Lista Lordów Rougé

Kraina Rougé w Loire-Atlantique niedaleko Châteaubriant jest pierwotną twierdzą starej rodziny panów Rougé, którzy przyjęli jej nazwę. Seigniory of Rougé należy kolejno do panów Rougé, do rodziny Châteaugiron , do rodziny Malestroit , do rodziny Laval , do domu Montmorency i do domu Condé .

Pochodzenie

Pierwsi lordowie Rougé byli rodem z północy hrabstwa Nantes, który posiadał kopiec feudalny w parafii Rougé . Imię to zostało wymienione po raz pierwszy w 1045 r. , W akcie założycielskim klasztoru Saint-Jean de Béré przez potężnych władców Châteaubriant, którzy nadal są wasalami tego ostatniego. W tym akcie jest nazwany późnym Tual lub Teher, dominus de Rougé. Jego rodzina zajmuje ważne miejsce, Tual jest ojcem trzech synów Mainów posiadających w Ercé niedaleko Semnon . Jego bracia nazwali; Hervé i Mirhen mają swoje posiadłości w Rougé i Moisdon

Kiedy książę Jan II wezwie w połowie rSierpień 1294w Ploërmel jego bezpośrednich wasali. W słynnej „Księgi Ostz”, który wymienia szczegółowo wszystkie łanów i ich panów podzielony na siedem komorników , Pan Rouge, który jest następnie William I st syn Olivier III i Agnes de Derval, jest uznawane za mające "X pod każdym chata z ziemi ”.

Podczas bitwy pod La Roche-Derrien ,20 czerwca 1347dawni lordowie Rougé walczą w pierwszym rzędzie u boku błogosławionego Charlesa de Blois przeciwko Jean de Montfort . Trzy pokolenia rycerzy, panów Rouge, zostaną zabite w jeden dzień: Guillaume I er de Rouge-Derval, jego syn Jean I er de Rouge i jego synek John [II] de Rouge.

Lords of Rouge

Pierwsi władcy Rouge, którego wiedza żył na początku XI -tego  wieku. Aż do Yvona de Rougé, który żył w 1130 r., Byli znani tylko dzięki darowiznom z fundacji opactw. Według Frédérica Morvana orszak lordów Rougé jest utworzony w następujący sposób:

• Bonabes I er de Rouge spiskuje z kilkoma szlachcicami przeciwko Anglii Henrykowi II.
  • Olivier I er de Rouge , ojciec jego syna Olivier II i Bonabes II:
    • Olivier II (zm. 1206) jego syn sp
    • Bonabes II de Rougé (ok. 1219-1242) jego brat, żona Alice de Châteaubriant
      • Bonabes III, ich syn poświadczony w 1248 r., Jest ojcem następujących;
        • Olivier III de Rougé (około 1249-1289) poślubił Agnès de Derval, przyniosła mu baronię Dervala i wszystkie dobra tego znamienitego rodu.
          • Guillaume I er de Rouge (poświadczone w 1294 i 1331), jego żona Eustachie, syn córka Sir Emery Neuville.
            • Najstarszy syn Bonabes III de Rougé, zmarł po 1338 roku, poślubił Jeanne de Maillé sp
            • Jean I er de Rouge, jej brat, zginął w 1347 roku w bitwie pod La Roche-Derrien
              • Jan [II] zabił w 1347 roku, jego najstarszy syn zginął w tej samej walce.
              • Bonabes IV de Rouge, jego brat opuścił służbę księcia Bretanii i został przyłączony do króla Jana został wzięty do niewoli z nim w bitwie pod Poitiers w 1356 roku i po zapłacił okup ten monarcha dał mu viscounty z Guerche w Turenii .
                • Jean III de Rougé i Derval, jego najstarszy syn, żyjący w 1381 roku
                • Guillaume II de Rougé powiedział, że Galhot, jego brat, zmarł w 1398 roku, poślubił Małgorzatę, córkę Jeana de Beaumanoira, marszałka Bretanii i Małgorzaty de Rohan.
                  • Jean IV de Rougé (zmarł w 1416 r.), Jego syn, żona Béatrix, córka Jean de Rieux marszałka Francji i Jeanne de Rochefort.
                  • Jeanne de Rougé, (zmarła w 1413 r.), Jego siostra i dziedziczka, sprowadziła seigneury Rougé do domu Chàteaugiron , poślubiając Armela II de Châteaugiron.
                    • Ich córka Valence poślubiła Geoffroi de Châteaugiron dit de Malestroit († 1463), jej kuzynkę, do której sprowadziła seigneury Rougé.
                      • Jean de Malestroit powiedział o Dervalu , ich synu, Panu Châteaugiron de Derval de Rougé itd. poślubił Hélène de Laval, córkę Gui IV hrabiego Laval i Montforfr baron de Vitré oraz Yolande Bretanii, córkę księcia Bretanii Jeana V i Joanny Francuskiej.

Sekwencja w Rougé przeszła następnie kolejno do domów Laval , Montmorency i Condé .

Uwagi

1. Frédéric Morvan, La Chevalerie Bretonne i utworzenie armii książęcej, 1260-1341 , Presses Universitaires de Rennes, 2009.
2. Noël-Yves Tonnerre , Narodziny Brittany , Angers, University of Angers Press,1994, 621  str. ( ISBN  978-2903075583 ) , str.  378.
3. Jean Kerhervé Szlachta Bretanii od średniowiecza do współczesności Presses universitaire de Bretagne, Rennes 1999 ( ISBN  2868474241 ) str.  73 uwaga nr 225
4. Jean Ogée, Słownik historyczno-geograficzny prowincji Bretanii, poświęcony narodowi bretońskiemu: MZ , Mollieux, 1853, strona 689.
5. Rycerskość bretońska i tworzenie armii książęcej, 1260-1341 , Presses Universitaires de Rennes, 2009 „Genealogy n ° 36 les Rougé”
6. Frédéric Morvan Bretońscy Rycerze. Między Plantagenetami a Kapetynami od połowy XII do połowy XIII wieku Coop Breizh, Spézet 2014 ( ISBN  9782843466700 ) „Genealogy of the Rougé” s.  287

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Czerwony
• Rodzina Châteaugiron
• Rodzina Laval
• Montmorency House
• Dom Condé