Lech, Čech i Rus (wymawiane [ l ɛ x , t ʃ ɛ x e r u ː s ] ) byli, według starożytnej legendy słowiańskiej mitologii , trzema braćmi stojącymi za trzema narodami:
Kroniki w Wielkopolsce ( Chronica Poloniae Maioris ), którego historia sięga czasów panowania Przemysła II pod koniec XIII th Century, wspominając je jako syn Jawana , charakteru Genesis i przodków ludów, jak zostały ustanowiony. Jest to w istocie Etymologia z pogan , jak to było powszechne w okresie starożytności i średniowiecza.
Według legendy bracia byli głowami rodzin Słowian zamieszkujących ziemie między Wisłą a Dnieprem . Kiedy nadszedł czas, kiedy kraj ten nie mógł już wyżywić stale rosnącej liczby osobników kwitnącego ludu, trzy plemiona postanowiły porzucić swoją ojczyznę i udać się w górne krańce Prypeci . Stamtąd Rus rozstał się ze swoimi braćmi i wraz ze swoimi wyznawcami przeniósł się na Bezkresne Równiny Wschodu. Pozostali dwaj kontynuowali podróż na zachód, w okolice Krakowa , gdzie rozchodzą się szlaki Čecha i Lecha: pierwszy idzie do źródeł Wisły, przekracza Bramę Morawską i kończy swoją wędrówkę, gdy w końcu dotarł na szczyt Góry Říp na rzece. brzegi Łaby . W Lechu pozostała tylko jedna droga, zupełnie sama, na północ. Po długiej wędrówce dotarł ze swoim plemieniem do krainy Warty . Pewnego dnia ujrzeli na wzgórzu gniazdo orła białego, na którym, uznając to za pomyślne, założyli miasto Gniezno .
W czeskiej kroniki, zaczynając od Kosmas z Pragi (1125), Čech wspomniano również pod łacińskiej nazwy z Bohemus ; Kronika Dalimil (1314) opowiada o swoim przybyciu na górze ODP. Pisma mówią tylko o dwóch braciach, Lechu i Čechu. Według późniejszych doniesień, historia rozwija się w VII th wieku.