Laure Surville

Laure Surville Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 29 września 1800
Wycieczki
Śmierć 4 stycznia 1871 r.(w wieku 70 lat)
9. dzielnica Paryża
Imię i nazwisko Laure Balzac
Pseudonim Lelio
Narodowość Francuski
Zajęcia Pisarz , biografgraph
Tata Bernard-François Balzac ( d )
Matka Anne-Charlotte-Laure Sallambier ( d )
Rodzeństwo Honoré de Balzac
Małżonka Eugène-Auguste-Georges-Louis Midy de la Greneraye Surville ( d ) (od1820)
Dziecko Joanna de Surville ( d )
podpis Laure Surville podpis Grób Laure Surville Pierre Carrier-Belleuse, cmentarz Carnot, Suresnes 1.jpg Grób na cmentarzu Carnot w Suresnes . W tym samym grobie pochowany jest malarz Pierre Carrier-Belleuse , którego żona była wnuczką Laure Surville.

Laure Surville , urodzony Laure Balzac29 września 1800w Tours i zmarł w Paryżu 9 th4 stycznia 1871 r.Jest kobietą francuskiej literatury .

Ulubiona siostra pisarza Honoré de Balzaca , opublikowała biografię tego ostatniego po jego śmierci, Balzaca, jego życia i twórczości według jego korespondencji . Pisała też teksty, na podstawie których powstały pewne powieści Balzaka „pisane na cztery ręce”. Jest to przypadek Le Voyage en CouCou , który Balzac przekształca się: początek w życiu , w odcinkach w przeglądzie La ustawodawca pod tytułem Le Niebezpieczeństwo des mistyfikacje w 1842 roku , następnie w 1845 roku w drugiej Charles Furne wydaniu z komedii La Ludzki , sklasyfikowane w Scenkach z życia prywatnego .

Biografia

Laure Balzac rozpoczęła swoją karierę jako autorka pisząc pod pseudonimem „Lelio” dla czasopism literackich dla dzieci. Później publikowała pod nazwą „Laure Surville”, gdzie wyrażała niejednoznaczny sentyment, jaki odczuwała do statusu zamężnych pisarek. W galerii portretów kobiet w La Comédie humaine reprezentuje prawość i mądrość. Rozpoznajemy części jej osobowości rozproszone w Eugenii Grandet , ale także Marguerite, najstarszej córce Baltazara Claësa w Poszukiwaniu absolutu .

Balzac składa hołd swojej siostrze za opowiadanie Le Voyage en coucou , z którego czerpał inspirację do powieści Początek życia . A Laure Surville opublikowała później swój nowy inicjał pod podpisem Laure w 1854 roku . W ten sposób pisarz dedykuje siostrze Początek życia ( 1842 ):

– Do Laure. Niech genialny i skromny duch, który dał mi temat tej sceny, ma zaszczyt. Jego brat. "

Krytyczka i wielbicielka twórczości brata, którego była intymną powiernicą, wydała po jego śmierci kilka książek, w których rozwiała szerzące się błędne przekonania na temat jego „oryginalności”.

Została pochowana na cmentarzu Carnot w Suresnes .

Życie małżeńskie

18 maja 1820Laure Balzac wyszła za mąż za politechnika, inżyniera mostów i dróg: Eugène-Auguste-Georges-Louis Midy de la Greneraye. Urodzony5 czerwca 1790 r, syn Catherine Allain znanej jako Surville, aktorka i naturalny syn Auguste Louis Eugène Midy de la Greneraye (zmarł 9 października 1789). Za dzieła zmarłego brata docenia go Louis Emmanuel Midy d'Andé, który ustanowił rentę na rzecz matki i naturalnego syna. Wyrok z 14 ventôse II roku (4 marca 1794 r) uznał jego prawo do następcy po zmarłym ojcu. Znany jest z budowy pierwszego mostu wiszącego w Suresnes (1842), który również mieszka w mieście. Honoré de Balzac, zainspirowany przez swojego szwagra, wprowadził do wioski Le Curé de postać inżyniera mostowego (Grégoire Gérard), zniechęconego służbą państwową. W „  świadectwie miłości szwagra  ” Honoré de Balzac dedykuje mu swoją powieść La Vieille Fille .

