.
Po wojnie Lucien Bonnafé nadal potępiał śmierć 40 000 chorych psychicznie ofiar okupacji, takich jak Séraphine de Senlis i Sylvain Fusco : „zostali eksterminowani w szpitalach psychiatrycznych z powodu głodu i zimna. "
Biografia
Lucien Bonnafé urodził się w Figeac w 1912 roku. Jego ojciec jest lekarzem, a dziadek - alienistą.
W 1933 roku brał udział w The Flying Trapeze, surrealistycznej grupie z Tuluzy , wraz z Gastonem Massatem, Elise Lazes, Jacquesem Matarasso, Gaspardem Gomisem i Jeanem Marcenaciem . Dzięki legitymacji syna kolejarza, z którą podróżował za darmo, był emisariuszem swojej grupy wobec paryskich surrealistów. W ten sposób bardziej szczegółowo poznał André Bretona , Maxa Ernsta , Mana Raya i René Crevela .
- 1934: za udział w zakazanej demonstracji antyfaszystowskiej zostaje skazany na 2 lata więzienia.
- 1939-1944: Wraz z wieloma innymi osobistościami „grupy Gévaudan”, w tym François Tosquellesem , rozwija podstawy psychoterapii instytucjonalnej w szpitalu psychiatrycznym Saint-Alban w Lozère . To właśnie w tym szpitalu, gdzie ukrywało się wielu Żydów i bojowników ruchu oporuListopad 1943, Paul Éluard znajduje schronienie ze swoją żoną Nusch . W tym szpitalu poeta zostaje uwiedziony dziełami pacjentów i sprowadza ich z powrotem do Paryża, dając do zrozumienia Jeanowi Dubuffetowi , który przekazuje „ art brut ” listy szlacheckie.
- 1946: Udział w słynnej konferencji Bonneval zorganizowanej przez Henri Ey z Jacquesem Lacanem, Julienem Rouartem i Svenem Follinem .
- 1949: członek Francuskiej Partii Komunistycznej od 1934 r. Aż do śmierci, podpisuje manifest „Psychoanaliza, reakcyjna ideologia”, manifest narzucony przez kierownictwo PCF , w którym jednak podkreśla „korzyści płynące z lekcji freudowskiej”.
- 1954: Bierze udział w czasopiśmie Vie Sociale et Traitements przeznaczonym do szkolenia pielęgniarek w psychiatrii i mającym na celu wspieranie nurtu desalienistycznego.
- 1959: Grupa Sèvres finalizuje podstawy polityki sektorowej.
- 1961: Publikacja 27 opinii na temat psychoterapii wyjaśnia terapeutyczną rolę pielęgniarki psychiatrycznej .
- 19 ?? : Obejmuje kierownictwo CMP „Les Mozards” w Corbeil Essonnes, po zatrudnieniu Odette Amand-Wagner, specjalisty ds. Promocji na oddziale psychiatrycznym. Razem ustanawiają zasadę szpitala dziennego, pozwalając monitorowanym pacjentom nie być internowanymi.
- 1975: Pomimo przynależności do PCF , potępia represyjne wykorzystywanie psychiatrii przez państwo radzieckie w trakcie obchodów święta ludzkości .
- 1977: odchodzi na emeryturę. Następnie brał udział w wielu akcjach (w 1981 r. Z ministrem zdrowia Jackiem Ralite ), wydawał Psychiatrię popularną , popierał reformę prawa z 1838 r. Odmawiając określonych praw dla osób chorych psychicznie.
- 2000: W jego obecności zostaje otwarte Centrum Lucien-Bonnafé w szpitalu Corbeil-Essonnes .
- 2003: zmarł 16 marca w wieku 90 lat.
- 2005: SERHEP Corbeil zaprzestał wszelkiej działalności i rozwiązał się w 2007 r. Centrum Lucien-Bonnafé zostało zatem przeniesione do SERHEP z Ville-Évrard do Neuilly-sur-Marne .
Pracuje
- W tę zaludnioną noc: 18 tekstów politycznych , Paryż, Wydania społeczne ,1977, 252 pkt. ( ISBN 2-209-05279-3 )
- Popularna psychiatria, przez kogo? Po co ? lub Psychorama , Paryż, Éditions du Scarabée, wyd . „Otwarcie psychiatryczne”,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 220 s. ( ISBN 2-7145-0034-X )
- (z Patrickiem Tortem ) Ten człowiek, ten nieznajomy? Alexis Carrel, Jean-Marie Le Pen i komory gazowe , Syllepse, 1991.
- Desalienate: madness (s) and community (s) , Toulouse, Presses universitaire du Mirail, wyd. „Ścieżki kliniczne”,1992, 334 s. ( ISBN 2-85816-166-6 , czytaj online )
- Zaczarowane lustro , Paryż, Syllepse, wyd . „Krytyczna Utopia”,2002, 334 s. ( ISBN 2-913165-60-5 )
-
Psychoanaliza wiedzy , Ramonville-Saint-Agne, Érès, pot. „Badania, badania, działania w zakresie zdrowia psychicznego w Europie”,2002, 182, str. ( ISBN 978-2-7492-0062-0 i 2-7492-0062-8 ), przedmowa: Yves Buin , Guy Baillon ; posłowie Francka Chaumona
-
Soft Extermination , Max Lafont, Editions Le Bord de l'eau 2000 (spotkanie z Lucienem Bonnafé) 40 000 osób chorych psychicznie, które zmarły z głodu w szpitalach pod Vichy.
Załączniki
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
Uwagi i odniesienia
-
Praca wznowiona (częściowo?) W 2006 roku pod tytułem Ludzki dramat pracy. Esej z psychopatologii pracy , Ramonville Saint Agnes: Erès.
-
Biografia Luciena Bonnafé
-
Nowy przewodnik po praktyce terapii zajęciowej: między pojęciami a rzeczywistością, Jean-Michel Caire (koordynator), wyd. Solal, 2008, ( ISBN 978-2-35327-052-1 ) , strona 87.
-
Raphaël Neuville, „ The Flying Trapeze: a surrealist group in Toulouse ”, Midi-Pyrénées Patrimoine ,2015, s. 36-44 ( czytaj online )
-
Didier Daeninckx , Ukryty w domu wariatów , Paryż, Éditions Bruno Doucey, wyd. "Na sznurku",2015, 118 pkt. ( ISBN 978-2-36229-084-8 )
-
Matka pisarki Isabelle Duquesnoy