| Narodziny |
5 marca 1898 Braine-le-Comte |
|---|---|
| Śmierć |
11 listopada 1971(at 73) Ath |
| Narodowość | belgijski |
| Czynność | Polityk |
Louis Gueuning , urodzony dnia5 marca 1898w Braine-le-Comte i zmarł w Ath le11 listopada 1971, jest belgijskim profesorem i politykiem.
Profesor literatury klasycznej w Arlon , Soignies i Sint-Pieters-Leeuw , zajmował się polityką najpierw w Verdinaso, a po 1940 roku w Grupie Gueuning.
Urodzony w 1898 roku w Braine-le-Comte, Louis Gueuning studiował literaturę klasyczną na Katolickim Uniwersytecie w Louvain, gdzie w 1920 roku uzyskał stopień doktora.
W tym samym roku rozpoczął karierę jako profesor literatury klasycznej (grecko-łacińsko-francuskiej) w Arlon. Przebywał tam przez kilka lat i brał udział w rozwoju życia kulturalnego Luksemburga poprzez różne działania Muzeum Arlonowego Arlon, zanim wstąpił do college'u w Soignies w 1931 roku. W 1934 roku założył tam grupę Pan , która opublikowała kwartalnik poezji.
Prosty człowiek, bon vivant, poeta w wolnym czasie, często określany jako absolutne przeciwieństwo człowieka spieszącego się i zestresowanego, był, zgodnie ze słowami swoich bliskich, spokojny w każdych okolicznościach: „Pierwszy raz spotkałem Ludwika Gueuning, uderzyła mnie jego prostota, spokój i suwerenność. On sam przyszedł, aby otworzyć drzwi; podejście jest bezpośrednie, łatwe. Później zrozumiałem, że jest człowiekiem, który kocha życie i jego biedne, kruche małe radości: dom, zagrodę, las, leniuchowanie w cieniu, znajomy krajobraz: kocha to, co robi, kocha swoją pracę i kocha życie innych. Kocha tylko to, co piękne, a najbardziej wkurza go brzydota. Jest spokojny, co sprawiło, że został obciążony oziębłością i lenistwem duszy. Wie, co się musi wydarzyć; ale robi też wszystko - wszystko, co możliwe, a czasem nawet trochę więcej - aby to, co się stało, stało się jak najszybciej i jak najszybciej. Spokojny jest przeciwieństwem niespokojnego, w pośpiechu, niecierpliwego; geniusz to długa cierpliwość, mówi Goethe. Tak, długą cierpliwość, co oznacza: stałość w poczęciu, realizacji, wykonaniu; zaufanie do ludzi i rzeczy. Aby być pogodnym, musisz być suwerenny. Suwerenność oznacza: wolność, bycie swoim własnym panem, nie należenie do nikogo. Człowiek zwykłego ludu, Louis Gueuning, ma wygląd wielkiego pana i zachowanie księcia. Jest księciem ducha, a jego cnoty są książęce. 2000 lat historii towarzyszy jego szlachetnemu podejściu, postawie i tej życzliwej i powściągliwej łasce, która go charakteryzuje ” .
Kierując się zawodem pedagoga i humanisty, Gueuning postanawia zająć się polityką, aby zająć się belgijskim problemem, który według niego jest przede wszystkim duchowy, a jedynym sposobem jego rozwiązania jest, według niego, zbadanie jego osoby w polityce. Kontynuował karierę polityczną, wykonując zawód nauczyciela w Albert and Isabelle College od 1950 roku do przejścia na emeryturę w 1968 roku w wieku 70 lat.
Louis Gueuning zmarł w 1971 roku w wieku 73 lat w mieście Ath w swojej rodzinnej prowincji.
Szukając partii, która naprawdę inwestuje w ludzi, Gueuning dołączył do Verdinaso w 1939 roku i bronił jej idei aż do śmierci w 1971 roku. Podstawową politykę Louisa Gueuninga można podsumować w trzech głównych punktach:
Udało mu się zainicjować różne działania. W 1941 r. Stworzył za pośrednictwem zakonu Jorisa Van Severena instytucję , która stała się pierwszym narodowym oporem przeciwko niemieckiemu okupantowi w Belgii. Gueuning i jego współpracownicy muszą przez całą wojnę działać w największej tajemnicy.
