Narodziny | 1740 |
---|---|
Śmierć | 3 maja 1802 |
Louis Moreau , urodzony ok. 1740 r. , Zmarł dnia3 maja 1802na wyspie Anjouan był znanym kupcem i stolarzem , a także francuskim rewolucjonistą .
Po bankructwie stolarza Denisa Genty'ego w 1762 r. (Mistrza w 1754 r. ), Louis Moreau kupił swój sklep pod szyldem „À la descent des Tuileries” przy rue de L'Échelle-Saint-Honoré w Paryżu. À la Petite Boule Blanche ”.
Louis Moreau uzyskał tytuł magistra na 27 września 1764. Jego prace charakteryzują się mahoniowymi fornirami, inkrustowanymi dekoracjami kwiatowymi oraz złoconymi i rzeźbionymi zdobieniami z brązu.
Jego talent szybko przyniósł mu renomowaną klientelę, co nie przeszkodziło mu w ogłoszeniu upadłości 21 czerwca 1768. Wśród jej dłużników byli hrabia Egmont i Modena, markiz de Montpezat, hrabia Montbarrey itd.
Od 1771 roku znajdujemy go w biznesie, tym razem jako kupiec. Tego dnia kupił od swojego kolegi Charlesa Topino (ojca malarza François Topino-Lebruna ) meble fornirowane palisandrem i amarantusem, aw zamian sprzedał mu meble meblowe.
Szybko skojarzył swoje cechy stolarza z cechami kupca, w szczególności zatrudniając renomowanych rzemieślników, takich jak stolarze : Jacques Bircklé , Pierre Antoine Foullet, Léonard Boudin , Charles Topino, Jean-François Oeben , Jacques-Laurent Cosson, z których będzie spisuje swój warsztat po śmierci żony w 1782 roku , a także założycieli Guinarda i Cottina.
Fakt, że Louis Moreau produkował tylko część mebli, które sprzedał, budzi wiele wątpliwości co do mebli opatrzonych jego znaczkiem. Wiele z tych mebli jest w rzeczywistości dziełem innych stolarzy. Ta praktyka ówczesnych kupców pozwoliła podnieść wartość sprzedawanych mebli i uniemożliwić kupującym zwracanie się bezpośrednio do mistrzów stolarzy.
Louis Moreau zaopatrywał bogatą arystokratyczną klientelę, a także superintendenta Menus-Plaisirs du Roi , królewskiej administracji specjalnie odpowiedzialnej za organizację festiwali i ceremonii na dworze, która kilkakrotnie zamawiała mu, za Ludwika XVI , meble . (zwłaszcza w 1786 r .).
Jej produkty były bardzo zróżnicowane, o czym świadczy umieszczona na jednym z mebli etykieta z napisem „Made and keep: Sekretarka, Szafa, Komoda, Regał, Biurko Cylinder, Stolik do zabawy, Stolik mahoniowy angielski i inne dotyczy stolarki i stolarstwa w Paryżu ” .
Uznany przez rówieśników, w 1784 roku został członkiem swojej korporacji.
W 1789 r. Był wymieniany jako arbiter w swoim zawodzie w różnych: Wattaire-Lienard (wyrok z1 st marzec 1.789) i Amont-Paffrat (wyrok z 8 lipca 1789).
Podczas rewolucji francuskiej jego firma szybko upadła, podobnie jak wszyscy stolarze we Francji, z powodu utraty klientów. Już w 1793 roku musiał wynająć umeblowany dom i przeniósł swoją markę do 1514 r., Rue Saint-Honoré (która później stała się 352) naprzeciw Feuillants (w pobliżu obecnego Place Vendôme ).
Dość wcześnie zaangażował się w politykę, najpierw jako doradca swojej korporacji w 1784 r. , Potem jako zastępca powiernika w 1787 r. I wreszcie jako pierwszy powiernik w 1788 r . Pełnił urząd, aby przewodniczyć rozwiązaniu gminyPaździernik 1789.
Odnajdujemy go w 1797 roku jako działacza Koła Konstytucyjnego Faubourg Saint-Antoine , gdzie przypisuje się mu przekonania Babouvista.
Po ataku na rue Saint-Nicaise znalazł się na liście zakazów obejmującej 133 nazwiska ustanowionej przez Fouché , ministra policji, który następnie przekazał Radzie Stanu i głosował przez Senat w dniu 15 Nivôse, Roku IX (5 stycznia 1801).
Louis Moreau został deportowany na Seszele na korwecie La Flèche , która wylądowała na Mahé na25 sierpnia 1801. Louis Moreau wznowił swoją działalność jako stolarz i wykonał kilka mebli w takamace tak dobrze, że w niecałe sześć miesięcy zarobił 70 piastrów w swojej prywatnej osobie i 30 piastrów wspólnych ze swoim towarzyszem nieszczęścia Thirionem (również z faubourg Saint- Antoine). Było to około 3 lata pensji dla przeciętnego pracownika fizycznego.
Koloniści Seszeli, przestraszeni widokiem tubylców na wyspie obok zgubnych idei potępieńców, doprowadzili do usunięcia 33 z nich uważanych za najbardziej niebezpiecznych. Więc18 marca 1802, korweta, którą Ram zabrał Louisa Moreau na wyspę Anjouan , na której zginął3 maja 1802 około dwudziestu innych deportowanych, najprawdopodobniej z powodu epidemii.
Kiedy został deportowany, jego żona, Louise Josèphe Lemoine, zmarła w XI roku Vendémiaire w wieku około 52 lat (1 st październik 1802), potem jego syn Ludwik (mistrz ok. 1791 r.) (posługiwał się tym samym znaczkiem co ojciec) przejął sklep i przechował go do ok. 1814-1815.