Arlekin, sługa dwóch panów. Arlekin, sługa dwóch panów | |
Kompletne dzieło Carlo Goldoniego , tom 39, 1830 | |
Autor | Carlo Goldoni |
---|---|
Uprzejmy | Commedia dell'arte |
Nb. dzieje | 3 |
Orginalna wersja | |
Tytuł oryginalny | He servitore di due padroni |
Oryginalny język | Włoski |
Data utworzenia | 1746 |
Miejsce powstania | Teatro San Samuele |
Główna rola | Arlekin |
Główne postacie | |
Spodnie , Brighella | |
Miejsca akcji | |
Wenecja | |
Arlekin służący dwóch mistrzów lub Arlekin, sługa dwóch panów ( Il servitore di due padroni lub Arlecchino servitore di due padroni) to sztuka Carlo Goldoniego w trzech aktach, komedia napisana w 1745 roku, również przetłumaczona pod tytułem Le Valet de two masters .
Carlo Goldoni nie jest źródłem tematu, który w sztuce Jean-Pierre'a des Ours de Mandajors wykonał w Paryżu w 1718 roku Luigi Riccoboni we włoskim teatrze w Paryżu . Carlo Goldoni napisał ją na prośbę aktora Antonio Sacchiego , znanego z roli Arlekina. Truffaldin to imię nadane Arlekinowi w oryginalnym tekście. Świadczy w swoich wspomnieniach:
„Wysłał mi nawet temat, nad którym pozwolił mi pracować tak, jak chciałem”. [. . .] To był lokaj dwóch mistrzów, który został mi zaproponowany ”
Ogólnie rzecz biorąc, a zwłaszcza w odniesieniu do postaci, dramatopisarz inspirował się komedią dell'arte: znajdujemy więc w tej sztuce Arlecchino , Brighella , Pantalone ... Goldoni wyraźnie zakłada to w notatce skierowanej do czytelnika. grać:
„Można to łatwo nazwać„ commedia giocosa ”, podobnie jak inne płótna z histrów Commedia dell'Arte”
Spektakl wystawiono w Wenecji w 1746 roku . Ale dopiero w 1753 r. Goldoni napisał go ostatecznie, biorąc pod uwagę interpretację Antonio Sacchiego .
Rzeczywiście, mimo że został opublikowany w 1753 r., Dramat powstał przed rozpoczęciem jego projektu reformy teatru, w którym odszedł od commedia dell'arte.
Giorgio Strehler wyreżyserował tę sztukę niezliczoną ilość razy w swojej karierze. Teatr Odeon wita go cztery razy. W 1987 roku Giorgio Strehler stworzył swoją szóstą wersję Harlequin w Piccolo Teatro, która będzie grana na całym świecie.
W domu Pantalon, bogatego weneckiego kupca, negocjują ostateczne ustalenia dotyczące małżeństwa, które zjednoczy Clarisse, jedyną córkę mistrza tego miejsca, z Silvio, synem doktora Lombardiego. Nieoczekiwanie pojawia się Arlequin, zapowiadając wizytę swojego nowego mistrza Federigo Rasponi, pochodzącego z Turynu. Wiadomość pogrąża zgromadzenie w zdumieniu: czy nie żałowaliśmy ostatnio śmierci Federigo, byłego narzeczonego Clarisse, zamordowanego w Turynie w zasadzce? To właśnie w wyniku tego nieszczęścia Pantalon nie zawahał się obiecać swojej córki nowemu konkurentowi. Harlequin wykorzystuje te debaty, by oddać sprawiedliwość Smeraldine, służącej Clarisse.
Od karczmarza Brighelli dowiadujemy się, że to właściwie Beatrice, siostra Federigo Rasponiego, ukrywa się pod ubraniem tego ostatniego. Młoda kobieta szuka swojego kochanka Florindo Aretusi. Oskarżony o morderstwo Federigo, Florindo uciekł z Turynu i znalazł schronienie w Wenecji. Brighella, która znała Rasponi w Turynie, jako jedyna odkryła prawdziwą tożsamość Beatrice. Opuszczając karczmę Brighelli, Arlequin rozmawia z Florindo, który oferuje mu zatrudnienie. Arlekin akceptuje: oto jest więc sługą dwóch panów, którzy nie są żadnymi innymi, żartobliwymi przypadkami, że dwoje kochanków szuka siebie!