Od końca wojny opowiadał się: Lipiec 1945do końca 1949 r. polityka broniąca belgijskiego władcy Leopolda III podczas kwestii królewskiej . Następnie, pod koniec kwestii królewskiej, Gueuning ukazuje się jako pogromca romantycznych polityków, uważając ich za destrukcyjnych romantyków. Niszczyciele, ponieważ niszczy wszelkie formy, wszelkie standardy, wszelkie wartości ludzkie i tworzy niepotrzebne napięcia, takie jak napięcia językowe, którym jest zdecydowanie przeciwny. Według niego doprowadzą one Belgię do jej własnego zniszczenia, „w naszych regionach są tylko Belgowie i nic więcej” .
Belgijskie problemy językowe wynikałyby z nieskutecznego dialogu między Belgami, którzy nie słuchają się nawzajem, a odrobina autorytetu usunęłaby nieład obecny w tych dialogach. Dlatego Gueuning pragnie rozwiązać wszystkie te problemy, aby Belgowie mogli skoncentrować się na innych wyzwaniach krajowych, z którymi będą musieli się zmierzyć w przyszłości.
Silny zwolennik idei Verdinaso, a tym samym Jorisa Van Severena, Louis Gueuning dołączył do Verdinaso w 1939 r. Po konferencji Van Severena na temat historycznej jedności Holandii. Daje się uwieść przedstawionym przez nią ideom i stosuje się do nich, aby wykonać swoje zadanie. Wkrótce jednak wybuchła II wojna światowa, kładąc kres marzeniom Van Severena i Gueuninga o reformie. Wojna nie tylko kładzie kres ich marzeniom, ale także pozwala belgijskiemu rządowi deportować Van Severena do Francji w celu osądzenia go i skazania na śmierć. Został deportowany dalej4 maja 1940 i wykonany w następnych tygodniach 20 maja 1940. To zabójstwo sprawiło, że Verdinaso straciło swoją wewnętrzną solidność. Ta ostatnia rozdzieliła się, jedna grupa dołączyła do jednej partii nacjonalistów flamandzkich, VNV , druga, pozostając wierna ideałom Verdinaso i Van Severena, powstała wokół Louisa Gueuninga i przyjęła nazwę Groupe Gueuning.
Były przywódca prowincji rzymskich w Verdinaso, Gueuning został zatem przewodniczącym partii z 4 maja 1940. Podczas swojej prezydentury tworzył różne gazety i czasopisma, w tym Le Cri du Peuple i Current Politics . Brał udział w licznych kampaniach przeciwko decyzjom europejskim, w obronie króla Leopolda III i armii belgijskiej.
Otoczył się w szczególności notariuszem André Belmansem, Lucem Delafortrie i innymi członkami byłego Verdinaso, którzy mogli mu pomóc w jego poszukiwaniach.
Gueuning i jego grupa chcą, podobnie jak wcześniej Van Severen i Verdinaso, ustanowienia nowej formy rządzenia krajem. Tworząc rząd Bezpieczeństwa Publicznego, chcieli zdławić partie polityczne, które ich zdaniem przynoszą więcej problemów niż rozwiązań. Ten rząd zostałby utworzony wokół Króla, z Jego Wysokością jako nauczycielem tego rządu. Jednak pomimo woli i idei, których bronił, niewiele się zmieniło w belgijskim społeczeństwie swoich czasów, a separatyzm, którego nienawidził, nadal wzrastał po jego śmierci.
Podczas swojego życia Louis Gueuning publikował głównie gazety, w tym Le Cri du Peuple (1952-1971) i l'Actualité Politique (1945-1949).
Opublikował także kilka prac napisanych przez siebie lub napisanych dla niego, ale opublikowanych w jego imieniu. Dotyczy to zwłaszcza książki Louis Gueuning. 70.1898 - 5-III-1968 , Liber amirocum, Kraainem, Peeters, 1968 czy nawet Mały testament wychowawcy. 1920-1970 , Crainhem, Louis Gueuning Foundation, 1971.
Louis Gueuning nigdy nie otrzymał odznaczenia, nawet jeśli założył różne instytucje i stowarzyszenia, które oddają mu hołd za pośrednictwem fundacji, którą stworzył w 1968 roku i która nosi jego imię, Fundację Louis Gueuning - której statut wznawia wielkie idee, biorąc pod uwagę, że on napisał główne artykuły.