Leandro N. Alem
Leandro N. Alem
Leandro N. Alem około 1890 roku
|
Członek Senatu Argentyny Buenos Aires | |
|---|---|
| 8 czerwca 1893 | |
|
Członek Senatu Argentyny Buenos Aires | |
| 19 maja 1891 -30 kwietnia 1892 | |
| Zastępca |
| Narodziny |
11 marca 1842 Buenos Aires |
|---|---|
| Śmierć |
1 st lipiec 1.896(w wieku 54 lat) Buenos Aires |
| Pogrzeb | Cmentarz Recoleta |
| Narodowość | Srebrzyk |
| Trening | Uniwersytet w Buenos Aires |
| Zajęcia | Polityk , mąż stanu |
| Tata | Leandro Antonio Alen ( d ) |
| Partie polityczne |
Partia Federalistyczna Radykalna Unia Obywatelska |
|---|
Leandro Nicéforo Alem (urodzony w Buenos Aires , ur11 marca 1842- zmarł w Buenos Aires , dnia10 lipca 1896) jest argentyńskim politykiem , założycielem radykałów Unión Cívica .
Dwukrotnie wybierany deputowanym prowincjalnym i dwukrotnie senatorem krajowym. Jest wujem i mentorem prezydenta Argentyny Hipólito Yrigoyena , urodzonego dziesięć lat po nim, który w 1916 r. Został pierwszym prezydentem kraju wybranym w powszechnych i tajnych wyborach.
Biografia
Jego ojciec Leandro Antonio Alen jest sprzedawcą spożywczym z dzielnicy Balvanera w Buenos Aires i jednym z szefów Sociedad Popular Restauradora lub Mazorca , parapolickiej siły Juana Manuela de Rosasa , za co zostanie powieszony na Plaza de Mayo w centrum Buenos Aires. Leandro Alem zmieni ostatnią literę swojego imienia, aby złagodzić permanentną dyskryminację, na którą cierpi z powodu wspomnienia smutnego końca ojca: zawsze był „ synem wisielca” . Kiedy zmarł jego ojciec, rodzina popadła w biedę, a jego matka musiała pracować, aby utrzymać rodzinę.
W bardzo młodym wieku wstąpił do wojska jako ochotnik. Brał udział w ostatnich bitwach argentyńskich wojen domowych , Cepeda w 1859 r. I Pavón w 1861 r . Uzyskał stopień kapitana w Wojnie Trójprzymierza ( 1865 - 1870 ), gdzie został ranny.
Następnie uzyskał tytuł prawnika na Uniwersytecie w Buenos Aires i założył biuro wraz ze swoim przyjacielem Aristóbulo del Valle . Stał się także ważnym przywódcą masonerii .
Kariera polityczna
W 1890 roku Alem uczestniczył wraz z byłym prezydentem Bartolomé Mitrem w tworzeniu Unión Cívica . Organizują zbrojne powstanie przeciwko konstytucyjnemu rządowi, wciąż znane jako „ rewolucja parku ” lub „rewolucja 1890 r.”, Które zmusza prezydenta Miguela Juáreza Celmana do rezygnacji.
W wyborach parlamentarnych 15 marca 1891, zostaje wybrany na senatora krajowego.
Wkrótce potem Unión Cívica nominował Bartolomé Mitre do wyborów prezydenckich. Ale Mitre rozpoczyna negocjacje z Julio Argentino Rocą , niekwestionowanym liderem tzw. „Oficjalizmu”, a Unión Cívica jest podzielona na dwie strony: Mitre pozostaje na czele Unión Cívica Nacional, a Alem przejmuje stanowisko Unión Cívica Radical . Wraz z nim są między innymi jego współpracownik Aristóbulo del Valle, inny senator krajowy, Bernardo de Irigoyen, Lisandro de la Torre i jego bratanek Hipólito Yrigoyen .
Plik 15 sierpnia 1891Krajowa Konwencja Radykałów Unión Cívica czyni Bernardo de Irigoyena swoim kandydatem na prezydenta. Na kilka dni przed wyborami2 kwietnia 1892Prezydent Carlos Pellegrini potępia rzekomy radykalny spisek mający na celu przejęcie władzy i zamordowanie kluczowych urzędników. Natychmiast ogłosił stan oblężenia i aresztował głównych radykalnych przywódców, w tym Leandro Alema. Wybory 10 kwietnia odbywają się w tych oszukańczych i represyjnych warunkach, bez udziału radykałów Unión Cívica. Wybrany zostaje Luis Sáenz Peña , krewny Julio Argentino Roca .
Po wyzwoleniu radykalnych przywódców i w obliczu dowodów, że rząd za wynagrodzeniem Roca będzie nadal za wszelką cenę przeciwdziałać dojściu partii do władzy drogą wyborczą, radykał Unión Cívica zreorganizował się, by przygotować zbrojne powstanie. Rewolucja 1893 roku ma na celu uczynienie Leandro Alema prezydentem narodu w Rosario . Ale powstanie to upadło na skutek poważnych błędów dowodzenia. Bratanek Alema, Hipólito Yrigoyen, który ciężko pracował, aby zorganizować UCR w prowincji Buenos Aires , sprzeciwił się swojemu wujowi.
Alem popełnił samobójstwo w dniu 1 st lipiec 1.896. Pozostawia list napisany w dniu swojej śmierci i znany jako jego polityczny testament, który brzmi: „ ¡Que se rompa, pero que no se doble! ” (Po francusku : „il breaks but not fold”). Jego prochy spoczywają na cmentarzu Recoleta , w tym samym Panteonie co Hipólito Yrigoyen i Arturo Umberto Illia .