Laudomia Bonanni

Laudomia Bonanni Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 8 grudnia 1907
L'Aquila
Śmierć 21 lutego 2002(94)
Rzym
Narodowość Włoski
Zajęcia Pisarz , nauczyciel
Inne informacje
Stronie internetowej (it)  www.laudomiabonanni.it

Laudomia Bonanni (urodzona w L'Aquila dnia8 grudnia 1907i zmarł w Rzymie dnia21 lutego 2002) jest włoskim pisarzem.

Biografia

Laudomia Bonanni-Caione była córką Giovanniego, kupca węgla drzewnego i skrzypaczki w orkiestrze teatru miejskiego L'Aquila oraz Amelii Perilli, nauczycielki szkoły podstawowej w L'Aquila. Zaczynała jako nauczycielka w szkołach w prowincji L'Aquila i publikowała książki dla dzieci. W wieku dojrzałym pisała powieści i opowiadania, publikowała w dziennikach (głównie elzévirs dla Il Giornale d'Italia ) oraz w czasopismach literackich. Jej działalność pisarska wzbogaciła wieloletnie doświadczenie jako doradca w sądzie dla nieletnich L'Aquila.

Jego proza ​​dotyczy dwóch głównych tematów: polityki społecznej i filozofii egzystencjalnej, która ujmuje cierpienia życia. Laudomia Bonanni to włoska pisarka, która w pełni wyznaje neorealizm.

Powieści i opowiadania

W 1948 roku za wybór opowiadań Il fosso pisarz ten otrzymał nagrodę za niepublikowane dzieło autora niepublikowanego, rozpoznane przez Przyjaciół Niedzieli , czyli literatów należących do kulturalnego „salotto” Marii Bellonci . Książka ta została wydana w następnym roku przez Mondadori, aw 1950 roku zdobyła nagrodę Bagutta opera prima , która nigdy nie została przyznana pisarce. Il fosso wymieniali m.in. Eugenio Montale , Emilio Cecchi , Giuseppe De Robertis  (it) , Goffredo Bellonci i Enrico Falqui  (it) . Krytyk literacki Ferdinando Giannessi pisał w jednej z opowieści Il mostro : „Zjawisko budzenia się młodzieńca do męskości jest postrzegane w nowy i sugestywny sposób, jak rzadko się zdarza: nie bezpośrednio, z tymi introspekcjami, które są obecnie patent najlepszych Moraw , ale dzięki reakcjom dojrzałej i dostojnej kobiety, która niechcący przechodzi odruchy. ” .

W 1954 roku Laudomia Bonanni opublikowała zbiór opowiadań zatytułowany Palma e Sorelle ; w 1960 roku wraz z wydawcą Valentino Bompiani opublikowała powieść kryminalną L'inputata , w całości przystosowaną do L'Aquili. W kolejnej powieści, Adultera , Laudomia Bonanni oderwała się od świata Abruzji i opowiedziała historię młodej kobiety, która w Mediolanie reprezentuje tkaniny dla mody. Po długiej i dramatycznej podróży pociągiem do Neapolu Linda spotyka swojego kochanka i umiera w pokoju hotelowym, uduszona wyciekiem gazu.

Następnie opublikowała, wspólnie z wydawcą Valentino Bompiani, Città del tabacco , Vietato ai minori , Il bambino di pietra i Le droghe . Laudomia Bonanni była trzykrotną finalistką nagrody Strega (1960, 1974, 1979). W 1985 roku, odkąd Bompiani odmówiła swojej ostatniej powieści La rappresaglia , przestała pisać i udała się na emeryturę w samotność.

Po jej śmierci Międzynarodowe Stowarzyszenie Kultury Laudomia Bonanni stworzyło w L'Aquili Nagrodę Laudomia Bonanni poświęconą poezji . Pośmiertne wydanie powieści La rappresaglia (2003), wydanie pierwszego tomu Epistolario (2006), bibliografii dzieł Laudomii Bonanni (2007) oraz wznowienie książek Il fosso (2004) i Impputata (2007 ) ponownie wzbudziły zainteresowanie tym włoskim pisarzem.

