Złoty Act (ustawa Imperial n o 3353), podpisana w dniu13 maja 1888, jest prawem, które zniosło niewolnictwo w Brazylii . Było poprzedzone przez prawo n O 2040 (prawie wolny od brzucha)28 września 1871, Który uwolnił wszystkich dzieci urodzonych z podrzędnych rodziców, a przez Prawo n o 3270 ( Saraiva-Cotejipe Act (pt) lub sześćdziesiątych ustawy), przy czym28 września 1885, który regulował „stopniowe wygaszanie elementu służalczego”.
Został podpisany przez Isabelle de Braganza , cesarską księżniczkę Brazylii i ówczesnego ministra rolnictwa, radnego Rodrigo Augusto da Silva (pt) . Radny Rodrigo Silva był członkiem gabinetu ministerialnego, któremu przewodniczył João Alfredo Correia de Oliveira (pt) z Partii Konserwatywnej (pt) i zwany „Cabinet du10 marca ”. Dona Isabel podpisała Złotą Ustawę podczas swojej trzeciej i ostatniej regencji, podczas gdy cesarz Dom Pedro II z Brazylii podróżował za granicę.
Projekt ustawy o zniesieniu niewolnictwa w Brazylii został przedstawiony Izbie Generalnej (obecnej Izbie Deputowanych ) przez ministra Rodrigo Augusto da Silva (pt) w sprawie8 maja 1888. Tam głosowano i zatwierdzono 9 i10 maja 1888.
Prawo zawierało tylko dwa paragrafy:
Minister Rodrigo A. Da Silva uroczyście przekazał Senatowi Cesarskiego Złote Prawo11 maja. Dyskutowano na posiedzeniach 11, 12 i13 maja. Zagłosowano i zatwierdzono w pierwszym głosowaniu w dniu12 maja zostało przegłosowane i ostatecznie zatwierdzone nieco przed godziną 13:00 13 maja 1888 i tego samego dnia przedstawiony do podpisu księżnej regentce.
Został podpisany w Pałacu Cesarskim przez Donę Isabel i ministra Rodrigo Augusto Da Silvę o godzinie trzeciej tego samego dnia.
Procedura zniesienia niewolnictwa w Brazylii była stopniowa i rozpoczęła się wraz z ustawą Eusébio de Queirós z 1850 r., A następnie ustawą o wolnym brzuchu z 1871 r., Ustawą sześcioosobową z 1885 r., Zanim zakończyła się ustawą o `` złocie '' w 1888 r.
Brazylia była ostatnim niepodległym krajem na kontynencie amerykańskim, który zniósł niewolnictwo. Ostatnim krajem na świecie, który to zrobił, była Mauretania, która czekała na09 listopada 1981i zarządzenie n O 81234.