Louis-Armand-Constantin de Rohan Prince de Montbazon | |
Przezwisko | Rycerz Rohanu |
---|---|
Narodziny |
6 kwietnia 1732 w Paryżu |
Śmierć |
27 lipca 1794(w wieku 62 lat) w Paryżu (stracony) |
Pochodzenie | Francuski |
Wierność | Królestwo Francji |
Uzbrojony | Francuska Królewska Marynarka Wojenna |
Stopień | Wiceadmirał Lewantu |
Lata służby | 1758 - 1794 |
Przykazanie | Levant Fleet |
Konflikty |
Wojna siedmioletnia Amerykańska wojna o niepodległość |
Inne funkcje | Gubernator Wysp Podwietrznych |
Rodzina | Guémené oddział z House of Rohan |
Louis-Armand-Constantin de Rohan , rycerz Rohanu, a następnie książę Montbazon , urodzony dnia6 kwietnia 1732w Paryżu i dalej gilotynowany27 lipca 1794w Paryżu , był francuski arystokrata i wojskowy XVIII th wieku. Jest członkiem House of Rohan .
Jest piątym z siedmiorga dzieci Herkulesa-Mériadec de Rohan-Guéméné , księcia Guémené i Louise de Rohan (1704-1741), córki Herkulesa-Mériadec de Rohan-Soubise . Zstępuje więc, zarówno przez ojca, jak i przez matkę, z domu Rohana , jednej z najbardziej wpływowych arystokratycznych rodzin tamtych czasów, cieszącej się rangą obcego księcia .
Mianowany kapitanem statku w 1758 roku, otrzymał dowództwo na statku Rozsądny . W maju pływał w dywizji dowódcy Desgouttes, która miała udać się do Louisbourga. Zauważony przez angielską dywizję 6 statków, która wyrusza w pościg, zostaje wyprzedzony przez dwa statki, z którymi toczy długą walkę bez konieczności opuszczania flagi. Zwolniony, dowodził w 1759 roku Bizarre, z którym brał udział w bitwie kardynałów (20 listopada), a następnie Obrońca w eskadrze Blénac wysłany do Indii Zachodnich, aby sprowadzić tam posiłki w 1762 roku.
Dowódca eskadry w Grudzień 1764, został następnie mianowany gubernatorem generalnym Santo Domingo i Wysp Podwietrznych wStyczeń 1766na miejsce hrabiego d'Estainga . Musiał stawić czoła białym rewoltom w Santo Domingo (1768-1769), kierowanym przez kolonistów przeciwko kolonialnej administracji wyspy. Dobry żeglarz, ale kiepski administrator, tak jak jego zarządca pan de Bongars, opuścił Saint-Domingue w wielkim nieładzie, gdy wezwał go Versailles. Zostawił wyspę dalej10 lutego 1769. W tym samym roku został awansowany na generała porucznika armii marynarki wojennej .
Od tego dnia, on prawie całkowicie przestała służyć na morzu, które nie uniemożliwiają mu awansować wiceadmirała z Levant floty wMarzec 1784. Te awanse słabo maskują hańbę, którą poniósł, a która rozpoczęła się za panowania Ludwika XV po jego nieudanej wizycie w Saint-Domingue. W 1789 r. Przez 23 lata (1766-1789), wbrew jego prośbom, wszyscy kolejni ministrowie odmawiali mu dowodzenia statkiem lub pocztą kolonialną.
W 1771 roku poślubił Gabrielle Louise Rosalie Le Tonnelier de Breteuil (1725-?), Wdowę Charlesa Armanda de Ponsa i córkę François-Victora Le Tonnelier de Breteuil, markiza de Fontenay-Trésigny (1686-1743) i Marie Anne Angélique Charpentier . W ten sposób zostaje teściem Marie-Antoinette-Rosalie de Pons, która jest żonaty od 1766 roku z Paulem François de Quelen de la Vauguyon (1746-1828), księciem Saint-Mégrin, synem księcia Vauguyon ( 1706-1772) gubernator synów Dauphina i Marie-Françoise de Béthune (1712-1799).
Związany z masonerią , jak wielu wielkich szlachciców swoich czasów, był w 1773 członkiem loży Saint-Jean de Montmorency-Luxembourg.
Kiedy wybuchła rewolucja , nie wyemigrował i chętnie „pomnożył dowody swego obywatelskiego umysłu”. Jednak został aresztowany1 st październik 1793, „Podejrzewa się, że nie popełnił błędu, ale że jest w stanie to zrobić”. Został skazany na śmierć przez Trybunał Rewolucyjny dnia23 lipca 1794( 5 termidor II roku ) i stracony następnego dnia w Paryżu.