Podwieczorek nad brzegiem Manzanares
La merienda a orillas del Manzanares
Artysta | Francisco de Goya |
---|---|
Przestarzały | 1776 |
Rodzaj | Karton na gobelin |
Techniczny | Olej na płótnie |
Wymiary (wys. × szer.) | 271 × 295 cm |
Ruch | Rokoko |
Kolekcja | Muzeum Prado |
Numer inwentarzowy | Gassier-Wilson: 70 |
Lokalizacja | Muzeum Prado , Madryt ( Hiszpania ) |
La merienda a orillas del Manzanares („Przekąska Manzanaresów”; lub La Merienda - „Piknik”) to obrazFrancisco de Goyawykonany w1776 roku,będący częścią drugiej seriikarykatur gobelinowychprzeznaczonych do jadalniksięcia Asturiiwtym Pałacu Pardo. Inspirują go szkice o tym samym tytule autorstwaRamóna de la Cruz.
Wszystkie obrazy z drugiej serii przeznaczone są do jadalni księcia Asturii , czyli tego, który miał zostać Karolem IV i jego żony Marii Luizy z Parmy , w Pałacu Pardo . Obraz został dostarczony do Królewskiej Fabryki Gobelinów dnia30 października 1776.
Uznano je za zaginione aż do 1869 roku, kiedy to płótno zostało odkryte w piwnicach Pałacu Królewskiego w Madrycie przez Gregorio Cruzada Villaamil i w 1870 roku zostało zwrócone do Muzeum Prado na polecenie19 stycznia i 9 lutego 1870, gdzie jest wystawiony w sali 85. Po raz pierwszy płótno jest cytowane w katalogu Muzeum Prado w 1876 roku.
Seria składała się z La Merienda a orillas del Manzanares , Baile a orillas del Manzanares , La Riña en la Venta Nueva , La Riña en el Mesón del Gallo , El paseo de Andalucía , El Bebedor , El Quitasol , La cometa , Jugadores de naipes , Niños inflando una vejiga , Muchachos cogiendo frutas i El Atraco .
To popularna scena w banku Manzanares w Madrycie. W tle, zasłonięta krzewami, możemy obserwować pustelnię Matki Boskiej Portowej. Scena gatunkowa ma cechy charakterystyczne dla młodości Goi. Flirt między sprzedawcą pomarańczy a majo eksploduje w tematach, o które prosi księżna Marie Louise z Parmy. Druga seria Goya ma motywy wiejskie i składa się z około 10 pudełek.
Goya otrzymał za tę pracę nieco ponad 7000 reali, o które poprosił pierwszego dnia i otrzymał 30 października 1776. Te popularne motywy przenikają całą serię. Goya był wtedy pod wpływem swojego szwagra Francisco Bayeu i Agustina Esteve. Szlachta, zwłaszcza Marie Louise, zażądała bycia podobnym do ludzi i zażądała popularnych scen z Madrytu.
Aureliano de Beruete y Moret pokazuje zainteresowanie Goi realistycznymi postaciami oraz zainteresowanie przedmiotami, ubraniami i butelkami. Pokazał też zainteresowanie malarza przedstawieniem wesołości na twarzach majów. Te jaskrawe kolory są radosne i wyzwolone. Czasami wydaje się, że kolor się oddala, a Goya usuwa pewne elementy, aby zwiększyć swoje efekty.