| Małe konie z Tarquinia | |
| Autor | Marguerite Duras |
|---|---|
| Kraj | Francja |
| Uprzejmy | Powieść |
| Redaktor | Gallimard |
| Kolekcja | Biały |
| Data wydania | 16 października 1953 |
| Numer stron | 276 |
| ISBN | 2070220958 |
Les Petits Chevaux de Tarquinia to powieść Marguerite Duras opublikowana na16 października 1953opublikowane w wydaniach Gallimarda .
Ta powieść to opowieść o wakacjach grupy francuskich przyjaciół, która wyjechała do odosobnionej wioski we Włoszech , wciśniętej między morze a góry, gdzie nie ma nic specjalnego do roboty i gdzie przytłaczający upał. Nie podoba im się to miejsce, ale wszyscy przyjeżdżali tam, jak co roku, podążając za Ludim, najpopularniejszym człowiekiem w grupie. Bohaterowie ogarnięci upałem nie robią nic poza martwieniem się, czy pójdą nad morze, czy nie, będą w stanie czytać lub nie, i liczą na deszcz. Te święta są również okazją do zakwestionowania ich życia, a dla wielu staną się skrzyżowaniem dróg.
Jednocześnie narrator przywołuje historię starszej włoskiej pary, która właśnie straciła zabitego bombą syna, demona. Para znajduje jego ciało, ale odmawia powrotu do domu, aby nie musieć pogodzić się ze śmiercią swojego dziecka. Reprezentują zmianę, jaka nastąpi w życiu wielu bohaterów książki.
Miłość jest zawsze problemem w tej powieści Marguerite Duras, z wyjątkiem pokojówki Sary i Jacquesa, która zakochuje się w celniku. Tylko ta przelotna i powierzchowna forma miłości jest odporna na rozpacz. Wręcz przeciwnie, Sara i Jacques tworzą parę, która kocha się nawzajem, ale wydaje się, że nie mają już ochoty zostać razem, z wyjątkiem syna. To dziecko, którego nigdy nie ma na imię, dzięki tej właśnie anonimowości jest bardziej symbolem jedności rodziców niż pary. Sarę kusi cudzołóstwo, przez które przechodzi prawie anonimowy „mężczyzna”, ale rezygnuje.
Ludi i Gina są w pewnym sensie parą, która jest do nich antytetyczna: kłócą się przez cały czas, mają różne cele życiowe, jednak nie udaje im się rozstać.
W tej powieści przyjaźń jest raczej obecna w zagłębieniu: bohaterowie chcieliby przyjaznych relacji, ale nigdy nie potrafiliby sobie naprawdę zaufać. Autor opisuje raczej zjawisko koleżeństwa, które wywiera presję na każdego z bohaterów. Postać Ludi pojawia się jako lider tej grupy wczasowiczów. Rzeczywiście, myślenie grupowe staje się ważne dla jednostki. Dlatego cała grupa decyduje się podążać za Ludi na wakacjach lub na plaży, skupiona na tym, co Ludi mógłby pomyśleć o ich zachowaniu. Podobnie Sara jest zraniona tym, co Ludi powiedział o niej swojemu mężowi po kłótni. Jeśli później nie ulegnie cudzołóstwu, należy zauważyć, że może to być spowodowane tym, że Ludi powiedział jej, co by pomyślał o takiej postawie.
Jak to często bywa w przypadku Marguerite Duras, głównym tematem opowieści jest alkohol. Bohaterowie, bezczynni i zaabsorbowani losem swojego życia, nieustannie piją gorzkie campari, napój, który staje się prawdziwym emblematem powieści, o którym tak często się wspominano: rano zaczynają pić i od razu wypijają kilka trunków. Z aperitifu .
Alkohol wiąże się z zapominaniem o własnej sytuacji, z chęcią zabezpieczenia się: tak Diane, samotna, melancholijna, szkoli swoich towarzyszy: często inicjuje pragnienie napicia się. Co więcej, gdy Sara próbuje na nowo zdefiniować swoje życie i myśli o cudzołóstwie, stara się mniej pić, jakby lepiej żyć w chwili obecnej i jakby lepiej decydować o swoim przeznaczeniu.
Bohaterowie Les Petits Chevaux de Tarquinia , unieruchomieni bezwładnością grupy przyjaciół, uwięzieni między płonącą górą a morzem, marzą o wyjeździe lub prawdziwej podróży. W ten sposób Ludi próbuje przekonać swoją żonę Ginę, aby wybrała się z nim na wycieczkę do Nowego Jorku , a czytelnik rozumie, że ta dyskusja powraca w ich związku. Podobnie plan podróży do Tarquinia pomaga Jacquesowi pogodzić się z żoną, ponieważ Sara rozumie, że wciąż może uciec od monotonii życia we dwoje. Fakt, że celem ich kolejnej wyprawy, aby zobaczyć koniki z Tarquini, jest tytuł pracy, dostatecznie świadczy o znaczeniu, jakie ten temat zajmuje w powieści.