Jezioro Gaschet | ||
Jezioro Gaschet i jego hiacynty wodne. | ||
Administracja | ||
---|---|---|
Kraj | Francja | |
Departament zamorski | Gwadelupa | |
Geografia | ||
Informacje kontaktowe | 16 ° 25 ′ 00 ″ północ, 61 ° 29 ′ 00 ″ zachód | |
Rodzaj | Sztuczne jezioro | |
Powierzchnia | 1 km 2 |
|
Długość | 4 km | |
Hydrografia | ||
jedzenie | Wąwóz Gaschet | |
Emisariusz (e) | Wąwóz Gaschet | |
Geolokalizacja na mapie: Gwadelupa
| ||
Jezioro Gaschet (zwany także staw Gaschet lub Gaschet tama ) jest największym organem świeżej wody w Gwadelupie . To sztuczne jezioro , położone na terenie gminy Port-Louis , na skraju Petit-Canal (na Grande-Terre ), jest siedliskiem wielkiej różnorodności ptaków.
Jezioro Gaschet zostało zbudowane na początku lat 90. XX wieku na biegu wąwozu Gaschet (największej rzeki na wyspie Grande-Terre o długości 19,5 km ), aby służyć jako zbiornik wodny dla rolnictwa. Należy do Rady Generalnej Gwadelupy .
Pod koniec lata 2020 roku, z powodu wyjątkowej wiosennej suszy, zbiornik wodny całkowicie wysycha, a ryby w basenie wyginęły.
Położone 4 km od wybrzeża jezioro Gaschet ma kilka odgałęzień, z których jedną przecina droga D128. W swojej największej długości mierzy 4 km . Jego powierzchnia wynosi około 100 hektarów.
Zapora tworząca zbiornik o długości około 100 m znajduje się na południowy zachód od jeziora.
Jezioro Gaschet jest zamieszkane przez liczne ptaki wodne, w szczególności Nomonyx dominicus (kaczka Roucoucou), Podilymbus podiceps (strajk zwyczajny ), Gallinula chloropus (Moorhen). Witryna została uznana za ZNIEFF w 2000 roku i chroniona płotami, jednak nie zapobiegając nielegalnym polowaniom.
Brzegi jeziora Gaschet są w większości pokryte hiacyntami wodnymi ( Eichhornia crassipes ), rośliną inwazyjną wszechobecną w środowiskach tropikalnych i sklasyfikowaną przez IUCN na całym świecie wśród stu roślin inwazyjnych najbardziej niebezpiecznych dla ekosystemów. Populacja wodna jeziora składa się głównie z mozambickiej tilapii ( Oreochromis mossambicus ), innego inwazyjnego gatunku wprowadzonego w latach pięćdziesiątych do rozmnażania, który od tego czasu przedostał się do środowiska naturalnego poprzez dobrowolne wypuszczanie lub opróżnianie stawów.