Dzieci miłości
Dzieci miłości
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Children of Love to francuski film wyreżyserowany przez Léonide Moguy i wydany w 1953 roku .
Streszczenie
W szpitalu położniczym młode samotne matki wspiera pracownik socjalny Hélène Lambert, który stara się obarczać je odpowiedzialnością za nowe obowiązki, podczas gdy doktor Baurain podkreśla znaczenie ich edukacji moralnej i seksualnej. Przyjdą one z pomocą kilku młodym kobietom: tej, która chciałaby oddać dziecko parze ubiegającej się o adopcję, tej, która po śmierci pierwszego dziecka w dramatycznych okolicznościach spodziewa się drugiego i wielu inne przypadki wciąż ... Prawdziwe fakty wynikające z sondażu społecznego przeprowadzonego przez Marise Querlin z czasów przed pigułką . Marise Querlin była również współautorem scenariusza.
Karta techniczna
Dystrybucja
Wokół filmu
-
Mylène Demongeot : „Dlatego mój pierwszy film będzie nosił tytuł Dzieci miłości . […] To historia nieszczęsnych matek dzieci odrzuconych przez wszystkich (pigułka jeszcze nie dotarła, temat jest gorący!). Będzie płakać w domkach. Prawdziwy melodramat. Jestem piętnastoletnią dziewczynką, która "złapała" dziecko, to katastrofa, moja mama ( Germaine Dermoz ) to okropna kobieta, chyba najbardziej nieszczęśliwa na świecie… […] Moguy wita mnie bardzo życzliwie , całuje mnie w oba policzki i pokazuje otoczenie, w którym się znajdujemy: salę operacyjną. […] Moguy wyjaśnia mi, co będziemy kręcić.
- Położysz się na tym stole i nakręcimy scenę porodu. […]
Ale jak to zrobię? Nikt mi nie wytłumaczy, jak bawić się w poród? Wsparcie ! Wiem tylko, że to bardzo boli… […] Ale najgorsze mnie czeka. Asystent bierze mnie pod ramię i pomaga położyć się na stole. Tam moje nogi są szeroko rozstawione, stopy po obu stronach, w czymś w rodzaju metalowego strzemienia. […] Jean-Claude Pascal , z długimi rzęsami jeszcze większymi, bo założył maskę (niebieską), która zakrywa usta, zbliża się, siada między moimi rozłożonymi nogami. Cóż za idealnie upokarzająca pozycja, płakałbym ze wstydu. […]
- Chodź! Powiedział Moguy, kręcimy. Silnik! Ty, moja droga, bardzo mocno naciskasz… I boli cię, boli cię… […]
A ja zaczynam krzyczeć na śmierć (łatwo, tak mi wstyd), płakać jak magdalenka, ) dziecko zalane (fałszywą) krwią i mąką (?) wyjmuje się z mojego łona, uderzamy go w plecy, wyjmujemy chipolaty imitujące pępowinę, którą Jean-Claude przecina kombinerkami.
- Cięcie, woła odpowiednio Moguy. […]
Jestem uwolniony – jestem wściekły – ale Moguy jest bardzo szczęśliwy.
- Dobra robota, dzieciaku, wygląda na to, że robisz to przez całe życie.
Jean-Claude Pascal nic mi nie mówi, ale kiedy na mnie patrzy, wygląda na zniesmaczonego, widzę go wyraźnie. […]
Reszta filmu pójdzie dobrze. […] Moguy wybiera mnie spośród wszystkich innych i zabiera mnie (z całym należnym honorem, muszę przyznać, że nigdy mi nie przeszkadzał) do Le Havre , aby zaprezentować film przedpremierowy. Następnego dnia odkryłem mój pierwszy artykuł w gazecie. „Spotkanie w Le Havre z Marie-Hélène Demongeot. "Wielka duma. Nazywam się nadal Marie-Hélène Demongeot. Przyszłość jest przede mną. Życie jest piękne. Nakręciłem film.
I zobaczyłem moje imię wypisane dużymi napisami w ciemnym pokoju. Wspaniale. "
- Niepokojący fakt: postać Lulu grana przez przyszłą Nadine de Rothschild , tutaj przypisywana „Nadine Taillier” i znana od tego czasu z pomyślnego opublikowania kilku przewodników Savoir-Vivre, w pewnym momencie filmu otwarcie kpi z Dolly za zakup podręcznika dobrego maniery.
Uwagi i referencje
-
" The Children of Love - Film Sheet - La Cinémathèque française " , na cinema.encyclopedie.films.bifi.fr (dostęp 23 czerwca 2021 )
-
Wyciąg z jego autobiografii, Secret Drawers , Éditions Le Pré aux Clercs, 2001 , ( ISBN 2-84228-131-4 )
Linki zewnętrzne