Louis Camille Huchet , urodzony dnia18 marca 1889w Paryżu , zmarł dnia18 września 1947w Sèvres , jest francuskim kupcem , mieszkającym w Indochinach . Jest źródłem powstania sieci bojowników ruchu oporu w Cochinchina .
Louis Camille Huchet dorastał do 21 roku życia we Francji metropolitalnej. Potem zaciągnął się do Colonial Piechoty ,23 stycznia 1910. Po roku spędzonym we Francji, od 1911 do 1915 r. Został skierowany do Tonkin ( Indochiny ). On został zmobilizowany w Hanoi na2 sierpnia 1914, do pierwszej wojny światowej.
Od 1915 do 1918 roku był delegowany na front francuski, gdzie był między innymi sprzątaczem rowów. Sierżant na 21 -go batalionu piechoty Indochin, był ranny pod Verdun i przeniesiono do centrum wypoczynku. Tam spotyka 23-letnią pielęgniarkę Yvonne Marguerite Germaine Vargues z regionu Nantes. Pobierają się dalej19 listopada 1917. Dziesięć miesięcy później19 września 1918, Yvonne rodzi Michela Hucheta, zadeklarowanego miastu Nantes .
W 1919 roku Louis Camille został skierowany do Algierii . Został zdemobilizowany w Paryżu dnia14 lipca 1919wyjechał z metropolii do Indochin z żoną i dzieckiem. Rodzina przeniosła się do Hanoi w 1919 roku. W Hanoi Louis Camille połączył siły, aby założyć firmę handlową „Import artykułów dla tubylców”.
Rodzina powiększyła się wraz z narodzinami Claude'a Hucheta 24 grudnia 1921w Hanoi , następnie Philippe Huchet, the22 maja 1924w Hanoi , przed przeprowadzką do Sajgonu ( Cochinchina ), Rue Pellerin. W latach trzydziestych Louis Camille założył własną firmę „Indochine Import”.
W 1934 roku rodzina przeniosła się na Rue Cazeau ( Saïgon ), a następnie w 1935 roku na Rue Garcerie ( Saïgon ). Rodzina się powiększa12 sierpnia 1935, wraz z narodzinami Yves Huchet.
Podpisanie zawieszenia broni w 1940 r. Było impulsem do działań oporu Louisa Camille, który nie zaakceptował tego wydarzenia. Zebrano zCzerwiec 1940Na wezwanie generała de Gaulle'a nawiązał kontakt z grupami tworzącymi w Singapurze , Manili , Hongkongu , Szanghaju , Kobe i Jokohamie . Od sierpniaWrzesień 1940pod osłoną turystyki wyjeżdża z żoną do Hongkongu , Szanghaju , Tokio i Manili w celu nawiązania kontaktów. Louis Camille i Yvonne Huchet powrót do Indochin na10 stycznia 1941, na pokładzie D'Artagnan z Kobé . W tym okresie Louis Camille Huchet podjął inicjatywę nawiązania połączenia z służbą wywiadowczą Singapuru.
Z Styczeń 1941, Ruch Cochinchine Cambodia, stworzony przez Louisa Camille'a, nabiera kształtu i wysyła regularnie (do Październik 1942) stosunki wojskowe, polityczne i gospodarcze w Singapurze (Baron i de Langlade) oraz Manili (Villoquet).
Po japońskim lądowaniu Lipiec 1941, sieć się intensyfikuje, a sojusznicy dwóch komitetów w Singapurze i Manili są skrupulatnie informowani, prawie codziennie.
W 1941 roku pan de Langlade, który przybył potajemnie z Singapuru , zapewnił pierwsze połączenie między misją gaullistów w tej bazie a Bocquetem. Na czele sieci stanęło wówczas trzech mężczyzn: Louis Camille Huchet, Bocquet i Weber (pseudonim HUBOV). Zgadzają się na rozpoczęcie akcji sabotażowej, której nie mogli przeprowadzić z braku materiału. WPaździernik 1941, pierwszy brytyjski statek musi zawrócić przed japońskimi patrolami morskimi.
W Kambodży „sieć plantatorów” została utworzona wokół pana Plassona z Pnom Penh . WWrzesień 1941ten ostatni odwiedza Louis Camille Huchet, który „prosi go o stworzenie sieci wywiadowczej oraz monitorowanie i śledzenie działań Japonii”. Ta grupa 10 mężczyzn przekazywała informacje za pośrednictwem sieci Huchet do Langlade w Singapurze , aż do upadku tego miasta.
Gratulacje w imieniu Komitetu Pacyfiku (Komitet Barona i Langlade, Singapur, potem Kuming), Louis Camille Huchet jest oficjalnie odpowiedzialny za zarządzanie ruchem południowo-indochińskim w MM. Bocquet i Weber jako asystenci.
W Wrzesień 1942Za pośrednictwem repatriowanych w zamian angielskich osobistości, Louis Camille uzyskał od Admiralicji Londyńskiej organizację regularnego połączenia angielskimi okrętami podwodnymi przybywającymi z Kolombo (przynosząc nadajniki, broń i różne materiały).