Silvio udaje się do gospody, aby wyzwać Federigo na pojedynek. Ale Harlequin obraża go i zabiera go do swojego drugiego mistrza Florindo. Silvio mówi zdruzgotanemu Florindo, że Federigo żyje. Na polecenie Beatrice Arlequin udał się na pocztę, gdzie odebrał pocztę od swoich dwóch panów. Tasuje listy i wręcza Florindo te skierowane do młodej kobiety: młodzieniec dowiaduje się zatem o obecności ukochanej w Wenecji. Arlequin również omyłkowo daje Florindo torebkę ze stu dukatów, którą Pantalon przeznaczył dla tego, którego uważa za Federigo. Béatrice-Federigo idzie do domu Pant i spotyka tam Clarisse. Aby dodać jej odwagi, Béatrice wyjawia jej swoją prawdziwą tożsamość i powody, które skłoniły ją do przebrania się. Clarisse obiecuje zachować to w tajemnicy.
Silvio i Doktor kłócą się ze Spodniami, których zarzucają, że są niefrasobliwi: czy on w mniej niż godzinę zorganizował i natychmiast unieważnił małżeństwo swojej córki? Silvio nie omieszka skierować zjadliwych wyrzutów pod adresem Clarisse, która, spętana obietnicą złożoną Beatrice, nie może ujawnić prawdy. W gospodzie, po rozwiązaniu problemu sakiewki na sto dukatów, Harlequin przygotowuje się do zamówienia posiłku dla swoich dwóch panów i rozmawia z Brighellą o wyborze menu. Nadchodzi godzina nabożeństwa i tutaj Arlequin jest zmuszony, aby zadowolić swoich dwóch panów, być poruszonym jak przystojny diabeł, rozmnażając się z pokoju, w którym jadają Beatrice Federigo i jego gospodarz Pantalon, do pokoju, w którym przebywa Florindo. Pojawia się Sméraldine, która przekazuje wiadomość od Clarisse Federigo Rasponiemu: w swoim liście Clarisse błaga Beatrice, aby pomogła jej przełamać piekielny krąg niejasności, który wywołała. Ale pokojówka spotyka Arlequina, który zaczyna się z nią zabiegać i korzysta z okazji, aby otworzyć list Clarisse. Beatrice pobiła Arlequina, by ukarać go z własnej inicjatywy. Florindo z kolei pokonuje Arlequina, który ma silny ból pleców.
Porządkując sprawy swoich dwóch panów, Arlequin popełnia błąd i wkłada do kufra Florindo portret, który dał Beatrice, oraz do kufra Beatrice, do księgi rachunkowej Florindo, zawierającej listy, które Beatrice do niego napisała. Po odkryciu portretu Florindo przesłuchuje Arlequina, który twierdzi, że odziedziczył go po byłym mistrzu. Aby Beatrice była zdenerwowana, gdy znalazła w swoich rzeczach notatnik Florindo, Arlequin opowiada bajkę w tym samym duchu. Dwoje kochanków ogarnia rozpacz. Pantalon spotyka Silvio i wyjawia mu klucz do chaosu: Federigo to nikt inny jak Beatrice. Dzięki temu Clarisse będzie mogła dochować wierności obietnicy złożonej młodemu mężczyźnie.
W gospodzie Beatrice i Florindo zamierzają popełnić samobójstwo, gdy interwencja Brighelli ich powstrzymuje. Kochankowie rozpoznają się, całują i opowiadają o swoich niesamowitych przygodach. W domu Pant, Silvio i Clarisse zostają pojednani w obecności Pantalona i Doktora. Wkrótce dołączają do nich Beatrice, która porzuciła męskie ubrania, oraz Florindo, wciąż podekscytowana radością z ich ponownego spotkania. W końcu wszystko zostanie powiedziane, gdy Smeraldine i Arlequin, gdy tylko zostanie rozwiązane ostatnie zamieszanie spowodowane przez zabawnego faceta, będą w stanie z kolei ukoronować swoje miłosne marzenie.