Pracuje

Tłumaczenia hiszpańskie

Tłumaczenia francuskie

Tłumaczenia angielskie

Kino i telewizja

Uwagi i odniesienia

  1. Przeczytaj Goffredo Bellonci , na temat historii Il seme (1949): „Ona wykonuje bardzo odważny i trudny test, to znaczy chce, abyśmy teraz poczuli się nieświadomi, nie w osobie, ale w kraju, w przymusowe współżycie żołnierzy niemieckich, ludów Abruzji, wędrownych żołnierzy brytyjskich i Żydów oraz prześladowanych polityków w ukryciu lub w przebraniu, wrogowie między sobą i gotowi do zabicia się, ale zmotywowani impulsami i chciałbym powiedzieć, że tajemnicza natura, która ze śmierci budzi ziarna nowego życia. ” . „[...] fa una prova molto ardita e difficile, vuol cioè stuffed ora sentire the unconscio, non in una persona, ma in un paese, nella forzata convivenza di soldati tedeschi, di popolani abruzzesi, di soldati britannici alla macchia e di ebrei e perseguitati politici nascosti o travestiti, nemici tra loro, e pronti ad uccidersi, ma mossi dagli impulsi e vorrei mówią dagli impulsi sessuali di una misteriosa natura, che arousa dalla morte i germi di una nuova vita. ” . Goffredo Bellonci 1949 .
  2. „Ale można mówić o neorealizmie również dla niej, nie chcąc narzucać etykiety. Nie naśladuje Amerykanów, jej realizm jest podobny do niektórych opowiadań Joyce'a ( The Dead ). „ Language-it” Eugenio Montale 1949 .
  3. „Dramat pór roku, wyczerpana i zgnilizna materii, która powraca w nowych zarodnikach, nieustanny przepływ sił życiowych przez horror wojny i ślepą egzaltację miłości: to są rzeczy godne poezji, którą czuje . ” . "Il dramma delle stagioni, la materia esausta ed imputridita che rifermenta nelle nuove spore, il continuo trapasso delle forze vitali przez orrore della guerra e la cieca esaltazione dell'amore: queste sono le cose degne della poesia, che ella sente. ” . Emilio Cecchi 1950 .
  4. „Nawet tutaj trochę modnych [...] przekleństw. Teraz już nic nam nie mówią, tak bardzo uczyniliśmy ucho i jeśli nie smak, to melancholijny nawyk. ” . „Anche qui un poco di moda [...] le parolacce. Ormai esse non ci dicono più nulla, tanto ci abbiamo fatto l'orecchio e, se non proprio il gusto, una malinconica abitudine. ” . Giuseppe De Robertis 1949 .
  5. „Il fenomeno dell'adolescente che si sveglia alla virilità è visto in modo nuovo e Suggestivo come rzadko accade: non per via diretta, con una di Quelle introspezioni che sono ormai brevetto del migliore Moravia, ma attraverso le reazioni di una donna matura e dignitosa, che ne subisce inavvertita i riflessi. » Ferdinando Giannessi 1950 , s.  19.
  6. Listy od Laudomii Bonanni do Marii Bellonci, Sibilla Aleramo , Cecchi, Giuseppe Dessì , Falqui, Gianna Manzini itd.
  7. "Pozostali krytycy [oprócz Falqui] byli zainteresowani książkami Laudomii Bonanni, tracąc z oczu produkcję w czasopismach: opowiadania i opowiadania, notatki o sądzie dla nieletnich, epizody wojny we wsiach Abruzji, miejscowości z D'Annunzio, wrażenia z podróży, [...] letnia atmosfera na plażach i górach Abruzji, wspomnienia prowincjonalnej kochanki, sugestie autentycznej kuchni, notatki z wojskowej farmy, notatki o przesądach i popularnej magii, [...] odpowiadając na na prośby gazet, czerpał z niepublikowanej powieści Prima del diluvio . Jego elzévirs przyniosły mu większy rozgłos niż jego książki. ” . »Gli altri critici [a parte Falqui] si Occarono dei libri della Bonanni, perdendone di vista la produzione su periodici: racconti e novelle, note sul tribunale minorile, episodi di guerra in borghi abruzzesi, luoghi dannunzione, impressi di viaggio, [.. .] atmfere estive sulle spiagge e sulle mountain d'Abruzzo, ricordi come maestra di provincia, Suggestioni di cucina genuina, note sulla ferma militare, appunti su superstizione e magia popolare, [...] per far fronte alle richieste dei giornali attinse al romanzo inedito Prima del diluvio . Gli elzeviri the Dédero più notorietà dei libri. ” . Fausta Samaritani-Bibliografia s. 98 .
  8. (It) "  Premio letterario Viareggio-Rèpaci  " , na premioletterarioviareggiorepaci.it (dostęp 9 listopada 2019 ) .
  9. (It) „  Premio Campiello, opere premiate nelle precedenti edizioni  ” , na premiocampiello.org (dostęp 9 listopada 2019 ) .
  10. (it) „  Albo d'oro  ” na circolorhegiumjulii.wordpress.com (dostęp 9 listopada 2019 ) .
  11. Wywiad Claude Couffon z Laudomią Bonanni w Les Lettres française , Paryż, 1965, 24 kwietnia. Wywiad Josane Duranteau dla Laudomii Bonanni w Combat , Paryż, 22 kwietnia 1965. Adrien Jans napisał: „  Cudzołóstwo jest jednym z tych dzieł, które należy zdefiniować: jest napisane filcowymi słowami. Bardzo blisko rzeczywistości, w pewnym sensie prześlizguje się przez rzeczywistość. Poważnie, bez ustępstw, z wyjątkiem domeny moralnej. Pismo jest proste i piękne: jest w tym dziele niezwykła płynność. » Por. Adrien Jans, „  Four Greats of Italian Literature  ”, Le Soir , Bruksela,1965. Inni „wielcy” Adrien Jans to: Moravia, Giuseppe Ungaretti i Cesare Pavese .
  12. "[...] Widziałem wyraźnie, jaką rolę fermentu odgrywa zawstydzona siebie zmysłowość w tej sąsiedzkiej kronice. Ale miałem też wrażenie, że stoję przed neorealistycznym dziełem gotowanym w sosie anonimowej kinetyzmu. Mniej lub bardziej wymienne kobiety, dzieci, dziewczęta, chłopcy i mężowie przychodzą i odchodzą, schodzą i schodzą piętra, oddalają się i zbliżają. ” . por. Georges Piroué , "  Laudomia Bonanni," L'inculpée "  ", The French Letters , Paryż, 1968, 18 września.

Załączniki

Bibliografia

Książki Artykuły

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa  :