Do legendy o wampirach (Vetâlapanchavimshatika) to zbiór opowiadań napisanych w indyjskich XI th wieku przez Somadeva i stanowiących część Kathasaritsagara .
Doustnie przesyłane z V -tego wieku , są przyłączone w sanskrytu do XI th wieku . Od dwudziestu czterech do dwudziestu siedmiu historii następują po sobie, połączone wspólnym wątkiem, a wszystkie kończą się zagadką.
Wszystkie opowieści są zapisane w tej, z której kolekcja wzięła swój tytuł: aby dotrzymać obietnicy złożonej żebrakowi, król musi udać się na cmentarz i poszukać zwłok zwisających nocą na drzewie. Kiedy kładzie go z powrotem na ramieniu, zwłoki opętane przez „wampira” opowiadają mu historię zakończoną zagadką moralną. Za każdym razem (z wyjątkiem ostatniego) król rozwiązuje zagadkę, a zwłoki znika: są ponownie wieszane na drzewie i król jest zobowiązany do powrotu, aby je odszukać.
Ten gadający trup nie jest wampirem w zachodnim sensie (nie żywi się kosztem żywych), ale vetâla , rodzajem nieumarłego, który przejmuje zwłoki w posiadanie.
Ostatnia zagadka, na którą król nie może odpowiedzieć, jest taka: ojciec i syn pobierają się odpowiednio, pierwsza córka, druga matka. Dzieci rodzą się po obu stronach: kim są dla siebie?