Z jego małżeństwa rodzą się trzy córki. Pierwsza, Sophie Surville, urodzona w 1823 roku, zostanie żoną Jacquesa Malleta. Trzecia, Valentine, poślubiła prawnika Louisa Duhamela (1830-1897).

Adaptacja ekranu

Postać Laure gra Danièle Ajoret w filmie telewizyjnym: Un grand amour de Balzac  ; w reżyserii Jacqueline Audry i Wojciecha Solarza , wydany w 1973 roku , na podstawie życiorysu Honoré de Balzaca .

Hołd

Uwagi i referencje

  1. Archiwum Paryża, akt zgonu nr 89 sporządzony w dniu 01.05.1871 r., widok 12/33
  2. , Paryż, Librairie Nouvelle Jaccottet, Bourdilliat & Cie, 1858 , przedruk w 2005 r. przez L'Harmattan ( ISBN  2747581888 )
  3. Kukułka, według Słownika Akademii (1835), to publiczny samochód z „czterech do sześciu miejsc, czasem więcej, który jeździ po Paryżu”.
  4. Gégard Macé, przedmowa do „Początku życia” , Folio-classical nr 3808, Paryż, 2003, s.  17
  5. Według Pierre'a Barbérisa , notatka dotycząca początku życia , Classic Folio nr 3808 s.  261, dostarczyła mu więcej niż tematu, ale prawdziwą intrygę, jak widać w jego publikacji oryginalnego tekstu.
  6. Philippe Landru, „  Suresnes (92): stary cmentarz  ” , na stronie landrucimetieres.fr ,31 grudnia 2008(dostęp 17 września 2018 )
  7. Archiwum Paryż online, małżeństwo od Laure Balzaka z Eugène-Auguste-Georges-Louis Midy de la Greneraye, dawny Paryż 7 th
  8. André Maurois , Prométhée ou la vie de Balzac, Hachette Livre, 1965, s.  54-56. Zobacz genealogię Eugène'a MIDY'ego de La GRENERAYE dit Surville na stronie Geneanet. Zobacz także André BRUNOT, „  Dokumenty dotyczące szwagra inżyniera ds. mostów i dróg Honoré de Balzac  ”, recenzja PCM , 1980-3, s. 53-54.
  9. Archiwa Villeparisis: http://villeparisis-histoire.over-blog.com/article-histoire-de-villeparisis-eugene-midy-de-la-greneraye-dit-surville-75195398.html
  10. "  Suresnes Bridge - 1842  " na www.art-et-histoire.com , Podstawa książek lub zbudowany w XIX th  wieku we Francji (dostęp 17 listopada 2013 ) .
  11. Philippe Barthelet, Pisarze i Hauts-de-Seine , Cyrnéa editions, 1994, s. 69.
  12. Francis Prévost, Histoires de Suresnes , Suresnes Information, 1989, s. 157.
  13. Matthieu Frachon, z pomocą Towarzystwa Historycznego Suresnes, „  Niech stanie się światłość…  ”, Suresnes Mag n° 311 ,październik 2019, s.  40-41 ( czytaj online ).
  14. Anatole Cerfberr i Jules Christophe, Repertoire de la Comédie humaine H. de Balzac , Calmann-Lévy, SD ( str. 185-254 ).
  15. Georges Ribeill, Rewolucja kolejowa , Paryż, Belin, 1993, s. 433.
  16. André Maurois, s.  174 i 648
  17. André Maurois, s.  174 i 578-580.

Bibliografia

Pracuje

Źródła

Linki zewnętrzne