W Październik 1942, po potępieniu jednego z jego pracowników domowych, Louis Camille zostaje aresztowany. Przeszukanie jego domu, Rue Garcerie, doprowadziło do odkrycia tajnej stacji radiowej, broni i tajnych kodów. Jego milczenie podczas instruktażu i organizacji Ruchu przez hermetyczne komórki ogranicza aresztowania w jego sieci do czterech: François Reynes, Marceau Jean, Maurice Vallois i on sam.
Więziony w Maison Centrale w Sajgonie , Louis Camille został skazany na pięć lat więzienia przez sąd wojenny17 października 1943.
Podczas przesłuchania 17 października 1943, raport z procesu Louisa Camille'a przed Trybunałem Wojskowym w Sajgonie , opisuje na czternastu stronach maszynopisu działania jego Ruchu.
W swoim akcie oskarżenia Louis Camille Huchet zostaje oskarżony:
Z śledztwa, a także z informacji sądowych, które wynikają, wynika, że w Indochinach istniała dysydencka organizacja zwana „France Combattante”, która postawiła sobie za cel, zgodnie z dokumentem pochodzącym od jednego z jej szefów kuchni:
Z aktu oskarżenia wynika, że cele te przełożyły się na praktykę w dwojaki sposób :
Serwisowi informacyjnemu kierował Sieur Huchet, Louis, Camille, handlowiec z Sajgonu, który był również odpowiedzialny za propagandę. Jako szef Centralnej Służby Wywiadowczej znalazł się w posiadaniu kilku tajemnic dotyczących obrony narodowej. W propagandzie pomagał mu François Reynes, aw kontaktach zewnętrznych - Marceau Jean.
Przeszukania przeprowadzone w Huchet ze względu na charakter ich wyników potwierdziły to, co wiedzieliśmy o działalności dysydenckiej Hucheta:
François Reynes (świadek oskarżenia) wspomina: „Po zorganizowaniu spotkania u wybrzeży Phuoc-Hai z brytyjskim krążownikiem dalekomorskim, Huchet zabrał na pokład dwóch oficerów armii angielskiej, których sprowadził na brzeg. Zmusił ich do odwiedzenia wybrzeża pod pretekstem polowania, umożliwiając tym samym zainteresowanym zbadanie możliwych punktów lądowania w związku z brytyjskim atakiem, aby uniemożliwić Japończykom przejęcie dowództwa przez zdobycie baz w Indochinach, które mogłyby zagrozić posiadłościom angielskim. […] ”
Louis Camille Huchet zostaje zwolniony na rozkaz rządu tymczasowego dnia 15 grudnia 1944, po 26 miesiącach bardzo surowego zatrzymania. Podda go 4 i pół miesiąca pozbawienia wolności „incommunicado”, 60 dni więzienia z kajdanami na nogach i zostanie pozbawiony pożywienia na 15 dni przez Kempeitai .
Ledwo zwolniony, wznowił działania oporu po japońskim puczu w 1945 roku . Po raz kolejny aresztowany22 maja 1945 r, przez Japończyków, po odkryciu w jego domu składu broni i informacji zebranych na temat jego wcześniejszej działalności, został uwięziony w klatkach Izby Handlowej i torturowany. Po przeprowadzeniu inscenizacji egzekucji, a następnie 40 dniach bezowocnych przesłuchań, został ewakuowany.1 st lipiec 1945, w obozie jenieckim dla czerwonki choleropodobnej , ze złamaną ręką i ramieniem kijem. W końcu zostaje zwolniony25 sierpnia 1945, zdecydowanie zepsuty.
Plik 11 grudnia 1945Louis Camille składa wniosek do prokuratury generalnej Sajgonu o ponowne rozpatrzenie wyroku skazującego. Plik18 marca 1946zwraca się do niego odpowiedź, aby skierował swój wniosek do prezesów i sędziów wchodzących w skład Izby Rewizyjnej Sądu Apelacyjnego w Sajgonie , którą kieruje w sprawie26 marca 1946. Plik19 sierpnia 1946, wysyła nową prośbę do Wysokiego Komisarza Francji w Indochinach , admirała Thierry d'Argenlieu . Te żądania są oparte na kolejności6 lipca 1943, odnoszące się do legalności czynów dokonanych na rzecz wyzwolenia Francji i do rewizji przekonań wydanych za te czyny.
Louis Camille, chory, został ostatecznie repatriowany do zdrowia rok później. Wylądował w Tulonie dalej15 kwietnia 1947, zanim dołączył do Ile-de-France . Zmarł z powodu odniesionych obrażeń w Sèvres dalej18 września 1947podczas gdy miał zamiar złożyć akta dla swojej sieci - niewątpliwie pierwszej na południu Indochin , w towarzystwie kapitana Minganta, w służbie homologacyjnej (do generała Dejussieu Pontcarrala ).