| Burmistrz | |
|---|---|
| Senator V Republiki |
| Narodziny | 18 stycznia 1917 |
|---|---|
| Śmierć | 21 czerwca 2004 (przy 87) |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
| Partia polityczna | partia Socjalistyczna |
|---|
Louis Perrein , urodzony dnia18 stycznia 1917 w Bordeaux, zmarł dnia 21 czerwca 2004, był francuską postacią polityczną. Były listonosz związkowy , burmistrz Villiers-le-bel od 1959 do 1988 i senator Val-d'Oise od 1977 do 1995. Był członkiem grupy socjalistycznej .
Louis Perrein dołączył do PTT w 1938 roku, po tym jak został dopuszczony do konkursu na statystów. Jego początki w związkach pocztowych sięgają okresu, kiedy odbywał kurs szkoleniowy: stworzył sekcję związkową i według niego zorganizował pierwszy strajk „superliczbowych”.
W latach 30. członek Red Falcons i Socjalistycznej Młodzieży, brał udział w ruchu oporu. Kontynuując działalność w ramach ruchów socjalistycznych, zorganizował w latach pięćdziesiątych z żoną Gilberte Perrein republiki dziecięce, obozy i kolonie letnie oraz kursy szkoleniowe dla Pomocników Mouvement de l'Enfance Ouvrière (MEO) - francuskiej nazwy Red Sokoły po drugiej wojnie światowej. Przez pewien czas był sekretarzem generalnym MEO
Człowiek z przekonaniami, w Villiers-le-Bel, stworzył Cercle Laïque i organizował obozy wakacyjne na początku lat pięćdziesiątych (gmina Longarisse of Lacanau 33, następnie Grèzes w Lot 46), a także różne lokalne działania: świecki patronat, biblioteka , klub filmowy, bale, poczęstunek dla absolwentów, zanim startował w wyborach samorządowych i został wybrany na burmistrza w 1953 roku, mandat piastował przez około 30 lat. Zachęcał do stworzenia „darmowego radia”, gdy nie były one autoryzowane, i stworzył jedną z pierwszych infolinii na temat planowania rodziny.
Po wojnie sueskiej opowiadał się za przyjęciem uchodźców z Egiptu. Miasto musiało następnie stawić czoła różnym falom repatriantów w następstwie ruchu dekolonizacyjnego, a Louis Perrein włączał swoich przedstawicieli do kolejnych rad miejskich, zachowując równowagę między różnymi dzielnicami (mieszkalnictwo zbiorowe lub pawilon). Zwiększył liczbę obiektów użyteczności publicznej (szkoły, uczelnie, domy młodzieżowe i kulturalne, domy sąsiedzkie, gimnazja, poczta, targ, konserwatorium muzyczne, biblioteki, opieka nad matką i dzieckiem, dom starców) kontynuując tradycję miejskiego socjalizmu, a tym samym przestawienie gminy z nieruchomosci wynikajacej z zachowawczego zagospodarowania wiejskiego pochodzenia do dynamiki odpowiadajacej rozwojowi zaludnienia.
Jednocześnie prowadził karierę zawodową, która po wewnętrznym egzaminie konkursowym i szkoleniu w Krajowej Szkole PTT doprowadziła go do wyższych stanowisk kierowniczych w tej administracji. Po aktywnym okresie w służbie społecznej PTT, zanim przeszedł na emeryturę, został dyrektorem departamentu Ardèche, a następnie Val de Marne.
Ta kariera administracyjna była połączona z działalnością polityczną w Partii Socjalistycznej. Burmistrz miasta Villiers-le-Bel , w Val-d'Oise, radny generalny, został wybrany senatorem tego departamentu podczas wyborówWrzesień 1977. Został ponownie wybrany w 1986 roku, ale przegrał w 1995.